Συνέντευξη στον Πέτρο Χαριζακλή
Χαμογελαστή και αυθόρμητη. Η Ανθή-Κοραΐνη Κυριακοπούλου είναι αθλήτρια μεσαίων αποστάσεων με καταγωγή από την Κατερίνη. Είναι πεισματάρα και ονειροπόλα. Η αθλήτρια του Παναθηναϊκού μίλησε στο Metrosport.gr σε μια απολαυστική συνέντευξη για όλους και για όλα. Μίλησε για τους στόχους της για το 2023, την περσινή-στάσιμη-όπως την χαρακτήρισε χρονιά ενώ δεν δίστασε να αναφερθεί στους τραυματισμούς της. Η αθλήτρια του Μιχάλη Αναγνώστου αναφέρθηκε στην πιο συναισθηματική της νίκη όταν είχε χάσει τον πατέρα της από τη ζωή ενώ σημείωσε πως σκέφτηκε μετά από αυτό το συμβάν να παρατήσει τον στίβο.
Εκανε αναδρομή στο παρελθόν για το πως ξεκίνησε τον στίβο, πως κατέληξε στις μεσαίες αποστάσεις, σημείωσε πως η σκυτάλη την ανανεώνει ενώ χαρακτήρισε καλές τις εγκαταστάσεις που έκανε προπονήσεις στην Κατερίνη σε αντίθεση με το ΟΑΚΑ που προπονείται τώρα και θυμίζει άσφαλτο. Παραδέχθηκε πως έχει κλάψει σε προπονήσεις, τόνισε πως ο νέος της προπονητής της δίνει αυτοπεποίθηση, μίλησε για τη βοήθεια της οικογένειάς της αλλά και τις δυσκολίες να συνδυάσει σπουδές και δουλειά με τον πρωταθλητισμό.
-Καλησπέρα Ανθή. Πως νιώθεις μετά τον πρώτο αγώνα σου για το 2023; Τι στόχους έχεις βάλει για τη νέα χρονιά;
«Ηταν προπονητικού χαρακτήρα πιο πολύ o αγώνας στην Προύσα, ήταν απευθείας μετά το υψόμετρο στη Νότια Αφρική που κάναμε 32 μέρες προετοιμασία. Ο προπονητής μου κοίταξε να βρει έναν αγώνα απευθείας, σκέψου από τη Νότια Αφρική κάναμε 30 ώρες να φτάσουμε στην Τουρκία. Εγινε έτσι ο προγραμματισμός γιατί πήγαμε για προετοιμασία στη Νότια Αφρική σε υψόμετρο καθώς ανεβάζει τα αιματολογικά. Θέλαμε να είναι μέσα σε τρεις ημέρες γιατί μετά υπάρχει μια μικρή πτώση μετά, υπήρχε μια κούραση λόγω του ταξιδιού. Είμαι ευχαριστημένη πάρα πολύ. Μου βγήκε η προετοιμασία, είχα να τρέξω πολύ καιρό, γιατί πέρυσι ήμουν τραυματισμένη. Αυτό με βοήθησε ψυχολογικά και σωματικά και είμαι έτοιμη για τον επόμενο αγώνα.
Ο πρώτος στόχος είναι ο κλειστός και θέλω να κάνω ατομικές επιδόσεις και στα 800μ και στα 1500μ, να κάνω μια πολύ καλή εμφάνιση στον κλειστό γιατί συνήθως δεν μου έβγαινε. Αρχικά πρώτος στόχος ήταν το μίτινγκ στη Βουδαπέστη. Τα πήγα καλά καθώς έκανα ατομικό ρεκόρ στα 800μ. στον κλειστό με 2.06.83 και βγήκα 2η. Στη συνέχεια έχω αγώνα στη Γάνδη σε μίτινγκ και έπειτα βαλκανικό πρωτάθλημα κλειστού στίβου στην Τουρκία και στη συνέχεια το πανελλήνιο στο ΣΕΦ. Θεωρώ πως στο βαλκανικό θα επιλεχθούν άτομα που είναι πιο καλά προπονητικά εκείνο το διάστημα. Στόχος όπως προείπα είναι να κάνω καλές επιδόσεις στον κλειστό, θέλω να κατεβάσω το 800άρι, καθώς στην Προύσα έτρεχα μόνη μου (σ.σ. δεν είχε ανταγωνισμό), έκανα 2.08. Θα ήταν διαφορετικό αν είχα συναγωνισμό. Θέλω να κάνω καλύτερη επίδοση στον κλειστό και αυτό να με βοηθήσει και στα 1500μ.
