Τη γλώσσα του ποδοσφαίρου, στην πιο απλή της μορφή, χρησιμοποίησε ο Αρης και έφθασε σε τρεις εύκολους βαθμούς, χωρίς να ιδρώσει τη φανέλα. Και δεν είναι μόνο ότι υπερπήδησε εύκολα το εμπόδιο του Πανιωνίου, αλλά έκανε τους πάντες να ξεχάσουν απουσίες, ό,τι μεσολάβησε την προηγούμενη εβδομάδα, και λοιπές δικαιολογίες.
Η ομάδα, στη φάση που βρίσκεται, χρειάζεται ρεαλισμό στα όρια της ωμότητας. Κι αυτό διότι οι δείκες του ρολογιού γυρίζουν… γρήγορα, μην αφήνοντας χρόνο γι’ ανάλυση των αγωνιστικών προβλημάτων, των απαγορεύσεων και των ευρύτερων συνθηκών που ορίζουν τη μοίρα του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Ο ρεαλισμός δείχνει ότι η νίκη επί του Πανιωνίου πέτυχε δύο “πράγματα”. Αφενός έφερε τον Αρη σε απόσταση δύο νικών από την εξασφάλιση των play off και αφετέρου άνοιξε χώρο, για να γκαζώσει στο παιχνίδι της Πέμπτης με τον Ατρόμητο για τους “8” του Κυπέλλου.
Λίγο-πολύ, οι “κιτρινόμαυροι” έχουν πετύχει όσα ήθελαν στο Πρωτάθλημα, κάτι που έχει αντιληφθεί και ο κόσμος, ο οποίος ζήτησε (και πάλι φέτος) την κατάκτηση του Κυπέλλου. Οι μέρες που ακολουθούν θα είναι αφιερωμένες στο σκανάρισμα του αντιπάλου, προκειμένου ο Αρης να καταστεί φαβορί για την πρόκριση από την Πέμπτη το βράδυ. Εφικτή και απολύτως πραγματική φιλοδοξία, γιατί οι Θεσασαλονικείς έχουν και ποιοτικότερο υλικό και προπονητή, ο οποίος έχει στο αίμα του τη σκοπιμότητα, ξέροντας τον τρόπο, για να πάρει το ποθητό αποτέλεσμα. Και από τη στιγμή που παίζει στην έδρα του, δεν υπάρχει κανένας λόγος αποπροσανατολισμού.
Από εδώ και στο εξής, δεν χρειάζεται να αναλωνόμαστε σε απουσίες (τιμωρίες, τραυματισμούς κλπ). Αυτό είναι το ρόστερ και με αυτό θα πορευτεί η ομάδα. Ο Μίκαελ Ενινγκ δείχνει ότι διαθέτει και αντανακλαστικά όσον αφορά τις επιλογές παικτών και, μετά τις χθεσινές αλχημείες, κέρδισε κι άλλους πόντους όσον αφορά τον τομέα της διαχείρισης.