Ο 19χρονος φέρελπις δεξιός ίντερ της ομάδας χάντμπολ του Δούκα και διεθνής με τις μικρές εθνικές της Ελλάδας, Αντώνης Καρακεχαγιάς, μιλά στο metrosport.gr τόσο για το ίδιο το άθλημα όσο και για τον εαυτό του και τα εμπόδια που συνάντησε για να φτάσει σ’ αυτό το επίπεδο.
Γιατί
χάντμπολ;
-
«Έχοντας
πατέρα που ήταν αθλητής και προπονητής
χάντμπολ, ήθελα ν’ ακολουθήσω και εγώ
τα δικά του βήματα. Παρά τις ευκαιρίες
που είχα να ασχοληθώ με το μπάσκετ ή το
βόλεϋ, εγώ προτίμησα το χάντμπολ».
Σε μια χώρα όπου κυρίαρχα αθλήματα είναι το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ, πιστεύεις αξίζει κανείς να ασχοληθεί με λιγότερο δημοφιλή αθλήματα όπως το χάντμπολ;
- «Προσωπικά, είμαι άτομο που, όταν ασχολείται με κάτι, θέλω να το κάνω καλά. Γνωρίζω φυσικά ότι το χάντμπολ δεν έχει την ίδια δημοσιότητα με τα προαναφερθέντα αθλήματα και είναι σχετικά υποτιμημένο. Παρόλα αυτά, όταν κάνεις κάτι το οποίο σε γεμίζει και το κάνεις και καλά αυτό αρκεί».
Φανταζόσουν
ποτέ ότι θα έφτανες σ’ αυτό το επίπεδο;
- «Θεωρώ πως οποιοσδήποτε αθλητής που θέλει να πετύχει οφείλει να έχει όραμα, ένα πλάνο, πολλούς στόχους, τόσο ομαδικούς όσο και ατομικούς. Μ’ αυτόν τον τρόπο, μπορεί, βήμα-βήμα, να φτάσει στον στόχο. Δεν περίμενα τόσο νωρίς αυτήν την επιτυχία. Γνωρίζω ότι υπάρχει πολύς δρόμος βελτίωσης ακόμα και είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε και να δώσουμε τα εύσημα σε όλη τη δουλειά που έχει γίνει ως τώρα και, παράλληλα, να σεβαστούμε τη δουλειά που έχουμε ακόμα μπροστά μας».
Βλέποντας ταλέντα σαν εσένα, σ’ αυτήν την ηλικία, καταλαβαίνει κανείς ότι γίνεται πολύ καλή δουλειά στις μικρές ηλικίες στο άθλημα. Γιατί δεν μεταφράζεται αυτό σε διακρίσεις για την εθνική μας ομάδα;
- «Πιστεύω ότι όλο και περισσότερα μικρά παιδιά ασχολούνται με το χάντμπολ, με αποτέλεσμα το άθλημα να αποκτά μιαν αναγνώριση. Ωστόσο, πολλά από αυτά τα παιδιά δεν αρκούνται σ’ αυτά που έχει να τους προσφέρει το χάντμπολ, είτε έχει να κάνει με αναγνώριση από το κοινό είτε με υλικές αποζημιώσεις είτε με επιλογές των ιδίων, όπως για παράδειγμα οι σπουδές. Όλα αυτά λειτουργούν αποτρεπτικά στον πρωταθλητισμό και στερείται το άθλημα από καλούς αθλητές που, ενδεχομένως να μπορούσαν να φέρουν διακρίσεις με την εθνική ομάδα».
