Ο Άρης έχει ακόμη ένα ραντεβού με την ιστορία, σήμερα το βράδυ. Το σημαντικότερο, ίσως. Είναι πολλά τα 54 χρόνια που δεν έχει τοποθετήσει ένα τρόπαιο στην τροπαιοθήκη του. Δυσανάλογο χρονικό διάστημα, σε σχέση με την ιστορία του και τη δυναμική του κόσμου του.
Το άξιζε ο Άρης να το κερδίσει κάποιες από τις προηγούμενες φορές που έφτασε σε Τελικό. Δεν τα κατάφερε. Παρ’ όλα αυτά δε λύγισε. Ούτε όταν βίωσε στιγμές που ίσως άλλη ομάδα να τα παρατούσε. Ο Αρης, πολέμησε, ξαναγεννήθηκε μέσα από τις στάχτες, και σήμερα το βράδυ στο άδειο «Πανθεσσαλικό» θα κυνηγήσει το τρόπαιο. Η κατάκτηση του, ίσως να αποτελεί την καλύτερη ανταμοιβή για τη δυναμική που έδειξε σε στιγμές που άλλες ομάδες θα «λύγιζαν».
Το Κύπελλο θα είναι το καλύτερο δώρο στον κόσμο του πού δεν το εγκατέλειψε ποτέ. Που τον στήριξε με θέρμη, που έκανε την καρδιά του πέτρα και περιμένει σήμερα να γευθεί το νέκταρ της ευτυχίας. Αυτό που οι γηραιότεροι καρτερούν 54 ολόκληρα χρόνια και οι νεώτεροι το περιμένουν ως την απόλυτη λύτρωση.
Για τα όνειρα που έκαναν, για την πίστη στην κιτρινόμαυρη φανέλα. Υπάρχουν πολλοί λόγοι που ο Αρης σήμερα θα πρέπει να κάνει τα πάντα μέσα στο γήπεδο προκειμένου να επιστρέψει στη Θεσσαλονίκη με το τρόπαιο και να πανηγυρίσει στον. Λ. Πύργο, το ξόρκισμα της κατάρας των Τελικών. Το Κύπελλο θα αποτελέσει τη βάση πάνω στην οποία θα «χτιστούν» τα νέα όνειρα των φίλων του. Ονειρα που δεν έσβησαν, ούτε στις πιο δύσκολες στιγμές.
Όλα όμως θα εξαρτηθούν από το τι θα κάνει ο Αρης μέσα στο γήπεδο. Εκεί κερδίζονται οι μάχες. Και σ’ έναν Τελικό πάνω απ’ όλα χρειάζεται πίστη στον στόχο, πνευματική και ψυχική προετοιμασία. Τα συστήματα και οι τακτικές πάνε περίπατο. Είναι μεγάλη η ένταση και η επιθυμία και των δύο αντιπάλων, για την κατάκτηση του τροπαίου, οπότε δεν επιτρέπεται ολιγωρία και πεσιμισμός. Σ’ έναν Τελικό, ο οποίος μπορεί να κριθεί από τις λεπτομέρειες, μετρούν όλα. Αρα σ’ αυτή τη λογική θα πρέπει να μπουν στο γήπεδο οι ποδοσφαιριστές του Αρη.
Στον σημερινό Τελικό ο Αρης θεωρητικά έχει τις περισσότερες πιθανότητες, σε σχέση με όλες τις προηγούμενες φορές, να κατακτήσει το τρόπαιο. Εδειξε τα πλέι οφ ότι μπορεί να κοντράρει τις ομάδες που έχουν μεγαλύτερο μπάτζετ, ότι διαθέτει ποδοσφαιριστές που έχουν το ταλέντο να επιβάλουν τον ρυθμό τους κι έναν σούπερ σταρ, στην κορυφή της επίθεσης. Τον Ισπανό, Λορέν Μορόν, τον φορ που σκοράρει με την ίδια ευκολία που ο μάγος βγάζει τους λαγούς από το καπέλο.
Αυτός ο Αρης λοιπόν σήμερα, θα προσπαθήσει να κάνει τα όνειρα των χιλιάδων φίλων του πραγματικότητα. Απέναντι σ’ έναν Παναθηναϊκό που βρίσκεται σε κρίση. Που προσπαθεί να μαζέψει τα κομμάτια του και να φωνάξει «παρών». Ομάδα που κινδυνεύει να μείνει έξω από την Ευρώπη, αν δεν κατακτήσει το Κύπελλο. Με λίγα λόγια μοιάζει με «πληγωμένο θηρίο», αλλά αυτό δεν θα πρέπει να «κοιμίζει» τον Αρη, ούτε να νοιάζεται για το τι θα κάνει ο αντίπαλος του.
Οι «κίτρινοι» θα πρέπει να έχουν στο μυαλό τους, το παρατεταμένο χειροκρότημα των φιλάθλων τους μετά το ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ και τις εκδηλώσεις λατρείας των οπαδών του, κατά την αναχώρηση της αποστολής από τη Θεσσαλονίκη. Όλα αυτά, λογικά, πρέπει να τους έχουν δώσει ψυχική δύναμη ώστε να κάνουν το καλύτερο δυνατό.
Τακτικά, δεν είναι παράσταση για έναν ρόλο. Οι Τελικοί κερδίζονται από συνολική προσπάθεια. Ναι, οι «πριμαντόνες» μπορεί να αλλάξουν τη ροή του αγώνα. Αλλά όλοι είναι χρήσιμοι. Περισσότερο, οι τίμιοι εργάτες οι οποίοι μπορεί να αναδειχθούν τα κρυφά χαρτιά της σημερινής μάχη. Ο Αρης δεν θα πρέπει να περιμένει τα πάντα από τον Μορόν. Χρειάζεται βοήθειες από τους χαφ, ακόμη και στο σκοράρισμα. Οι δύο προπονητές πλέον γνωρίζουν πολύ καλά τον αντίπαλο τους. Αρα δεν υπάρχουν τρυκ και «κρυφά χαρτιά».
Και όπως εξομολογήθηκε στο παρελθόν ο Θόδωρος Πάλλας, αναφερόμενος, σ’ όσα προηγήθηκαν πριν από τον Τελικό του 1970, η πίστη στη νίκη ήταν η κινητήριος δύναμη της επιτυχίας του Αρη: «Μας μάζεψε ο πρόεδρος Νίκος Καμπάνης. Και μας ρώτησε κραυγάζοντας: Τι θα κάνουμε στον τελικό απόψε;». «Θα νικήσουμε», φωνάξαμε δυνατά. «Δε σας ακούω». «Θα νικήσουμε», φωνάξαμε δυνατότερα. «Πάλι, δεν σας ακούω», είπε αυτός. Κι βγήκε από τα βάθη της καρδιάς μας η ουρανομήκης κραυγή: «Θα νικήσουμε».