Είναι, πλέον, κοινά αποδεκτό ότι υπήρξε μεγάλη καθυστέρηση στη λήψη αυστηρών περιοριστικών μέτρων για την Θεσσαλονίκη.
Ενώ τα σημάδια... φώναζαν ότι τα πράγματα δεν πάνε καλά, ότι τα κρούσματα αυξάνονται, ότι είναι εκθετική η αύξηση, ότι από τους ελέγχους στα λύματα βγαίνουν άκρως ανησυχητικά συμπεράσματα, ο φόβος για την οικονομία αλλά και τις αντιδράσεις μιας μερίδας πολιτών που θεωρούν πως ακόμη και τα πιο χαλαρά μέτρα είναι... αντιδημοκρατικά (;), η κυβέρνηση το έφτασε στο... αμήν για να αποφασίσει το γενικό lockdown.
Είναι βέβαιο πως έχει ήδη γίνει πολύ μεγάλη ζημιά. Ο κορωνοϊός υπάρχει παντού στην κοινότητα. Η Θεσσαλονίκη και οι Σέρρες είναι άκρως επιβαρυμένες επιδημιολογικά και υγειονομικά.
Το σύστημα υγείας έχει φτάσει στα όριά του μέσα σε λίγες μέρες. Από χθες-προχθές, κιόλας, νοσοκομεία αναφοράς για τον κορωνοϊό στην Θεσσαλονίκη αδυνατούν να αντιμετωπίσουν τα υπόλοιπα σοβαρά περιστατικά και ζητούν να μεταφερθούν αλλού ασθενείς που χρήζουν επείγουσας αντιμετώπισης, ή να επιταχθούν ιδιωτικές κλινικές.
Οι νοσοκομειακοί γιατροί εκπέμπουν SOS και καταγγέλουν ότι δεν υπήρξε κανένα σχέδιο και καμία προετοιμασία για την αύξηση των κλινών ΜΕΘ και των απλών κλινών νοσηλείας για covid-19 στα νοσοκομεία της Θεσσαλονίκης το τελευταίο εξάμηνο.
Παρόλα αυτά, υπάρχουν ακόμη πολλοί οι οποίοι θεωρούν ότι όλο αυτό είναι μία πλάκα, μία συνωμοσία, ότι κάποια συμφέροντα το δημιουργούν και κάποιον στόχο θέλουν να εξυπηρετήσουν.
Την στιγμή που και δίπλα μας βλέπουμε, πλέον, υπαρκτά περιστατικά και στη δουλειά μας και στις ίδιες μας τις οικογένειες.
Μακάρι η καραντίνα των 14 ημερών στην Θεσσαλονίκη να αποδώσει. Μακάρι από το τέλος της πρώτης εβδομάδας να δούμε μείωση των κρουσμάτων και της ανάγκης για νοσηλεία στις ΜΕΘ.
Πραγματικά, δεν καταλαβαίνω γιατί -ενώ κλείνουν όλα, μένουν ανοιχτά τα σχολεία. Φυλαγόμαστε, δηλαδή, από παντού για να πετύχουμε τον περιορισμό της περαιτέρω εξάπλωσης του ιού και στέλνουμε τα παιδιά μας στο σχολείο για να μας φέρουν αυτό από το οποίο προσπαθούμε πάση θυσία να κρατηθούμε μακριά.
Θα ξαναμπούμε στην διαδικασία να ζητάμε, μέσω των SMS, άδεια για να μετακινηθούμε και τα παιδιά μας θα συνεχίσουν κανονικά την καθημερινότητά τους, άρα και την έκθεσή τους στον ιό, που θα τον φέρουν, φυσικά, στο σπίτι;
Πραγματικά, δεν καταλαβαίνω το σκεπτικό...