Δεν έχω βάλει ακόμη στόχους για τον ανοιχτό και το πάω βήμα βήμα. Εχω περάσει πολλούς τραυματισμούς, δεν θέλω να βάζω μακρινούς στόχους γιατί όλο κάτι συμβαίνει. Θέλω να είμαι υγιής».
-Στο τέλος του 2022 και στις αρχές του 2023 ήσουν για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα στη Νότια Αφρική για προετοιμασία. Πως το έζησες;
«Ήταν η πρώτη μου προετοιμασία στο εξωτερικό, πρώτη φορά πήγα σε τόσο μακρινό μέρος και για τόσο μεγάλο διάστημα. Ηταν πάρα πολύ ωραία, εκεί ήταν καλοκαίρι, για μένα πέρασε πολύ γρήγορα ο χρόνος. Είμαστε τέσσερα διαφορετικά άτομα, περάσαμε πολύ ωραία. Εχω κάνει και προετοιμασία για ένα μήνα στο καταφύγιο στο Καρπενήσι. Μια τέτοια προετοιμασία βοηθάει σαν όγκος προπόνησης, φτιάχνεις αερόβια βάση».
-Πόσο πιστεύεις ότι μπορεί να βοηθήσει τους αγώνες που έχεις μέσα στο 2023 σε κλειστό και ανοιχτό στίβο;
«Στην Ελλάδα δεν έχουμε καλές εγκαταστάσεις, είμαστε σε μεγάλη πόλη (σ.σ. Αθήνα) και έχουμε μεγάλες αποστάσεις, κάνω μιάμιση ώρα να φτάσω στην προπόνηση. Είναι τελείως διαφορετικό να πας στην προετοιμασία, η μόνη σου έννοια είναι να ξυπνήσεις, να φας και να προετοιμαστείς για την προπόνησή του. Οι συνθήκες είναι τελείως διαφορετικές, το περιβάλλον, οι αθλητές που βλέπεις, υπήρχαν αθλητές παγκοσμίου επιπέδου. Βλέπεις αθλητές που βλέπεις μόνο στην τηλεόραση ή στα σόσιαλ, έτρεχαν δίπλα. Αυτό το γεγονός μου έδωσε κάποια τόνωση στην ψυχολογία μου.
Η πρωτοβουλία ήταν του προπονητή μου να πάμε να κάνουμε αυτή την προετοιμασία, η ομοσπονδία θα μας βοηθήσει αλλά και εμείς βάλαμε βαθιά το χέρι στην τσέπη για να ανταπεξέλθουμε στα έξοδα. Ξοδεύουμε χρήματα που θα μπορούσαμε να τα ξοδέψουμε για την καθημερινότητά μας, είναι μια επένδυση για εμάς και πιστεύω και ελπίζω να βγει. Εμάς ο προπονητής μας μας βοήθησε πολύ στο οργανωτικό κομμάτι. Οι μεγάλοι αθλητές το κάνουν συνεχώς αυτό, πηγαίνουν συνεχώς σε τέτοιες προετοιμασίες, τους βοηθούν οι χορηγοί τους, η Πολιτεία, ενώ είναι διορισμένοι και έχουν εξασφαλίσει την επαγγελματική τους αποκατάσταση. Όταν μια τέτοια προετοιμασία κοστίζει σχεδόν 2000 ευρώ, εμείς δεν μπορούμε να το κάνουμε συνέχεια αυτό. Υπάρχουν παιδιά που έχουν μέλλον και σταματάνε τον πρωταθλητισμό γιατί δεν υπάρχει επαγγελματική αποκατάσταση».
«Στάσιμη χρονιά το 2022, ήθελα να πάω στους Μεσογειακούς»
-Τι σου άφησε το 2022; Είσαι ευχαριστημένη από όσα πέτυχες;
«Το 2022 είχα ένα σοβαρό τραυματισμό, έτρεξα μέχρι και τον κλειστό στίβο, έπαθα ένα οστικό οίδημα στο σκαφοειδές, ξεκίνησα σαν τενοντίτιδα. Πήγα για προετοιμασία στην Κύπρο και στη συνέχεια έγινε οστικό οίδημα, με βοήθησε ο σύλλογος μου ο Παναθηναϊκός με τις θεραπείες, δεν είχα την πολυτέλεια του χρόνου για να επανέλθω. Ετρεξα ίσα ίσα στο Πανελλήνιο ανοιχτού για να βοηθήσω την ομάδα. Δεν μου αφήνει τίποτα το 2022, ήταν μια χρονιά στάσιμη».
