Ο ΠΑΟΚ έκανε τη δουλειά στο Γιβραλτάρ, πήρε τους τρεις βαθμούς, πράγμα που ήταν και το αυτονόητο, αλλά προβλημάτισε τον κόσμο του για μια ακόμη φορά με την εμφάνισή του. Μια εμφάνιση που φανέρωσε αδυναμίες στην οργάνωση του παιχνιδιού, στη δημιουργία ευκαιριών, αλλά και προβλήματα στην αμυντική λειτουργία. Κι αν αναζητήσει κανείς κάποιο άλλο κέρδος, εκτός από τους τρεις βαθμούς, θα βρει μόνο τα γκολ που πέτυχαν ο Ακπομ και ο Μιτρίτσα, δύο από τις τρεις τελευταίες μεταγραφές.
Χωρίς ιδιαίτερη ενέργεια, χωρίς συγκεκριμένο τρόπο ανάπτυξης, χωρίς ιδέες από τους χαφ και τους πλάγιους και με έναν μόνο παίκτη με κάποιες καλές ενέργειες, τον Μιτρίτσα, ο ΠΑΟΚ ήταν μονότονος, προβλέψιμος και ακίνδυνος σε όλο το πρώτο ημίχρονο, μέχρι να γίνει το 0-1 με τη λήξη του. Επί 45 λεπτά, δημιούργησε μόνο μία καλή ευκαιρία, όταν ο Ακπομ “κατάφερε” να νικηθεί από τον αντίπαλο τερματοφύλακα σε ένα καθαρό τετ α τετ. Και το περίεργο είναι ότι ενώ περιμέναμε με την πάροδο του χρόνου να συνέλθει, να δημιουργήσει κι άλλες ευκαιρίες και, φυσικά, να σκοράρει, εκείνη που απείλησε μετά τη φάση με τον Ακπομ ήταν η Λίνκολν. Πρώτα, με μια καλή χαμένη ευκαιρία (σουτ μόλις άουτ) μετά από “πούλημα” της μπάλας από τον Μιτρίτσα. Αμέσως μετά, ευτυχώς “έπιασε” ο βοηθός το, για λιγότερο από μισό μέτρο, οφ σάιντ, σε μια ακόμη καλή επίθεση της Λίνκολν. Το επόμενο “ευτυχώς” το οφείλει ο ΠΑΟΚ στον Πασχαλάκη, που απέκρουσε σωτήρια σε ένα κοντινό δυνατό σουτ και αμέσως μετά “έβγαλε” με ωραία προσπάθεια το κόρνερ που εκτελέστηκε με “δολοφονικό” τρόπο για απ’ ευθείας γκολ.
Και ενώ ο ΠΑΟΚ δεν μπορούσε να αναπτυχθεί και με συνεχή λάθη των παικτών του, έδινε το δικαίωμα στους γηπεδούχους να φεύγουν στην αντεπίθεση, βρίσκοντας σε σαστιμάρα τους αμυντικούς του, ήρθε η φάση του τελευταίου λεπτού για να διασκεδάσει τις εντυπώσεις από την απογοητευτική εικόνα της ομάδας. Ο Μουργκ κράτησε με δυσκολία την μπάλα εντός αγωνιστικού χώρου, την πήρε ο Τέιλορ, παραπάτησε με το κοντρόλ, έμεινε όμως όρθιος, τη γύρισε προς το πέναλτι και εκεί ήρθε ο Ακπομ που με πλασεδάκι την έστειλε στα δίχτυα, εξιλεώνοντας τον εαυτό του για το “άχαστο” που είχε χάσει.
Στο δεύτερο ημίχρονο ο ΠΑΟΚ μπήκε φουριόζος και εκεμταλλεύτηκε άριστα την απέλπιδα προσπάθεια της Λίνκολν να ισοφαρίσει. Αξιοποίησε με δυο-τρεις καλές επιθέσεις τους ελεύθερους χώρους που βρήκε και αφού κακώς ακυρώθηκε ως οφ σάιντ το ωραίο γκολ του Ακπομ από βαθιά μπαλιά του Μιχαηλίδη, ήρθε το κόρνερ του Μουργκ για να δημιουργήσει σύγχυση και να δώσει την ευκαιρία στον Μιτρίτσα να σκοράρει από κοντά.
Ο σκοπός είχε επιτευχθεί, οι παίκτες του ΠΑΟΚ είχαν διώξει το άγχος, είχαν πάψει να κάνουν τα εύκολα δύσκολα και το παιχνίδι απέκτησε πλέον καθαρά διαδικαστικό χαρακτήρα. Ο Πασχαλάκης είχε δύο ακόμη ωραίες επεμβάσεις, από τον ΠΑΟΚ έχασαν ευκαιρίες οι Ακπομ, Κωνσταντέλιας, Μουργκ, η Λίνκολν ατύχησε στις καθυστερήσεις με το οριζόντιο δοκάρι, αλλά η πιο ωραία στιγμή μέχρι το φινάλε ήταν η ταυτόχρονη είσοδος στο παιχνίδι του γερόλυκου Βιειρίνια και του βενιαμίν της ομάδας, του Κούτσια.
ΥΓ. Καλά κάνει ο Λουτσέσκου με το τολμηρό ροτέισον που άρχισε από το πρώτο κιόλας ματς Πρωταθλήματος κι από το πρώτο ματς στους ομίλους του Κόνφερενς Λιγκ. Ολη η χρονιά δεν μπορεί να “βγει” με τους ίδιους και όλοι πρέπει να είναι ενεργά μέλη της ομάδας και να μπαίνουν στις μάχες. Μόνο που με τέτοιο ροτέισον το μόνο που μπορεί να αποτρέψει την αποτυχία σε όλους τους στόχους είναι το αξιόλογο βάθος στο ρόστερ...
Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news
Κάντε like στη σελίδα μας στο Facebook