Η καθημερινότητα. Βάζετε κάτω τις σκέψεις σας. Τις τακτοποιείτε. Τις βλέπετε από εδώ. Τις βλέπετε από εκεί. Μπαίνουν σε μία σειρά …Κι ετοιμάζεστε, να τις γράψετε ως άποψη για τούτη τη γωνία της φιλόξενης κι αδέσμευτα ανεξάρτητης «Μ». Έτσι αρχίζει ο καθημερινός αλλά με διαφορετικές ρότες πλους στο πέλαγος της γραφής…
Τότε κτυπά το κινητό. Ακούτε κάτι. Σας τραντάζει συθέμελα. Αίφνης αλλάζετε συναισθήματα. Η καθημερινότητα γίνεται σκόνη και θρύψαλα! Κι ενώ ο λόγος σας – ως αποτέλεσμα των τακτοποιημένων σκέψεων σας – ετοιμάζεται για γάργαρη ροή… Κόβεται η αναπνοή. Πλήρης αφωνίας!
«Πέθανε ο Μπάμπης Τσιλιγγιρίδης»! «Πως, βρε παιδιά; Πότε;». Η συνήθης αμήχανη μεν αλλά …απεγνωσμένη αντίδραση. Λέτε κι αλλάζει κάτι ο τρόπος θανάτου. Λέτε και θα επιστρέψει από το μακρύ ταξίδι ο αποδημήσας…
Όταν όμως, ακούς πως καθόταν σε παγκάκι στην παραλία της Θεσσαλονίκης. Ατένιζε τον ορίζοντα στο βάθος του Θερμαϊκού; Ρέμβαζε; Ό, τι και να έκανε… Ε, τότε κάτι αλλάζει. Από τη μία η ψυχή σου δακρύζει για τον χαμό ενός παλικαριού (με όλη τη σημασία της λέξης) όπως ο Μπάμπης Τσιλιγγιρίδης. Κι από την άλλη η ηρεμία του αδόκητου χαμού του το σφουγγίζει. Ας αναπαύει ο Θεός την ψυχούλα του. Να ζουν οι δικοί του, να τον θυμούνται. Να βοηθά κι αυτούς ο Θεός με κουράγιο για τον βαθύ πόνο τους…
Ποιες σκέψεις όμως, να βάλατε κάτω. Και ποιες απόψεις να γράψετε, όταν πέφτουν τέτοια αστροπελέκια κατακέφαλα. Τούτο δε, καθώς συνειδητοποιείτε πως η ζωή είναι σήμερα. Κι αύριο; Έχει ο Θεός! Δίχως τούτο φυσικά, να σημαίνει πως επειδή ο άνθρωπος δεν γνωρίζει τι τού ξημερώνει την επομένη, δεν πρέπει ζει την προηγουμένη.
Ήταν κι ως άνθρωπος κι ως παίκτης μάλαμα! Μεγάλη ψυχή σε δύναμη και καλοσύνη. Μας έλεγε τότε (…σχολιαρόπαιδα της δημοσιογραφίας στα «ΣΠΟΡ του ΒΟΡΡΑ» υπό τον Δημήτρη Μπούζα) ο Λες Σάνον (θα τα λένε παλι, τώρα εκεί πάνω!) πως με τον Μπάμπη Τσιλιγγιρίδη η ενδεκάδα των εννοιών (μία ανά παίκτη) κάθε προπονητή του ΠΑΟΚ είναι… δεκάδα! «Αυτός σκέφτεται για τον προπονητή, πριν τον προπονητή. Σιγουριά είναι», έλεγε ο Άγγλος μαέστρος της «χρυσής εποχής» του «δικέφαλου».
Μέσα στην ταραχή μας για τον αδόκητο χαμό αυτού του παλικαριού του ΠΑΟΚ… Ξεφυλλίσαμε τις αναμνήσεις μας από τον Μπάμπη Τσιλιγγιρίδη στα γήπεδα. Από αυτές ξεχωρίσαμε δύο στιγμές του οι οποίες – όπως εμείς θεωρούμε – ήταν οι ευτυχέστερες του με τη φανέλα του «δικέφαλου». Μία με το γκολ του στο ντέρμπι ΠΑΟΚ – Άρης 5-0 (αρχές του 1975) στην πλημμυρισμένη Τούμπα. Με αυτό το οποίο έγινε το 4-0. Στα αποδυτήρια της Τούμπας υπερίπτατο στον έβδομο ουρανό. Μπορεί και να ήταν ο ευτυχέστατος εκεί…
Και μία (το 1974) για την απόκρουση του στον Τελικό ΠΑΟΚ – Ολυμπιακός 2-2 (4-3 στα πέναλτι). Με το σκορ στο 1-1 αποσόβησε πάνω στην γραμμή με ευελιξία… λάστιχου γκολ σε προσπάθεια του Μιχάλη Κρητικόπουλου. Ο φορ του Ολυμπιακού (και με αυτόν θα τα λέει εκεί ψηλά ο Μπάμπης Τσιλιγγιρίδης πλέον) πλάσαρε τον Γιάννη Στέφα (ακόμη ένας για την παρέα των αναφερομένων…). Ερχόμενος από πίσω ο Πόντιος αμυντικός πρόλαβε την μπάλα πάνω στην γραμμή. Η φάση εκείνη θεωρήθηκε από τον Τύπο της εποχής ως… Γκολ για τον Κυπελλούχο ΠΑΟΚ! Τόσο σημαντική ήταν. Γι’ αυτό στους πανηγυρισμούς μετά την στέψη του «δικέφαλου» καταγράψαμε την δική του παρουσία τότε ως από τις ευτυχέστερες με την ασπρόμαυρη φανέλα!
Καλό ταξίδι Μπάμπη, από τα νερά του Θερμαϊκού στα νερά του Παραδείσου…