Ιούνιος 2020. Η γη φλέγεται. Ο Κορονοϊός τα σάρωσε όλα στον διάβα του, άνθρωποι χάθηκαν και οικονομικά κραχ έπληξαν όλο τον κόσμο... και ενώ είχαμε αρχίσει να πατάμε ξανά στα πόδια μας(σχετικά τουλάχιστον), ένας αστυνομικός από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού δολοφονεί τον Τζορτζ Φλόϊντ και ολόκληρος ο πλανήτης ξεσηκώνεται.
Που κολλάνε όλα αυτά με την πολιτική ορθότητα θα μου πείτε. Θα σας απαντήσω αμέσως.
Τα τελευταία χρόνια υπάρχει μια τάση να μετράμε τα λόγια μας προτού μιλήσουμε για το κάθε τι. Αν μάλιστα είσαι και δημόσιο πρόσωπο τότε πρέπει να προσέχεις δέκα φορές περισσότερο το τι λες, μιας που ακόμη και μια σου λέξη μπορεί να γίνει πρωτοσέλιδο.
Ο κάθε κωμικός οφείλει να ξεψαχνίζει τα κείμενα του πριν βγει στην σκηνή έτσι ούτως ώστε να μην προσβάλλει κάποιον ή κάποιους από το κοινό του, δημοσιογράφοι και παρουσιαστές οφείλουν να προσέχουν τους χαρακτηρισμούς τους, ειδικότερα εάν αναφέρονται σε θέματα όπως η ομοφυλοφιλία ή ο ρατσισμός, σκηνοθέτες και σεναριογράφοι απλουστεύουν ιδέες και οράματα γιατί η αρχική τους ιδέα μπορεί να προκαλέσει αντιδράσεις και γενικότερα άπαντες λογοκρίνονται και αυτοπεριορίζονται στα πλαίσια της πολιτικής ορθότητας και στην αποφυγή της δημόσιας κατακραυγής.
Ακόμη και στην προσωπική μας ζωή ή στις συζητήσεις με τους γύρω μας, πλέον προσέχουμε πάνω σε τι αστειευόμαστε ή αποφεύγουμε να μιλήσουμε για τον Λούι Σι Κέι ή τον Κέβιν Σπέισι για να μην μας κοιτάξουν περίεργα.
Ακόμη περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη θεματολογία ωστόσο, ο αιώνιος φυλετικός ρατσισμός και η ταμπέλα του «μαύρου» είναι το σημείο κλειδί που «τριγκάρει» περισσότερο από το κάθε τι.
«Αμάν πια με αυτή την πολιτική ορθότητα, ούτε να μιλήσουμε δεν μπορούμε πλέον», θα ακούσεις να λέει κάποιος την σήμερον ημέρα.
«Ποιος ρατσισμός ρε παιδιά, 2020 έχουμε σιγά δηλαδή».Σωστά φίλε μου, πολύ σωστά.
2020 έχουμε και όντως δεν θα έπρεπε να μιλάμε ακόμη για φυλετικό ρατσισμό, σε μια ουτοπική κοινωνία βέβαια, γιατί στον πλανήτη γη και στο DNA μια μεγάλης μερίδας κόσμου, ο ρατσισμός ζει και βασιλεύει, μπορεί να αλλάζει μορφή, να γίνεται πιο ήπιος ή και να κρύβεται, γιατί δόξα τον θεό έχουν γίνει αγώνες για την καταπολέμηση του, αλλά ακόμη προσπαθούμε για αυτό, δεν χρειάζεται να κάνεις έρευνα για να το διαπιστώσεις, απλά βγες έξω και δες τι γίνεται αυτή την στιγμή στον κόσμο.
Εάν η πολιτική ορθότητα και η λογοκρισία σε στενεύει σαν θηλιά στον λαιμό απλά άνοιξε τα μάτια σου και δες τι γίνεται. Το «Black Lives Matter» δεν είναι κάποιο σλόγκαν που χρησιμοποιείται από κάποια διαφημιστική ούτε είναι η νέα σειρά του Netflix.
To «Black Lives Matter» είναι το «τέρμα πια»... τελειώστε τους.
Εάν το όλο θέμα του ρατσισμού σε επηρεάζει μόνο στο πλαίσιο του περιορισμού της ελευθερίας του λόγου (που και πάλι μια χαρά ελεύθερος να εκφράσεις την γνώμη σου είσαι, απλά θα πρέπει να υποστείς τις όποιες συνέπειες) και στο ότι δεν μπορείς να πεις ένα αστείο χαρακτηρίζοντας έναν άνθρωπο ως «μαύρο» ή «αράπη» τότε μπράβο σου... είσαι πολύ τυχερός που γεννήθηκες λευκός και ζεις στον δυτικό κόσμο, γιατί αυτά που έχεις στα χέρια σου και τα θεωρείς δεδομένα (όπως το να μπορείς να βρεις μια ΔΟΥΛΕΙΆ ή να μην σε δολοφονήσουν ρατσιστές αστυνομικοί του Αμερικανικού νότου μόνο και μόνο για το χρώμα του δέρματος σου) για κάποιους είναι όνειρο απατηλό...
Ναι λοιπόν, έχουμε φτάσει στο σημείο που η πολιτική ορθότητα έχει επισκιάσει τα πάντα, και μάλλον ΔΙΚΑΊΩΣ, όποιος καεί με τον χυλό φυσάει και το γιαούρτι... τι να κάνουμε τώρα.