Άρα,
πιστεύεις ότι ένα σύστημα σαν αυτό της
Αμερικής, κατά το οποίο συνδυάζονται
και σπουδές και αθλητισμός, θα ωφελούσε
τη χώρα σε πολλά αθλήματα;
- «Θα φέρω ως παράδειγμα την Γαλλία, το οποίο γνωρίζω καλύτερα. Λειτουργεί στα ίδια πρότυπα με το σύστημα στην Αμερική που ανέφερες. Εκεί τα παιδιά μπορούν να ασχοληθούν από σχετικά μικρή ηλικία με τον αθλητισμό, συνδυάζοντας και σπουδές παράλληλα. Για να γίνω πιο σαφής, πριν το σχολείο, περίπου 6-7 το πρωί, υπάρχει πρωινή προπόνηση, μετά ακολουθεί το πρόγραμμα του σχολείου και έπειτα υπάρχει κι άλλη προπόνηση, είτε μεσημέρι είτε απόγευμα. Αυτό μας λέει ότι αυτά τα παιδιά, σε σχέση με αυτά στην Ελλάδα, έχουν τουλάχιστον 2 ώρες παραπάνω προπόνηση».
Ποια
ήταν η πρώτη σου μεγάλη ομαδική και
ατομική διάκριση;
-
«Πρώτη
μου ομαδική διάκριση ήταν το 2017, όταν
με την ομάδα του Φοίβου Συκεών βγήκαμε
δεύτεροι σε όλη την Ελλάδα χάνοντας
στον τελικό από τον Φίλιππο Βέροιας.
Ένα χρόνο μετά ήρθε και η ατομική
διάκριση, όπου μπόρεσα να μπω στην
καλύτερη 7άδα του πρωταθλήματος, έχοντας
τερματίσει στην τρίτη θέση με τον
Φοίβο».
Ξέρω ότι τα τελευταία δύο χρόνια η τύχη σου έχει γυρίσει την πλάτη. Κάνω λόγο για τον ξαφνικό χαμό του πατέρα σου, ενός ανθρώπου που έχει συνδέσει το όνομά του με το ελληνικό χάντμπολ, του Θανάση Καρακεχαγιά. Θέλει πραγματικά μεγαλείο ψυχής και προσωπικότητα για έναν έφηβο να ξεπεράσει ένα τέτοιο σοκ και μάλιστα να βγει πιο δυνατός από αυτό. Τόσο με την υπογραφή επαγγελματικού συμβολαίου με τον Δούκα, όσο και με την είσοδο στο Μετσόβειο Πολυτεχνείο. Πώς τα κατάφερες;
- «Θα ήθελα να προσθέσω ότι έναν χρόνο πριν τον χαμό του πατέρα μου είχα υποστεί ρήξη χιαστού, που κι αυτό από μόνο του είναι πολύ ψυχοφθόρο για κάθε αθλητή. Και, σε συνδυασμό μ’ αυτά που είπα πιο πάνω για το εκπαιδευτικό σύστημα, είναι πολύ δύσκολο να κάνεις πρωταθλητισμό και παράλληλα να δίνεις πανελλήνιες. Εκείνη την περίοδο της ζωής μου ήταν πολύ σημαντικό να επιλέξω ποιο μονοπάτι να ακολουθήσω. Μετά από λίγους μήνες ήρθε και ο ξαφνικός χαμός του πατέρα μου. Είναι πολύ δύσκολο να το περιγράψει κανείς με λόγια. Είναι κάτι το οποίο είναι σίγουρα χαραγμένο μέσα μου και επέλεξα εγώ να με κάνει πιο δυνατό. Προσωπικά θεώρησα, ότι το καλύτερο που μπορούσα να κάνω είναι να είμαι ευγνώμων για όσα πέρασα, για όσα έμαθα, για όλες τις αρχές και τις γνώσεις που μου μεταλαμπαδεύτηκαν κι από κει και πέρα να προσθέσω τις δικές μου πινελιές, με γνώμονα αυτά που είχα μάθει, να έχω χαμηλά το κεφάλι, να παραμείνω ταπεινός και να συνεχίσω τη δουλειά. Ήξερα ότι μακροπρόθεσμα όλα αυτά θα αποδώσουν. Η αλήθεια είναι ότι υπήρχε