Ο Αρης έχει περιέλθει σε απόλυτο αδιέξοδο επειδή δεν έχει επενδυτή. Αν είχε, η άρση του ban θα ήταν παιχνιδάκι... Το πρόβλημα είναι όντως σοβαρό. Επίσης, δεν είναι πρόβλημα το οποίο δημιούργησε η παρούσα ιδιοκτησία και διοίκηση της ΠΑΕ Αρης.
Ομως, πρόκειται για ένα πρόβλημα που μεγεθύνεται επειδή ακριβώς δεν έχει ο Αρης έναν ιδιοκτήτη ο οποίος, αφότου διαπιστώσει ότι δεν έχει άλλη επιλογή, θα πει “διαπραγματευτείτε και φέρτε μου τον λογαριασμό να πληρώσουμε και να τελειώνουμε”
Ο Αρης, δυστυχώς, για τον κόσμο του, την δυναμική που έχει ως σύλλογος, την διαδρομή του στην ιστορία, πορεύεται ανάλογα με τα έσοδα που έχει. Δεν υπάρχει ο χρηματοδότης που θα καταστρώσει ένα σχέδιο, που θα ανακοινώσει ένα αναπτυξιακό πλάνο και μαζί θα δημισιοποιήσει το ποσό που είναι έτοιμος να διαθέσει ώστε να το υποστηρίξει.
Αυτά δεν υπάρχουν για τους “κίτρινους”, οι οποίοι εξαρτώνται απ' το αν θα μπορέσουν να πάρουν κάποια χρήματα παραπάνω απ' το τηλεοπτικό συμβόλαιο, αν θα πάρουν κάποια χρήματα παραπάνω από χορηγίες ή από εισιτήρια (διαρκείας και απλά) Μεροδούλι-μεροφάι, δηλαδή. Δεν υπάρχει η δυνατότητα μιας επένδυσης η οποία θα αλλάξει τα δεδομένα της ομάδας.
Δεν είναι εφικτό, υπό τις παρούσες -ιδιοκτησιακά- συνθήκες, να ανακοινωθεί ένας τριετής σχεδιασμός, για παράδειγμα, στο πλαίσιο του οποίου ο μεγαλομέτοχος θα επενδύσει 10.000.000 ευρώ, πλέον, των εσόδων που θα υπάρξουν αυτή την τριετία.
Γι' αυτό και ο Αρης θα εξακολουθήσει να έχει χαμηλό ταβάνι. Γι' αυτό και θα συνεχίσει τα επόμενα χρόνια, εφόσον δεν αλλάξει κάτι στα οικονομικά δεδομένα του, να πανηγυρίζει επειδή παίρνει, χωρίς αντίπαλο, ένα ευρωπαϊκό εισιτήριο και να αδιαφορεί για τις χαώδεις διαφορές που τον χωρίζουν από το Big 4, ή για τις ντροπιαστικές καταστάσεις που ζει το τελευταίο διάστημα με τις αποστολές 14-15 παικτών και τις βαριές ήττες που γνωρίζει...