Μετά την καταγγελία της Ζέτας Δούκα, πολλοί από τον καλλιτεχνικό χώρο και όχι μόνο, την υποστήριξαν, είτε με δηλώσεις τους σε κάμερα είτε με αναρτήσεις τους.
Ανάμεσά τους και η Έλενα Ακρίτα, ο οποία έκανε μια ανάρτηση και αναφέρθηκε στο συγκεκριμένο ζήτημα. Μάλιστα τόσο εκείνη όσο και η Σεμίνα Διγενή , επίσης με ανάρτησή της, υποστηρίζουν πως σιγά σιγά θα πρέπει να ανοίξουν στόματα και στον χώρο της δημοσιογραφίας.
«Όταν ένας άνθρωπος τσακώνεται με τον Κιμούλη έχει δίκιο ο άνθρωπος», αναφέρει μεταξύ άλλων η Έλενα Ακρίτα.
Η ανάρτησή της
«Παλιά λέγαμε το κλασικό "Όταν ένας άνθρωπος τσακώνεται με τον Κιμούλη έχει δίκιο ο άνθρωπος"
Ο Κιμούλης είναι ένας καλός ηθοποιός. Ενίοτε και εξαιρετικός, όταν η μανιέρα του δεν τον οδηγεί σε ασφαλεις ατραπούς. Έχω συγκλονιστεί σε παράσταση του - στον Βασιλιά Λιρ συγκεκριμένα.
Το ταλέντο όμως δεν νομιμοποιεί κανέναν να επιτίθεται λεκτικά ή σωματικά σε συνάδελφό του. Ο Κιμούλης χτες στο δελτίο του Mega δήλωσε ότι δεν θα δεχτεί την συγγνώμη της κυρίας Δούκα: μια συγγνώμη που έτσι κι αλλιώς δεν επρόκειτο να τού ζητηθεί ποτέ. Συνεπώς, η καταγγελία παίρνει τον δρόμο της Δικαιοσύνης με μάρτυρες που θα καταθέσουν, όταν έρθει η ώρα. Και τότε θα λάμψει η αλήθεια. Γιατί θα λάμψει.
(Κι άλλος μέγας σκηνοθετης που δεν είναι στη ζωή, τσιμπούσε την συνάδελφο του επί σκηνής με τέτοιο μένος που η γυναίκα πήγε κλαίγοντας σε εφημερίδα και το κατήγγειλε.)
Ενα τελευταίο γενικότερο σχόλιο που απαντάει στο ‘γιατί το θύμα το θυμήθηκε τώρα. Ο λόγος είναι πως στο θέατρο υπήρχαν και υπάρχουν άνθρωποι με μεγάλη δύναμη που γκρεμίζουν καριέρες στο πεντάλεπτο κάνοντας απλώς δυο τρία τηλεφωνήματα.
Μιλάμε για ταλέντα που καταστράφηκαν μεταξύ τυρού και αχλαδιού σε μεταμεσονύκτια στέκια θιασαρχών κι επιχειρηματιών. Υπήρχε θυμάμαι σπουδαία ηθοποιός που έφτασε να παίζει πόκερ για να ζήσει την οικογένεια της - κι όλα αυτά γιατί το κύκλωμα τής είχε κλείσει όλες τις πόρτες.
Ξέρετε πόσοι μέτριοι ηθοποιοί είχαν δουλειά χειμώνα καλοκαίρι μόνο και μόνο γιατί τα ‘πήγαιναν καλά με όλους’; Κι ενίοτε έκαναν και θελήματα θιασαρχών;
Γι’ αυτό κάποτε το απόστημα πρέπει να σπάσει. Και στο θέατρο, αλλά και στην δημοσιογραφία όταν με το καλό, ανοίξουν κι εκεί τα στόματα».