Γράφει ο Θάνος Μπούζας
Μέσα σε 30 μέρες ο ΠΑΟΚ καλείται να δώσει 10 παιχνίδια που θα κρίνουν σε μέγιστο βαθμό την πορεία του στην Ευρώπη και το πρωτάθλημα. Δύο με Παναθηναϊκό, ΑΕΚ, Κλαμπ Μπριζ και Λαμία και ένα με Ολυμπιακό εκτός έδρας χωρίς να γνωρίζουμε αν το δεύτερο θα γίνει τον Απρίλιο (πολύ δύσκολα) ή τον Μάιο. Επίσης αυτό το πρόγραμμα δεν είναι σίγουρο διότι υπάρχει η σοβαρή πιθανότητα πρόκρισης των δυο Ελληνικών ομάδων στα ημιτελικά του Conference.
Στην παραπάνω περίπτωση για παράδειγμα -αν περάσει ο ΠΑΟΚ- θα αναβληθεί το ματς με τον Παναθηναϊκό. Συμπερασματικά δημιουργείται ένα σύνολο αγώνων που για πρώτη φορά σε τέτοιο βαθμό, δεν μπορούν να προκαθορίσουν την προπονητική συμπεριφορά και τις επιλογές του Λουτσέσκου. Μπορεί να θέλει ο προπονητής του Δικεφάλου να αγκιστρώσει στο μυαλό των παικτών αλλά και το δικό του , ότι η ομάδα πάει παιχνίδι με παιχνίδι αλλά αυτό είναι πρακτικά αδύνατον.
Η συνεχή ροή όχι απλών και εύκολων παιχνιδιών αλλά ντέρμπι που θα κρίνουν τίτλους και προκρίσεις αναγκάζει τους πάντες να αναλογίζονται τουλάχιστον ένα μικρό σύνολο παιχνιδιών προκειμένου ο μεν προπονητής να δημιουργήσει ένα ανθεκτικό σύνολο και οι δε παίκτες να μπορούν να λειτουργήσουν αγωνιστικά αλλά και πνευματικά. Δυστυχώς ή ευτυχώς στη «μπάλα» διαπιστώνουμε σε συνεχή βάση ότι η συνολική διάρκεια της πνευματικής αντίδρασης ενός ποδοσφαιριστή στο παιχνίδι είναι άκρως ευμετάβλητη ανάλογα με την εξέλιξή του. Θεωρούμε ότι το μέγιστο που δύναται ένας προπονητής ακόμη και ένας πρόεδρος να πραγματοποιήσει προκειμένου να ενισχύσει την ομάδα, είναι να βρει και να αναπτύξει την κατάλληλη συμπεριφορά που αρμόζει στην δεσπόζουσα θέση του και να την μεταβιβάσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο σ΄ αυτούς που θα κρίνουν τα πάντα. Τους ποδοσφαιριστές.
Είναι σχεδόν σίγουρο ότι στα αλλεπάλληλα παιχνίδια θα υπάρξουν τραυματισμοί παικτών-ελπίζουμε όχι κάτι το σοβαρό- πτώση ή άνοδο της απόδοσης ορισμένων παικτών ή ακόμη και θετικές ή αρνητικές εκπλήξεις. Έχουμε δει στο παρελθόν, παίκτες που τους είχαν όλοι ως εναλλακτικές λύσεις να μετατρέπονται σε πρωταγωνιστές και να ορίζουν την πορεία μιας ομάδας. Αντιστρόφως ανάλογο είναι όταν αναμένεις τον καλύτερο παίκτη να κάνει τη διαφορά και αυτός μοιάζει ανύπαρκτος.
Συνοπτικά αυτό που απευθύνουμε στους οπαδούς του ΠΑΟΚ αλλά και που προσπαθούμε να το εντάξουμε και στην δική μας σκέψη ως την πιο σωστή αντίδραση, είναι ότι το «Κοιτάμε τον αγώνα που έρχεται και όχι τους επόμενους» του Λουτσέσκου έχει να κάνει πλέον με τον κόσμο. Φυσικά στην παραπάνω ρήση επιβάλλεται να προσθέσουμε και τη λέξη «προηγούμενους»!
Μακάρι ο ΠΑΟΚ να νικάει παντού αλλά αυτό μοιάζει αν όχι ανέφικτο τουλάχιστον πάρα πολύ δύσκολο. Συνοψίζοντας αυτό που έχουμε να πούμε είναι ότι το επόμενο διάστημα ο οπαδός, ο φίλαθλος ακόμη και ο δημοσιογράφος, όποιο αποτέλεσμα και αν έρθει -εκτός και αν μ’ αυτό κρίνονται τελειωτικά οι στόχοι- πρέπει να ενισχύσει την ομάδα. Φυσικά και δικαιούται να εκφέρει τη γνώμη του σε κάτι που δεν του άρεσε όμως αυτή η γνώμη σε καμία των περιπτώσεων δεν πρέπει να πάρει τέτοια έκταση (από σύνολο του κόσμου ή δημοσιογράφους) ώστε να δημιουργήσει ζήτημα. Ευχόμαστε καλή αρχή σήμερα και τη αύριο ο ΠΑΟΚ να είναι στον ίδιο ή μεγαλύτερο βαθμό διεκδικητής του τίτλου.