Την πρώτη χρονιά, τη χρονιά του νταμπλ, έπαιξε σε 24 αγώνες Πρωταθήματος. Είχε τρία γκολ και πέντε ασίστ. “Πρόλαβε” όμως να αποβληθεί και δύο φορές. Υστερα, άρχισε ο κατήφορος που τελειωμό δεν είχε. Το 2019-20 είχε μόνο 6 συμμετοχές με κανένα γκολ και καμία ασίστ, το 2020-21 μία συμμετοχή και πέρσι, που επανήλθε μετά από μια άγονη και ανούσια περιπλάνηση στη Βραζιλία, ο Λουτσέσκου τον βρήκε... πολύ φιτ, όπως ο ίδιος είχε δηλώσει και προσπάθησε να του δώσει ευκαιρίες. Επαιξε 12 φορές, με δύο γκολ και μία ασίστ. Δεν είχε πλέον καμία σχέση με την υποτιθέμενη “ταλεντάρα” και, φυσικά, ο ΠΑΟΚ τον άφησε στην ησυχία του, για να κάνει το επόμενο βήμα στην καριέρα του.
Αυτά τα τέσσερα χρόνια, είχε και 13 συμμετοχές σε ευρωπαικά ματς, με δύο γκολ. Συνολικός απολογισμός, επτά γκολ και έξι ασίστ. Τραγικός για τα πέντε εκατομμύρια κόστος απόκτησης συν τα ουκ ολίγα χρήματα του συμβολαίου του. Τραγικός ακόμη και για δύο εκατομμύρια κόστος απόκτησης. Τραγικός και σε σχέση με τι πίστευαν γι' αυτόν και τι ήλπιζαν για το μέλλον αυτοί που τον επέλεξαν και έτρεξαν να τον αγοράσουν.
Μοναδικό ελαφρυντικό, ο σοβαρός τραυματισμός του σε ένα φιλικό στη Δράμα. Ναι, τον πήγε πίσω, αλλά δεν έφταιγε εκείνος που, όταν επανήλθε, τετράγερος, όχι μόνο δεν εξελίχθηκε αλλά έγινε ασήμαντος και αχρείαστος, με συνέπεια να προσπαθεί μάταια ο ΠΑΟΚ να τον ξεφορτωθεί πουλώντας τον.
Χθες μάθαμε ότι, μετά από αναζητήσεις επτά μηνών, βρήκε επιτέλους ομάδα. Είναι η Σάο Μπερνάντο, από τα περίχωρα του Σάο Πάολο, η οποία ήταν πέρσι στη... Δ' κατηγορία, ανέβηκε και φέτος θα παίξει στη Γ'. Και ο Ζαμπά είναι μόλις 24 ετών. Με άλλα λόγια, στα 24 έκανε το βήμα που κάνουν λίγο πριν από τη συνταξιοδότησή τους από το ποδόσφαιρο οι υπερήλικες ποδοσφαιριστές, στα 35 τους, στα 36, ή και αργότερα...
Δύο είναι τα διδάγματα από αυτή την ιστορία: Το πρώτο: Μια ομάδα πρέπει να εξετάζει πολύ καλά έναν ποδοσφαιριστή πριν αποφασίσει να τον αγοράσει. Το δεύτερο: Οσο ταλαντούχος κι αν είναι ένας ποδοσφαιριστής πρέπει να δουλέψει σοβαρά για να κάνει καριέρα και να μη χαραμίσει το ταλέντο του.
Στην προκειμένη περίπτωση, ο ΠΑΟΚ δεν ήξερε τι αγόραζε. Οι άνθρωποί του δεν είχαν ιδέα για τη γενικότερη συμπεριφορά του Ζαμπά, ούτε και για την “κοσμοθεωρία” του. Οταν συνειδητοποίησαν ότι είχαν να κάνουν με έναν ποδοσφαιριστή που “ξέχασε” ότι είναι επαγγελματίας και αφέθηκε στις... απολαύσεις μιας πολύ... χάι ζωής στην όμορφη (πρωινή και... νυχτερινή) Ελλάδα, ήταν πολύ αργά. Και, όσο κι αν προσπάθησαν, κανείς δεν μπόρεσε να τον συνετίσει για να τον επαναφέρει στον ίδιο δρόμο. Προφανώς, τα ίδια κατάλαβαν και στη Βραζιλία, εξ ου και το γεγονός ότι καμία από τις αμέτρητες ομάδες των τριών πρώτων κατηγοριών δεν ενδιαφέρθηκε γι' αυτόν μέχρι και προχθές.
Δεν είναι, βέβαια, ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος, που, με την επιπολαιότητά του, κατέστρεψε το ποδοσφαιρικό μέλλον του, αν υποτεθεί ότι ο Ζαμπά είχε όντως μέλλον. Το έπαθαν ακόμη και σπουδαίοι παίκτες παγκόσμιας εμβέλειας. Ο Ροναλντίνιο, ας πούμε. Ο οποίος άρχισε τις σαχλαμάρες στο απώγειο της δόξας του. Δύο χρόνια στην Παρί Σεν Ζερμέν στο ξεπέταγμά του, πέντε στην Μπαρτσελόνα, όταν έβγαζε μάτια κι ύστερα άρχισε η πτώση. Τρία χρόνια στη Μίλαν, όπου ξέφτισε και μετά έγινε γυρολόγος στη Βραζιλία και το... Μεξικό. Αδοξο και πρόωρο τέλος. Μάθημα όμως, όπως και του Ζαμπά, για κάθε πιτσιρικά με ταλέντο, όνειρα και φιλοδοξίες. Ας καθίσουν να το σκεφτούν: Κανείς ποτέ δεν πρόκοψε χωρίς να είναι σοβαρός και χωρίς να δουλέψει σκληρά.
ΥΓ. Ταλαντούχοι χωρίς να ματώσουν δεν προόδευσαν. Ατάλαντοι που μάτωσαν, ναι...