-Στον κλειστό πήρες δύο ασημένια σε 800μ. (2.12.43) και 1500μ. (4.25.87) στο Πανελλήνιο και η 3η θέση (4.37.67) στο Πανελλήνιο στον ανοιχτό. Ηταν υπέρβαση με τον τραυματισμό που σε ταλαιπωρούσε;
«Στον κλειστό ήμουν ευχαριστημένη κατά 70% με τις θέσεις που πήρα, ψυχολογικά δεν ήμουν τόσο καλά. Ηθελα να πάρω το εισιτήριο για το βαλκανικό και πέτυχα αυτό που είχα βάλει ως στόχο.
Στον ανοιχτό δεν ήμουν βέβαιη πως θα τρέξω. Είχα ξεκινήσει θεραπείες, έκανα εναλλακτικές προπονήσεις για να κρατήσω το αερόβιο, ο γιατρός μου είχε πει πως δεν πρέπει να τρέξω. Εκτίμησα την βοήθεια του Παναθηναϊκού και μπήκα έτρεξα τα 1500μ. , αν και δεν περίμενα κάτι από την κούρσα μου. Είμαι πολύ ανταγωνιστική και δεν θα το άφηνα αφού μπήκα και έτρεξα. Στα 800 ήμουν σε σκέψη γιατί ήθελα να τρέξω τελικά στην σκυτάλη, τελικά δεν έγινε και δεν είχα τρέξει ούτε στα 800 και έμεινα με τα 1500μ».
-Στα 1500μ. ήταν ο αγώνας που έπεσε η Αναστασία Μαρινάκου. Πώς το έζησες;
«Την είδα κανονικά την πτώση της Μαρινάκου, εκείνη τη στιγμή δεν με σόκαρε γιατί αυτά συμβαίνουν στους αγώνες. Δεν αντέδρασα κάπως γιατί ήμουν κουρασμένη και προσπαθούσα να τερματίσω. Όταν τελείωσε ο αγώνας μου είπαν πως τερμάτισα 3η γιατί δεν τερμάτισε η Αναστασία, όταν είδα το βίντεο σοκαρίστηκα γιατί είδα την πτώση. Πλέον η Αναστασία το συζητάει τελείως χαλαρά».
-Το Βαλκανικό κλειστού πως πήγε;
«Πέρυσι έτρεξα στο Βαλκανικό Κλειστού στην Κωνσταντινούπολη, ήμουν ικανοποιημένη με βάση την προπόνηση που είχα κάνει. Ημουν και σε ένα μεταβατικό στάδιο λόγω αλλαγής προπονητή. Εκανε 4.25 και βγήκα 5η. Συμμετείχα και στη σκυτάλη 4x400 και πήραμε την 4η θέση».
-Σε απογοήτευσε που δεν πήγες στο Ευρωπαϊκό ή στους Μεσογειακούς;
«Ηθελα πολύ να πάω στους Μεσογειακούς στο Οράν, το σκεφτόμουν από το κλειστό και πλέον δεν σκέφτομαι τόσο μακριά. Για το Ευρωπαϊκό στο Μόναχο ήταν πολύ ψηλά τα όρια. Είχα και τον τραυματισμό και άλλαξα και προπονητή. Χάθηκαν τα βήματα και οι στόχοι».
-Το 2021 πήρες χρυσό μετάλλιο στα 1.500μ στο Πανελλήνιο στην Πάτρα και χάλκινο στα 800μ. στον ανοιχτό ενώ συμμετείχες και στο Ευρωπαϊκό ομάδων της Ρουμανίας. Ηταν καλύτερη εκείνη η χρονιά;
«Στον κλειστό του 2021 δεν έτρεξα γιατί ήταν η χρονιά του κόβιντ, είχα και τραυματισμό, έχασα τον μπαμπά μου.
Το 2021 πέτυχα περισσότερο τους στόχους που ήθελα. Στη Ρουμανία ήταν το πρώτο ευρωπαϊκό ομάδων που είχα πάει, μου άρεσε πολύ γιατί έτρεχα με σπουδαίες αθλήτριες. Έκανα πάνω-κάτω τον ίδιο χρόνο με το Πανελλήνιο, ήταν μια δύσκολη κούρσα με αθλήτριες με πολύ καλό χρόνο. Ημουν ικανοποιημένη από την 9η θέση (σ.σ. στα 1500μ.), έκανα επίδοση κοντά σε αυτή που είχα κάνει στο Πανελλήνιο. Εκανα σε μίτινγκ το ατομικό μου ρεκόρ στα 1500μ, έκανα 4.15.39 στο Βέλγιο».