μεγάλη αναγνώριση στο χώρο του χάντμπολ, κάτι το οποίο μου δημιούργησε μεγάλη πίεση και μου ήταν δύσκολο να διαχειριστώ. Έχοντας όμως σε λιγότερο από έξι μήνες να δώσω πανελλήνιες, πήρα την απόφαση να ακολουθήσω το μονοπάτι του διαβάσματος θέλοντας να κάνω μία και αξιότιμη προσπάθεια. Ήθελα να τα δώσω όλα μέχρι τέλους και, ακόμη κι αν δεν ερχόταν το επιθυμητό αποτέλεσμα (το οποίο ήρθε), θα ήμουν ικανοποιημένος γιατί έκανα την προσπάθεια που ήθελα. Ήταν σαφές ότι θα ήταν ένα πολύ δύσκολο εγχείρημα, αλλά ήμουν σίγουρος ότι όλες αυτές οι δύσκολες στιγμές είναι που νοηματοδοτούν τους στόχους σου. Ήθελα να παραμείνω προσηλωμένος ειδικά σε μια τόσο δύσκολη στιγμή της ζωής μου. Εν τέλει ήρθε αυτή η επιτυχία, κάτι το οποίο δεν περίμενα καθόλου. Από κει και πέρα έθεσα νέους στόχους στο κομμάτι του αθλητισμού. Ήθελα να δω μπορώ να συνδυάσω και πρωταθλητισμό και σπουδές. Δεν ήταν τόσο εύκολο όσο το περίμενα, παρά τις επιτυχίες και τις, ως τώρα, διακρίσεις. Απ’ ό,τι φαίνεται, με σκληρή δουλειά και κατάλληλο σχεδιασμό όλα μπορούν να επιτευχθούν».
Τελειώνοντας, ποια είναι τα
σχέδια της ομάδας για την χρονιά αλλά
και τα δικά σου για το μέλλον;
- «Ο Δούκας είναι μια ομάδα που χαρακτηρίζεται από την σκληρή δουλειά και από τους αθλητές που ανατρέφει και δημιουργεί προσωπικότητες. Είναι μια ομάδα που, εδώ και πολλά χρόνια, παίρνει νέο υλικό, το δουλεύει και φτάνει να έχει πολλές επιτυχίες. Αυτός ήταν και ο λόγος που επέλεξα την ομάδα του Δούκα, για την σκληρή δουλειά που γίνεται, για το όραμα στο μέλλον και φυσικά για τη λαμπρή ιστορία του. Όσον αφορά τα φετινά πλάνα του συλλόγου, σκοπός ήτανε να υπάρξει μια ανανέωση στο ρόστερ, να γίνει πολύ νεανικό. Παρά τις όποιες δυσκολίες αντιμετωπίσαμε στην αρχή της σεζόν, πιστεύω ότι αυτές θα διευθετηθούν και σταδιακά θα φτάσουμε εκεί που μας αρμόζει. Σχετικά με τους δικούς μου στόχους, θεωρώ ότι είναι πολύ σημαντικό να έχεις τέτοιους. Υπάρχουν κάποιοι μακροπρόθεσμοι στόχοι, όπως να μην μετανιώσω για ό,τι έχω κάνει. Για να γίνει κάτι τέτοιο είναι απαραίτητο να λειτουργώ με λογική και αυτοσυγκράτηση σε όλες τις επιλογές που κάνω. Όλοι κάνουν λάθη βέβαια, δεν διαφωνώ σ’ αυτό, αλλά είναι πολύ σημαντικό για μένα να είμαι πολύ προσεκτικός στις επιλογές που κάνω. Επίσης, θέλω να διατηρήσω την προσήλωσή μου σ’ αυτούς τους στόχους και να πορεύομαι βήμα-βήμα. Τα αποτελέσματα θα έρθουν, αρκεί να υπάρχουν και τα κατάλληλα θεμέλια. Αυτό είναι το πιο σημαντικό. Ακόμη, θα ήταν μεγάλη τιμή να παίξω με το εθνόσημο στο στήθος, με την εθνική ανδρών. Είναι ένα όνειρο κάθε παιδιού».
Επιμέλεια - Συνέντευξη: Λάζαρος Αναστασιάδης