Πέρασαν μόλις λίγες μέρες από την τεράστια, μνημειώδη επίτευξη κατάκτησης πρωταθλήματος από τον Δικέφαλο του Βορρά. Οι φίλαθλοι αλλά και γενικά ολόκληρος ο οργανισμός του ΠΑΟΚ απολαμβάνει τις χιλιάδες ώρες ενασχόλησης, τα ματς, τα ρεπορτάζ, αλλά και τον ευτελισμό αντιπάλων που χρησιμοποίησαν εξωαγωνιστικά μέσα, αποτυπωμένα στο κύπελλο του πρωταθλητή. Το συναίσθημα που κυριαρχεί στο μυαλό και την ψυχή μας δεν θα έπρεπε να είναι πρωτόγνωρο.
Γράφει ο Θάνος Μπούζας
Ο ΠΑΟΚ έχει κατακτήσει αρκετούς τίτλους. Αν δεν έχανε «στα γραπτά» της κατ’ ονομασία Ένωσης το 2018 , ένα πρωτάθλημα, την τελευταία επταετία θα είχε φτάσει στον αριθμό «3»( και με τρεις δεύτερες θέσεις) με άλλα τόσα στον Ολυμπιακό και ένα μόλις στην ΑΕΚ. Όμως αυτό που διαφέρει με όλους τους προηγούμενους τίτλους είναι ότι αυτή τη χρονιά ο ΠΑΟΚ ξεκίνησε όχι απλά ως τελευταίο φαβορί- αυτό είναι κάτι το σύνηθες, αλλά για να ετοιμάσει σιγά-σιγά μια νέα ομάδα. Αυτό σήμαινε ότι η κατάκτηση τίτλου και δη του πρωταθλήματος θα έμοιαζε με στατιστικό, μικρό, νούμερο και μια επιθυμία στη γωνιά του μυαλού του κάθε ΠΑΟΚτσή.
Ωστόσο η ποδοσφαιρική πραγματικότητα ξεπερνά τα όνειρα και δημιουργεί θρύλους στην συνείδηση των φιλάθλων. Είχε τους περισσότερους βαθμούς, τη καλύτερη διαφορά τερμάτων και μια κατάληξη απίστευτη. Όταν έπαιζε με την ΑΕΚ στην Τούμπα στο 75΄ ήταν πίσω στο σκορ με 1-2 και μείον δέκα πόντους από την κορυφή. Κι όμως σε 15 λεπτά και τρία ντέρμπι ανέτρεψε το νούμερο που μόνο μαθηματικά φαινόταν ότι μπορούσε να αλλάξει. Συνοψίζοντας ο ΠΑΟΚτσής τερμάτισε τη χρονιά με τρόπο που ούτε ο ίδιος θα μπορούσε να σκεφτεί.
Ωστόσο μέσα στην πολύ καλή διάθεση και το πανηγυρικό κλίμα θα πρέπει να αρχίσουμε, πολύ σύντομα, να αντικρύζουμε το άμεσο μέλλον. Το πρώτο στοιχείο από την πλευρά της διοίκησης είτε στη Ρωσία είτε στην Τούμπα, είναι η απόκτηση ορισμένων παικτών που πραγματικά θα μπορέσουν να διαφοροποιήσουν την εικόνα της ομάδος αλλά και την αντοχή-ανταπόκρισή της σε ακόμη υψηλότερα επίπεδα. Αυτό σημαίνει ότι επιβάλλεται να διαγραφεί η πιθανότητα που υφίστατο ως πραγματικότητα στο παρελθόν, της απόκτησης παικτών λίγες μέρες ή ώρες πριν λήξουν οι μεταγραφές της νέας χρονιάς.
Οι φίλαθλοι επιβάλλεται να επαναλάβουν την κίνηση του 2010. Τότε είχε έρθει ο Ζαγοράκης να μεταβάλλει μια πτωχευμένη, σχεδόν, ομάδα σε επίδοξο πρωταθλητή. Εισιτήρια διαρκείας: 21.100. Σταμάτησαν μάλιστα να εκδίδονται για να μπορέσουν να παρακολουθήσουν και κάποιοι φίλαθλοι που δεν είχαν τη δυνατότητα να τα πληρώσουν. Το ίδιο επιβάλλεται να συμβεί και φέτος. Διότι δεν αποτελεί μόνο ένα καλό έσοδο αλλά εντυπωσιάζει και παρακινεί τον Ιβάν Σαββίδη να κάνει το μέγιστο δυνατό.
Τρίτο και δυσκολότερο ο «έλεγχος» της ΕΠΟ. Όταν γράφουμε για έλεγχο δεν εννοούμε το να ευνοηθεί η ομάδα αλλά να μην αδικηθεί ή ακόμη και να μην πάρουν βαθμούς που δεν το αξίζουν οι «Λεκανοπέδιοι» . Αν εκλεχθεί πρόεδρος της ΕΠΟ ο Γκαγκάτσης ελπίζουμε να έχει τη δυνατότητα και την ικανότητα να αντιδράσει διαφορετικά από τον Ζαγοράκη και από έναν …Αρειανό γιατρό που διάλεξαν οι του ΠΑΟΚ.
Ελπίζουμε το παρελθόν να καθοδηγήσει το παρόν και να φτιάξει ένα μέλλον που θα αξίζει αντικειμενικά και όχι αυτό που επιθυμούν όλοι για την ομάδα τους...