-Γενικότερα έχεις αντιμετωπίσει αρκετά προβλήματα τραυματισμών τα τελευταία χρόνια. Πιστεύεις πως αν δεν υπήρχαν θα είχες καταφέρει περισσότερα;
«Σίγουρα αν δεν είχα τραυματιστεί, θα μπορούσα να είχα πετύχει περισσότερα πράγματα, θα είχα πάει σε περισσότερες διοργανώσεις και να δώσω περισσότερους αγώνες. Οι αγώνες σου φτιάχνουν τους χρόνους σου και το ranking για να πας σε μεγάλες διοργανώσεις. Οι τραυματισμοί δεν είναι μόνο θέμα σωματικό, αλλά και ψυχολογικό».
«Εχω σκεφτεί να παρατήσω τον στίβο, η σκυτάλη με ανανεώνει»
-Σκέφτηκες ποτέ να τα παρατήσεις λόγω των τραυματισμών;
«Πολλές φορές το έχω σκεφτεί, σκεφτόμουν πως ήταν σημάδι για να σταματήσω. Κάθε φορά νομίζω πως ο κάθε τραυματισμός είναι ολοένα και χειρότερος. Και όταν έφυγε ο πατέρας μου από τη ζωή σκέφτηκα να σταματήσω. Ηταν λάτρης του στίβου, είχε αδυναμία σε μένα και στον στίβο. Πάντα όμως τυχαίνει να έχω ανθρώπους στη ζωή μου που πιστεύουν σε μένα και αναπτερώνει τη δύναμη και την πίστη μου. Ο προπονητής μου ο τωρινός έχει πιστέψει σε μένα και με βοήθησε πολύ. Εχει μια δύναμη στο να μου φτιάχνει την αυτοπεποίθηση».
-Πως ξεκίνησες τον στίβο; Ποιο ήταν το ερέθισμα;
«Ημουν 10-11 ετών όταν ξεκίνησα τον στίβο. Στην αρχή δεν ήξερε ο μπαμπάς μου για τον στίβο, ήταν λάτρης του ποδοσφαίρου. Ημουν ανήσυχο παιδί και είχα μια φίλη μου που πήγαινε στον στίβο, το βρήκα ως ευκαιρία να φεύγω από το σπίτι και να λείπω το απόγευμα. Από την τρίτη δημοτικού με είχαν πάρει στα ταλέντα, που έρχονται στο σχολείο και σε επιλέγουν με βάση τι είσαι καλός. Ξεκίνησα στον Αρχέλαο Κατερίνης με τον κύριο Νίκο Ματζόλη».
-Εχεις δοκιμάσει άλλα αθλήματα ή άλλο αγώνισμα στον στίβο;
«Πριν τον στίβο έκανα λίγο από όλα σε ηλικία 9-10 ετών, όταν ερχόντουσαν σχολείο για τα ταλέντα. Στον στίβο έχω δοκιμάσει μήκος, 60άρι, 100άρι. Μικρότερη όμως το αγώνισμά μου ήταν 600άρι και 1000άρι».
-Στο παρελθόν έχεις τρέξει και 5 χλμ και 10 χλμ. Πως κατέληξες στις μεσαίες αποστάσεις;
«Είναι πιο πολύ προπονητικού χαρακτήρα, έχω τρέξει και στα 5χλμ και βγήκα και 1η και 2η. Tο μάτι του προπονητή μου από την Κατερίνη με έφερε στις μεσαίες αποστάσεις».
-Τι προτιμάς; 1500 ή 800μ.;
«Και τα δύο τα αγαπώ. Μου αρέσουν πολύ. Όταν με ρωτάνε τι αγώνισμα κάνω λέω 1500άρι αλλά τρέχω και 800. Το 800άρι μου αρέσει λόγω της ταχύτητάς. Στο 800άρι έχω λίγο καλύτερο χρόνο».
