Η Αγία και Μεγάλη Παρασκευή είναι ημέρα θλίψης, πένθους και λύπης για την Ορθοδοξία. Σήμερα ότι την ημέρα αυτή επιτελούμε τα σωτήρια και φρικτά Πάθη του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού... Στις εκκλησίες δεν τελείται Θεία Λειτουργία. Το πρωί, στον Εσπερινό, γίνεται η Αποκαθήλωση. Κατεβαίνει το σώμα του Χριστού από τον Σταυρό). Βγαίνει ο Επιτάφιος. Οι πιστοί προσκυνούν το Ευαγγέλιο πρώτα και μετά τον Επιτάφιο, ένα ειδικό ύφασμα, πάνω στο οποίο είναι κεντημένο ή ζωγραφισμένο το άχραντο Σώμα του Χριστού και τα πρόσωπα που φρόντισαν για την Αποκαθήλωση και την Ταφή Του.
Το βράδυ γίνεται περιφορά του Επιταφίου (η κηδεία κι η ταφή του Κυρίου μας) . Ψάλλονται δε, τα συνταρακτικά Εγκώμια του Επιταφίου Θρήνου σε τρεις στάσεις: «Ἡ Ζωή ἐν τάφῳ…», «Αἱ γεννεαί πᾶσαι…» , «Ἀξιον ἐστί…». Είναι ίσως, τούς συγκλονιστικότερους ύμνους της Ορθοδοξίας. Ταράζουν συθέμελα καθεμία και καθένα. Αγγίζουν εσώψυχα. Ανυψώνουν πνεύμα ενόψει της Αναστάσεως... Η πλατιά κατάνυξη κι η βαθιά συγκίνηση της ημέρας δεν αποτρέπουν - δυστυχώς - σκέψεις για την καθημερινότητα.
Καθώς λοιπόν, σε αυτήν είναι κι ο ΠΑΟΚ... Αν και θέλουν φίλες και φίλοι του, το μυαλό τους δεν ξεκολλά από τη “μητέρα των μαχών” της 12ης Μαΐου! Ο αγώνας με τον Ολυμπιακό έχει δυο πόρτες. Η μία οδηγεί από τον διάδρομο της νίκης στο κατώφλι του Παράδεισου. Στο κατώφλι, έτσι; Κι η άλλη, από τον διάδρομο της μη νίκης (sic) στο κατώφλι της Κόλασης. Τούτο δε, καθώς ο φόβος κι ο τρόμος της τέταρτης θέσης παραμένει ευδιάκριτος στον ορίζοντα του.
Με λίγα λόγια; Είναι η μέγιστη ευκαιρία για προπονητές και παίκτες του ΠΑΟΚ να εξαφανίσουν αυτόν τον φόβο κι αυτόν τον τρόμο από τον ορίζοντα τους. Είναι - βλέπετε - όλοι τους, μα όλοι τους ανεξαιρέτως κι υπεύθυνοι, είναι κι υπόλογοι για την εμφάνιση του μετά τον διασυρμό τους στη Λαμία. Και ναι, εμείς επιμένουμε. Το 1-1 στο “Αθανάσιος Διάκος” ήταν , είναι και θα είναι διασυρμός. Θα πάψει να είναι εάν κι εφ’ όσον ο ΠΑΟΚ κατακτήσει τον τίτλο. Ήτοι, στεφθεί στον “θρόνο” του ελληνικού ποδοσφαίρου...
Ο αγώνας με την ΑΕΚ με την εκπληκτική ανατροπή κατέστη εφαλτήριο για τον ΠΑΟΚ. Αν και δεν τολμούμε, να πούμε πως έπαιξε μπάλα περιωπής... Τολμούμε, να πούμε - και το λέμε - πως έκανε επίδειξη ισχύος κόντρα στην πρωτοπόρο του Πρωταθλήματος. Η ηφαιστειώδης έκρηξη αντίδρασης ψυχής και πνεύματος του ΠΑΟΚ... έβγαλε τη λάβα της στο γήπεδο. Έβαλε την δική της κι η κερκίδα... Πως να τη γλιτώσει η ΑΕΚ σε τέτοια θερμοκρασία στην οποία λιώνει και το ατσάλι;
Ανάλογες συνθήκες ή , εάν θέλετε, μόνον υπό ανάλογες συνθήκες στη “μητέρα των μαχών” της 12ης Μαΐου, ο ΠΑΟΚ θα τα καταφέρει. Μόνον υπό ανάλογες συνθήκες με την ΑΕΚ θα εξαφανίσουν, με τον Ολυμπιακό, από τον ορίζοντα τους αυτόν τον φόβο κι αυτόν τον τρόμο προπονητές και παίκτες του!
ΥΓ1 : Υπάρχει είτε στη Θεσσαλονίκη, είτε στην Αθήνα... Ένα μνημείο για την Βόρεια Ήπειρο; Υπάρχει για την Κύπρο; Υπάρχει γενικά, για τις καθ’ ημάς (θέλετε συμφωνείτε, θέλετε διαφωνείτε...) ουχί χαμένες αλλά αλύτρωτες πατρίδες;
ΥΓ 2 : Μακριά από εμάς κάθε πολεμοχαρής αναφορά. Απετάχθημεν και κάθε έννοια κι υπονοούμενο αλλά... Δεν οφείλει η ελληνική Πολιτεία, να τιμά τουλάχιστον, μνήμες χωμάτων ποτισμένων με αίμα γενεών Ελληνίδων κι Ελλήνων; Δεν τις τιμά δυστυχώς...
ΥΓ 3 : Και που είστε; Σήμερα ούτε λάδι δεν τρώμε!