Καταρχήν το αυτονόητο: Ενας συνεταιρισμός ικανοποιεί τα μέλη του μόνο μέσα από την αύξηση των κερδών. Κάπως έτσι θα σκέφτηκε τον Ιούνιο ο Βαγγέλης Μαρινάκης και έβαλε υποψηφιότητα για την προεδρία της Λίγκας, υποσχόμενος εκτόξευση των κερδών. Στην κλήρωση του πρωταθλήματος είπε ότι το ελληνικό επαγγελματικό πρωτάθλημα θα γίνει πρότυπο για άλλες χώρες και θα αποκομίζει οφέλη από κάθε πηγή, όπως γίνεται στην Αγγλία.
Δεσμεύτηκε ότι θα περικόψει δραματικά τα ποσοστά των συμβολαίων που λαμβάνει η ΕΠΟ, θα φέρει χορηγίες, θα τακτοποιήσει το θέμα του ποσοστού από το στοίχημα και θα βάλει στην κορυφή της ατζέντας το ζήτημα της επαγγελματικής διαιτησίας.
Τέσσερις μήνες αργότερα η Super League 1 δεν έχει καν κεντρικό χορηγό, τα χρήματα του κράτους από τα κέρδη των παικτών του στοιχήματος αγνοούνται και η ΕΠΟ παίρνει πάνω της το θέμα της επαγγελματικής διαιτησίας, περικόπτοντας το 4% από τα τηλεοπτικά συμβόλαια για να καλύψει τα έξοδα.
Παράλληλα η Λίγκα έχει φορτωθεί με ένα βαρύ συμβόλαιο, αυτό του Μαρκ Κλάτενμπεργκ, το οποίο μάλλον θα πάει στράφι αφού την επαγγελματική διαιτησία θα την τρέξει ο Στιβ Μπένετ.
Οι στρατηγικές κινήσεις του κ. Μαρινάκη ήταν εκτός χρονοδιαγράμματος και βιαστικές. Εκανε πολλά βήματα μπροστά, συγκρούστηκε χωρίς λόγο και το μόνο που πέτυχε είναι να φέρει απέναντί του, τους ίδιους τους συνεταίρους του! Παναθηναϊκός, ΑΕΚ και ΠΑΟΚ αμφισβητούν ανοιχτά τον πρόεδρο της Λίγκας και αργά ή γρήγορα θα υπάρξει κρίση στο εσωτερικό της διοργανώτριας αρχής.
Το προεδρείο της Super League 1 δεν κατανόησε το ρόλο του και κάποια στιγμή πίστεψε ότι θα μπορούσε μέχρι και να καταργήσει την ΕΠΟ. Ο κ. Μαρινάκης διακήρυξε την αυτονομία στο θέμα της διαιτησίας και αναγκάστηκε εκ των υστέρων να ζητήσει συνάντηση με την Ομοσπονδία, η οποία δεν έγινε ποτέ.
Αν πράγματι βάδιζε στο αγγλικό πρότυπο, όφειλε να μελετήσει τους τρόπους συνεργασίας στην Premier League. Η Επιτροπή Διαιτησίας και οι εκπρόσωποι των διαιτητών έχουν κορυφαίο συμβουλευτικό ρόλο έναντι της Λίγκας και πάντα υπό την επιστασία της Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας.
Η αντίληψη ότι μπορεί να προχωρήσει η επαγγελματική διαιτησία χωρίς συνεργασίες είναι αναχρονιστική και έξω από το ευρωπαϊκό ποδοσφαιρικό πλαίσιο.
Καλώς ή κακώς η FIFA και η UEFA συνδιαλέγονται κατά βάση με την ΕΠΟ. Οποιαδήποτε παρέκκλιση, θα έθιγε όχι τα συμφέροντα της εθνικής ομοσπονδίας, αλλά τον πυρήνα των υπερεθνικών ομοσπονδιών. Και δεν θυμόμαστε στο παρελθόν αυτούς τους μεγάλους διεθνείς οργανισμούς να έχουν δώσει δείγματα… αυτοκτονικού ιδεασμού.
Πόσο μάλλον τώρα που αντιμετωπίζουν σύνθετα προβλήματα με τη δεύτερη εξαγγελία της European Super League. Όταν έχουν απέναντί τους τη Ρεάλ, την Μπαρτσελόνα και τη Γιουβέντους, επιθυμούν πρωτίστως να έχουν λυμένα όλα τα υπόλοιπα μικρότερα προβλήματα. Ας μην ξεχνάμε ότι μόνο η ΕΠΟ ψηφίζει από την Ελλάδα στις εκλογές των υπερεθνικών…