-Εχεις τρέξεις και σκυταλοδρομίες. Σου αρέσουν; Τι διαφορετικό έχουν από τους αγώνες που είσαι μόνη σου;
«Στα 4x400 έχουμε βγει πρωταθλήτριες Ελλάδας με τη Γλυφάδα. Εμένα μου άρεσαν πολύ, ήταν μετά το αγώνισμά μου και έμπαινα να το απολαύσω. Ηταν ομαδικό και νιώθεις λίγο την ομαδικότητα, εμψυχώνει ο ένας τον άλλον, δουλεύεις ατομικά αλλά μέσα σε ατομικό πλαίσιο. Με ανανεώνει η σκυτάλη. Στην προπόνηση όταν μου κάνει τεστ ο προπονητής μου στο 400άρι, σκέφτομαι την σκυτάλη. Την έχω σαν ψυχολογικό ανέβασμα».
«Εχω κλάψει σε προπονήσεις, στο ΟΑΚΑ τρέχεις λες και είναι άσφαλτος»
-Ποιες θεωρείς σημαντικότερες διακρίσεις για σένα;
«Η 2η θέση στο Βαλκανικό το 2017 στα 1500μ. στο Νόβι Παζάρ της Σερβίας. Και τα πανελλήνια που έχω κερδίσει στον ανοιχτό, το 2018 και το 2021 που κέρδισα στα 1500άρι. Ειδικά μετά από όσα είχα περάσει. Στα 800 δεν έχω κερδίσει ακόμη Πανελλήνιο».
-Ποιον αγώνα δεν θα ξεχάσεις ποτέ;
«Τη νίκη μου στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα το 2021 στην Πάτρα. Ηταν η πρώτη φορά που δεν ήταν ο μπαμπάς μου και δεν είχα να του μιλήσω. Ηξερα πως τις άλλες φορές θα ήταν σπίτι στην τηλεόραση και θα τα έσπαγε όλα, τι θα μου έλεγε. Μόλις τερμάτισα κοίταξα πάνω, ένιωσα πως ήταν μαζί μου. Είναι πιο συναισθηματική μου νίκη».
-Ποιος ήταν ο πιο δύσκολος αγώνας που έτρεξες;
«Στα Τρίκαλα ήταν με το χιόνι αλλά δεν μου ήταν δύσκολο. Μια άλλη χρονιά είχε πολλή βροχή, λάσπη και δεν με επηρέασε και κέρδισα. Ακόμη και πέρυσι στο πανελλήνιο που πονούσα δεν ήταν δύσκολο. Δεν έβρισκα δυσκολία, πιο πολύ οι προπονήσεις, έχω κλάψει στις προπονήσεις. Από το σημείο της ξεκούρασης μέχρι την εκκίνηση μπορώ να κλαίω, να σκουπίσω τα δάκρυά μου και να ξαναμπώ να κάνω την κούρσα».
-Μεγάλωσες στην Κατερίνη. Ηταν δύσκολο το να προπονηθείς λόγω εγκαταστάσεων;
«Οσο ήμουν στην Κατερίνη δεν είχα κάποιο πρόβλημα. Παρόλο που είναι επαρχιακή πόλη, έχει πολύ ωραίες εγκαταστάσεις, είναι πολύ διατηρημένο το δημοτικό στάδιο της πόλης. Σε σχέση με το ΟΑΚΑ που τρέχεις λες και είναι άσφαλτος, απαράδεκτο, στην Κατερίνη είναι πολύ καλά. Είναι και μικρές οι αποστάσεις στην Κατερίνη».
-Πολλοί μπορεί να μην το γνωρίζουν, ο μπαμπάς σου ήταν Ελληνας και η μαμά σου είναι από τον Αγιο Δομίνικο. Ενιωσες ποτέ κάποια περίεργη συμπεριφορά προς το πρόσωπό σου;
«Πήγε διακοπές ο μπαμπάς εκεί και γνώρισε τη μαμά μου. Η μαμά μου με γέννησε εκεί, για να μας είμαστε κοντά με τους γονείς της, μείναμε εκεί μέχρι τα 2,5 και μετά ήρθαμε στην Ελλάδα. Ισπανικά δεν έχω μάθει ούτε εγώ ούτε τα αδέρφια μου, γιατί η μαμά δεν μας μιλούσε ισπανικά γιατί προσπαθούσε εκείνη να μάθει ελληνικά.
Δεν έχω νιώσει ποτέ bullying στο σχολείο, ήταν περίεργο που άκουγαν το όνομα, το Κοράΐν όπως με ονόμασε εκεί η μαμά. Μετά ήρθαμε εδώ και με βάφτισαν Ανθή, αλλά στα χαρτιά είναι παντού το Κοράϊν, Κοραΐνη στα ελληνικά. Όταν άκουγαν το Κοράϊν έλεγαν από που είσαι. Πιο δύσκολα πέρασα λόγω των κιλών μου, επειδή ήμουν πολύ αδύνατη, στο γυμνάσιο άκουγα περίεργα σχόλια».
