Γράφει ο Θάνος Μπούζας
Αιτίες
υπάρχουν πολλές. Δικαιολογίες ακόμη
περισσότερες. Ωστόσο η χθεσινή ήττα από
τον Ολυμπιακό, κατά τη γνώμη μας, θεωρείται
και είναι ανεπίτρεπτη τόσο με τον τρόπο
που ήρθε όσο και για την σημειολογία
της. Αναφερθήκαμε χθες στα κίνητρα που
είχε η κάθε ομάδα. Ήταν σημαντικά,
αμφότερα. Όμως απ’ ότι φάνηκε στο γήπεδο
ο Ολυμπιακός ήταν αυτός που μέσα στο
μυαλό του διατήρησε το κίνητρο, το
μετέτρεψε σε ενέργεια και εκμεταλλεύτηκε
τα λάθη του ΠΑΟΚ και του προπονητή του
με αποτέλεσμα να πάρει τους βαθμούς που
ήθελε.
Βέβαια για
να φτάσουμε σε αυτό το σημείο και εννοούμε
το βαθμολογικό ο κ. Κλάτεμπεργκ και τα
αστέρια του δημιούργησαν μια υπέρμετρη
και δυσανάλογη για το ποδόσφαιρο που
παίζει, διαφορά, υπέρ του Ολυμπιακού.
Αποτέλεσμα τούτου ήταν ο ΠΑΟΚ να μην
έχει κανένα ουσιαστικό ενδιαφέρον στα
πλέι οφ και να αγωνίζεται τους τελευταίους
μήνες απλώς για την υστεροφημία του.
Ούτε με θαύμα δε θα μπορούσε να φτάσει
τον Ολυμπιακό αφού τύποι σαν τον Καραντώνη
φροντίζουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο
να εξασφαλίζουν στην ομάδα του δημοσίου
τους ποθητούς βαθμούς.
Μοιραία το
πρωτάθλημα και δη τα πλέι οφ μετατράπηκαν
σε μάχη από την 3η έως την 5η θέση. Αυτό
είχε ως συνέπεια πολλά παιχνίδια να μην
έχουν καθόλου ενδιαφέρον και η βαθμολογική
τους σημασία να είναι μηδενική. Άραγε
τα κανάλια που δίνουν τόσα εκατομμύρια
πως αντιμετωπίζουν τα παιχνίδια αυτά
στα οποία περίμεναν τη μεγαλύτερη
τηλεθέαση και ακόμη και οι ίδιοι οι
φίλαθλοι δεν τα προτιμούν; Έτσι το
κατάντησαν το πρωτάθλημα ο Κλάτεμπεργκ
με τον Μανούχο, τον Παπαπέτρου και τον
Καραντώνη. Όσο αφορά το παιχνίδι:
ο ΠΑΟΚ ήταν
καλύτερος στο πρώτο ημίχρονο. Πέτυχε
ένα ωραίο γκολ από εκπληκτική προσπάθεια
του Σοάρες και πέρα από μια ευκαιρία με
τον Καμαρά δεν κινδύνεψε ιδιαίτερα. Ο
Ολυμπιακός πρέσαρε συνεχώς. Εκεί ο
Δικέφαλος αντιμετώπισε προβλήματα.
Όταν όμως διασπούσε αυτό το πρέσινγκ
έκανε άνω κάτω την άμυνα του Ολυμπιακού
χωρίς ωστόσο να δημιουργήσει τις πολλές
και σημαντικές ευκαιρίες. Έτσι το σκορ
έμεινε ανοιχτό και ο Μάρτινς στο δεύτερο
ημίχρονο αντέδρασε πιάνοντας τον
Λουτσέσκου εν υπνώσει. Πέρασε από την
πλευρά του Μουργκ και του Λύρατζη τον
Ροντρίγκεζ, στα χαφ τον μικρό Καμαρά
και στην επίθεση τον Ελ Αραμπί.
Για όσους
έχουν παρατηρήσει τον Ροντρίγκεζ
διαπιστώνουν ότι έχει μια τρομερή
εκρηκτικότητα και επιθετικότητα για
20-25 λεπτά. Ο Λουτσέσκου δε φρόντισε να
θωρακίσει περισσότερο τη δεξιά πλευρά
με τρεις και τέσσερις παίκτες με
αποτέλεσμα να δημιουργηθεί μια «τρύπα»
που την εκμεταλλεύτηκε με δυο τέρματα
ο Ολυμπιακός. Στη συνέχεια προσπάθησε
με τις αλλαγές ο Λουτσέσκου να συνεφέρει
την ομάδα η οποία πήρε την πρωτοβουλία.
Έκανε μια δυο ευκαιρίες αλλά ο Ζίφκοβιτς
που μπήκε ήταν εκτός τόπου ενώ σαφέστατα
σ’ εκείνο το χρονικό σημείο δεν έπρεπε
κατά τη γνώμη μας να βγει ο Μιτρίτσα
αλλά ο Μουργκ.
Ελπίζουμε η φετινή χρονιά να αποτελεί πυξίδα για την ερχόμενη. Να μην θεωρηθεί επιτυχημένη αλλά ως μια χρονιά που δείχνει στον ΠΑΟΚ πως επιβάλλεται να λειτουργήσει. Το κύπελλο είναι μια άλλη υπόθεση και σαφέστατα όλοι το επιζητούν όσο τίποτε πλέον προκειμένου να μην μείνει αυτή η προσπάθεια δίχως επιβράβευση κυρίως για αρκετούς παίκτες που έδωσαν ότι είχαν και δεν είχαν.