Με τη λήξη των ημιτελικών του Κυπέλλου, το μόνο που ξέρουμε για τον τελικό είναι ποιες ομάδες θα παίξουν. Και το ξέρουμε... υποχρεωτικά. Εγιναν οι ημιτελικοί, επικράτησαν ΠΑΟΚ και ΑΕΚ και προέκυψαν οι φιναλίστ. Για το παρακάτω, όπως πάντα, δεν έχουμε ιδέα. Ούτε πού θα παίξουν, ούτε πότε θα παίξουν. Κι αυτή η ανίατη ασθένεια δεν καταδεικνύει μόνο την ανοργανωσιά και την τοξικότητα στο ελληνικό ποδόσφαιρο, αλλά και την έλλειψη σοβαρών γηπέδων. Εκτός Αθηνών και Θεσσαλονίκης, η χώρα διαθέτει μόνο δύο. Το Πανθεσσαλικό και το Παγκρήτιο. Με ΟΑΚΑ, Καραϊσκάκη, Νέα Φιλαδέλφεια, Τούμπα και Χαριλάου, σύνολο επτά. Ακατάλληλη, μας λένε, η Λεωφόρος, ακατάλληλο σίγουρα και το Καυτανζόγλειο, που ρημάζει και σαπίζει...
Εκείνο που με παραξενεύει είναι γιατί όταν ψάχνουμε να βρούμε μια ουδέτερη έδρα, αναφερόμαστε μόνο στο ΟΑΚΑ, το οποίο πλέον δεν χρησιμοποιεί ως έδρα καμία ομάδα και μόνο στο Πανθεσσαλικό. Για έναν τελικό ΠΑΟΚ-ΑΕΚ δεν είναι ουδέτερο το Καραϊσκάκη; Δεν είναι ουδέτερο το Παγκρήτιο; Δεν είναι ουδέτερο το Χαριλάου; Ζητάει η ΕΠΟ το ΟΑΚΑ, αλλά εκεί γίνονται εργασίες και δεν είναι σίγουρο αν θα έχουν ολοκληρωθεί μέσα σε έναν μήνα. Και γιατί δεν ζητάει το Καραϊσκάκη; Γιατί όχι το Παγκρήτιο; Γιατί όχι το Χαριλάου;
Για να γίνει ο τελικός, θα μου πείτε, στο Χαριλάου πρέπει να συμφωνήσει και η ΑΕΚ. Ας το δούμε κι αυτό το έργο. Γιατί πρέπει πάντα να περιμένουμε να δούμε το άλλο έργο, το αν θα συμφωνήσει δηλαδή ο ΠΑΟΚ για το ΟΑΚΑ, ή για το Καραισκάκη, αν αυτό θα ζητούσε η ΕΠΟ; Η γιατί πρέπει να συμφωνήσουν και οι δύο για το Παγκρήτιο;
Από την άλλη πλευρά, η (όποια) ΕΠΟ λέει πάντα ότι ο τελικός του Κυπέλλου πρέπει να αποτελεί γιορτή για το ποδόσφαιρο και πρέπει επίσης να τον παρακολουθούν όσο το δυνατόν περισσότεροι φίλαθλοι. Αλλά αυτό το “όσο το δυνατόν περισσότεροι” εξυπηρετείται, εξ ορισμού, μόνο από το ΟΑΚΑ. Ας βάλουν αυστηρά στην προκήρυξη “ο τελικός πάντα στο ΟΑΚΑ”, για να τελειώνουμε. Χωρίς αστερίσκους με εναλλακτικές για τη συνηθισμένη περίπτωση να είναι ο ένας φιναλίστ ομάδα της Αθήνας και ο άλλος ομάδα εκτός Αθήνας. Ετσι κι αλλιώς σπάνια αποδόθηκε δικαιοσύνη στο θέμα αυτό. Ο ΠΑΟΚ, συγκεκριμένα, έχει... βαρεθεί να δίνει τελικούς στα αθηναϊκά γήπεδα. Ακόμη και στο Καραϊσκάκη έπαιξε τελικό με αντίπαλο τον Ολυμπιακό, όπως έπαιξε και τελικούς με την ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ, όταν το ΟΑΚΑ ήταν έδρα της ΑΕΚ. Τι να λέμε τώρα.
Εννοείται ότι όλα θα ήταν πιο εύκολα και πιο απλά αν το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν υπέφερε μόνιμα από τους... κανίβαλους οπαδούς και παράγοντες. Αυτούς που, με αφορμή το ποδόσφαιρο, σφάζονται μεταξύ τους κι αυτούς που δηλητηριάζουν την ατμόσφαιρα με την τοξικότητα που ξερνούν. Αν είχαμε στην Ελλάδα κανονικό ποδόσφαιρο, δεν θα ψάχναμε να βρούμε ένα γήπεδο που να αστυνομεύεται αποτελεσματικά και που οι μισές κερκίδες του πρέπει να αχρηστευθούν για να δημιουργηθούν κενές ζώνες ασφαλείας. Ούτε θα στέλναμε αστυνομικούς σ' αυτές τις κενές ζώνες να διακινδυνεύουν την ίδια τη ζωή τους ανάμεσα στους κανίβαλους οπαδούς και τα πυρομαχικά τους. Μόνο στην Ελλάδα, δυστυχώς, για να γίνει ένας τελικός Κυπέλλου χρειάζεται να επιστρατευτούν καμιά δεκαριά χιλιάδες αστυνομικοί. Πουθενά αλλού στον πλανήτη γη.
Κάθε φορά που αντίπαλοι στον τελικό ήταν ή θα είναι δύο από τους τέσσερις “μεγάλους”, είχαμε τα τελευταία χρόνια και θα έχουμε στο μέλλον το ίδιο πρόβλημα. Και το δυστύχημα είναι ότι η κατάσταση γίνεται ολοένα και χειρότερη. Παλιότερα, ποτέ στους τελικούς που έπαιξε ο ΠΑΟΚ με Ολυμπιακό, με ΑΕΚ και Παναθηναικό, έχοντας δικούς του οπαδούς στις μισές κερκίδες, δεν υπήρξε το παραμικρό πρόβλημα. Ποτέ δεν έγιναν επεισόδια στο παλιό Καραισκάκη και στην παλιά Νέα Φιλαδέλφεια. Ποτέ.
Μήπως, λοιπόν, να σκεφτούμε την άλλη τη λύση; Οι τελικοί χωρίς κόσμο. Η μόνο με μαθητές στις κερκίδες. Ούτε καν φοιτητές. Κανονικοί άνθρωποι και κανίβαλοι, δείτε όλοι το ματς από την τηλεόραση. Μάλλον αυτό μας αξίζει. Και θα ησυχάσουμε μια πάντα. Ούτε γήπεδο θα ψάχνουμε, ούτε ημερομηνία.
ΥΓ. Καλή Ανάσταση σε όλους. Με υγεία. Και καλή φώτιση...