«Ο στίβος με βοήθησε να πιστεύω σε μένα, ο προπονητής μου σημαίνει αυτοπεποίθηση»
-Θα ήθελες να δώσεις ένα μήνυμα προς τα παιδιά;
«Eίναι μήνυμα και για τους γονείς, ένα παιδί που ασχολείται με τον αθλητισμό, μπαίνει σε ένα μονοπάτι και στο σχολείο θα το βοηθήσει. Nα έχει στόχους, να είναι σε ένα πρόγραμμα, να έχει περισσότερη αυτοπεποίθηση. Ο στίβος με βοήθησε να πιστεύω σε μένα, να πιστεύω στην προσπάθεια που κάνω».
-Τι σημαίνει για σένα ο προπονητής σου, Μιχάλης Αναγνώστου;
«Σημαίνει ένα νέο ξεκίνημα, αυτοπεποίθηση, δύναμη. Μου φτιάχνει την αυτοπεποίθησή μου, από τότε που τον γνώρισα πιστεύω πάρα πολύ σε μένα. Είναι χαλαρός άνθρωπος, αυτό που θέλει να σου περάσει θα στο περάσει με ωραίο τρόπο. Πιστεύω πως θα πάει πολύ καλά η συνεργασία μας. Είναι καλός άνθρωπος και δοτικός».
-Τι ρόλο έπαιξε η οικογένειά σου για να κάνεις πρωταθλητισμό στον στίβο;
«Ηταν πάντα κοντά μου, στηρίζαν πάντα τις απόψεις μου και όχι μόνο στον στίβο. Ημουν πάντα ξεροκέφαλο παιδί και ήξεραν πως αυτό που ήθελα θα το κάνω, η μαμά μου ήταν πιο χαλαρή. Ο μπαμπάς μου ήταν πιο πιεστικός, πιο κάθετος με το πρόγραμμα. Καταλαβαίνω πως το έκανε για το καλό μου και ήθελε το καλό μου. Εβλεπε σε μένα πράγματα».
-Σπούδασες στην Αθήνα. Ηταν δύσκολο να το συνδυάσεις με τον στίβο;
«Είχα πάρει υποτροφία από το ΣΕΓΑΣ, στα ΙΕΚ τελείωσα νοσηλευτική-μαιευτική. Η πρακτική μου ήταν δύσκολη να συνδυαστεί με τον πρωταθλητισμό. Με βοήθησε πολύ η οικογένειά μου για να μπορέσω να σπουδάσω στην Αθήνα. Ξαναέδωσα πανελλήνιες πέρυσι, πήγα ξανά βραδινό σχολείο ΕΠΑΛ, για να πάρω ειδικότητα βοηθός φαρμακείου, πέρασα τελικά Γυμναστική Ακαδημία στην Κομοτηνή. Όταν πήρα απόφαση να δώσω πανελλήνιες, ήταν δύσκολο και έπρεπε να αφοσιωθώ στο διάβασμα. Εκανα ότι μπορούσα να συνδυάσω με την προπόνηση. Σκέψου πέρυσι είχα πάει προετοιμασία στην Κύπρο και είχα τα βιβλία μαζί μου».
-Παράλληλα με τον στίβο εργάστηκες ή κάνεις κάτι άλλο;
«Δούλευα για δύο χρόνια (2019-2021) στο κατάστημα της Puma σαν πωλήτρια, που την είχα ήδη ως χορηγό για τον εξοπλισμό μου. Το έκανα γιατί χρειαζόμουν χρήματα για να ζήσω. Ηταν δύσκολο με την προπόνηση γιατί έχει αρκετές ώρες ορθοστασίας, ξέρω ότι υπάρχουν και πιο δύσκολες δουλειές. Στην Ελλάδα πρέπει να εργάζεσαι, όμως δεν είναι εύκολο να το συνδυάσεις γιατί εγώ τότε πήγαινα κουρασμένη στην προπόνηση. Μετά που έχασα τον μπαμπά μου αποφάσισα να συνεχίσω αποκλειστικά στον στίβο, είπα θα πάω στο Καρπενήσι και είπα θα τα δώσω όλα και ό,τι βγει. Με βοήθησε ο σύλλογος μου ο Παναθηναϊκός σε όλους τους τομείς».