Επικρατεί σύγχυση. Δίχως δεύτερη κουβέντα εμείς τούτο υποστηρίζουμε. Δεν υπάρχει καθαρό μυαλό. Δεν υπάρχει γαλήνη στην ψυχή. Αποτέλεσμα; Σε φουρτουνιασμένα νερά πλέει ο ΠΑΟΚ.
Μήτε περίεργο, μήτε παράλογο είναι. Από τα έγκατα της γης όπου βρέθηκε με το τελείωμα της παρελθούσας αγωνιστικής περιόδου βρέθηκε στον έβδομο ουρανό με το ξεκίνημα της παρούσας. Και μετά; Ανώμαλη προσγείωση εντός κι εκτός Ελλάδας με σημαντικές ζημιές σε Πρωτάθλημα και Γιουρόπα Λιγκ.
Δεν είναι περίεργο και δεν είναι και παράλογο να γίνονται λάθη όταν μία ομάδα αναδημιουργείται. Και το ρόστερ της είναι ακόμη και σήμερα ρευστό. Γίνονται λάθη τα οποία συγχωρούνται αλλά… Η επανάληψη αυτών των λαθών τα καθιστά ασυγχώρητα.
Κάθε απώλεια βαθμών στο Πρωτάθλημα και στο Γιουρόπα Λιγκ – βάλτε και τον οδυνηρό αποκλεισμό στο Τσάμπιονς Λιγκ – καταγράφθηκε με σχεδόν ίδιο τρόπο. Προσωπικά λάθη προπονητών και παικτών δεν επέτρεψαν τη μάξιμουμ απόδοση του ΠΑΟΚ. Προσέφεραν και γκολ - δώρα στους αντιπάλους του. Προσωπικά επαναλαμβανόμενα λάθη. Απαράδεκτα κι ασυγχώρητα…
Ως εκ τούτων το μέγιστο πρόβλημα εντοπίζεται στα παθήματα που δεν γίνονται μαθήματα και για προπονητές και για παίκτες. Με καρμπόν (τηρουμένων των αναλογιών) ο ΠΑΟΚ απογοητεύει από αγώνα σε αγώνα. Κι η τεχνική του ηγεσία επιμένει στην ίδια «συνταγή» προσδοκώντας διαφορετική «γεύση». Μάταιος κόπος. Είναι ηλίου φαεινότερο πως δεν της βγαίνει. Κι αυτή επιμένει!
Δεν της βγήκε η ενδεκάδα με την Κράσνονταρ στον πρώτο αγώνα. Με αυτήν ξεκίνησε ο ΠΑΟΚ τον δεύτερο. Δεν της βγήκε η ενδεκάδα με την ΑΕΚ. Με αυτήν ξεκίνησε και τον επόμενο αγώνα με την Ομόνοια. Με την άμυνα του ΠΑΟΚ να μοιάζει στιγμές, στιγμές δεμένη σε μία σιδερόβεργα. Να κινείται σε μία ευθεία σαν αγκυλωμένη. Και να μετρά πληγές από την κακή ομαδική κι ατομική λειτουργία. Τα περισσότερα γκολ των αντιπάλων του ΠΑΟΚ είναι δικά του δώρα. Είτε με παιδαριώδη ατομικά λάθη (Γιαννούλη και Βαρέλα επί παραδείγματι με Ομόνοια κι ΑΕΚ), είτε με αυτογκόλ, είτε με ομαδική «τρικυμία εν κρανίω»!
Κι όλα αυτά δίχως ίχνος βελτίωσης από τον αγώνα της Μπενφίκα και μετά. Αντίθετα. Δεν φθάνει που ο ΠΑΟΚ δεν κάνει βήμα μπροστά, κάνει βήματα πίσω…
Όσα βαριές αιτιολογίες (για δικαιολογίες κουβέντα δε χωρά!) εάν είναι η απουσία «πυλώνων», η ατυχία κι η διαιτησία… Είναι βαρύτερες οι ευθύνες προπονητών και παικτών. Βαραίνουν δε, σε υπερθετικό βαθμό… Καθίστανται βαρύτατες δηλαδή, όταν η ανάληψη τους (εάν κι εφ’ όσον μερικές φορές…), δεν αποφέρει την διόρθωση των κακώς κειμένων.
Και για να μην μακρηγορούμε… Συνεχίστε προπονητές και παίκτες του ΠΑΟΚ, να κάνετε αυτό το οποίο κάνετε μέχρι τώρα. Κι εγγυημένα θα συνεχίσετε, να παίρνετε αυτό το οποίο παίρνετε μέχρι τώρα!
Με άλλα λόγια; Πάρτε το αλλιώς… Κυρίως δε, σοβαρευθείτε! Τούτο καθώς όλοι εσείς αναποδογυρίζετε την καρδάρα πριν καν τη γεμίσετε με γάλα.
Μην μπερδεύετε το άυλο(ν) με το νάιλο(ν)!
Το έλεγε συχνά πυκνά κι αφοπλιστικά ο Άγιος Παΐσιος (μεγάλη η Χάρη του) σε διατελούντες υπό σύγχυση προσκυνητές στον Άγιον Όρος…
ΥΓ 1: Σκάβουν τάφους (μακάβριο αλλά αληθινό) σε νεκροταφεία του τόπου μας, για τα θύματα του Κορωνοϊού… Κι υπάρχουν ακόμη αρνητές της ύπαρξης του. Ταράξτε τους στη νομιμότητα, επιτέλους!
ΥΓ 2: Εξελίσσεται σε στρουθοκαμηλισμό! Η συνεχής λήψη μέτρων από την Πολιτεία δίχως να ελέγχεται η εφαρμογή τους. Μία τρύπα στο νερό γίνεται, τελικά…
ΥΓ 3: Μαγκιά εκ του ασφαλούς, δεν είναι μαγκιά. Κάτι άλλο …δυσώδες είναι! Δεν φορούν μάσκα οι ντεμέκ… αρνητές του Κορωνοϊού. Μόλις όμως, πάρουν χαμπάρι έλεγχο, τις βγάζουν (βρωμερές και τρισάθλιες) από τσέπες και τσάντες. Και τις βάζουν.
ΥΓ 4: Αυτοί κι εάν μπερδεύουν το άυλο(ν) με το νάιλο(ν). Με το κόστος του μπερδέματος… Όχι στις δικές τους πλάτες. Όπως προπονητές και παίκτες του ΠΑΟΚ. Ο κόσμος του πληρώνει το κόστος του μπερδέματος τους…