Χρόνια Πολλά και Καλά. Με Υγεία πάνω από όλα. Αν και δεν αρκεί να ευχόμαστε. Οφείλουμε να προσευχόμαστε, να μαχόμαστε και να προσέχουμε αυτούς κι αλλήλους για Υγεία!
Θυμόμαστε προ αμνημονεύτων - που λέει ο λόγος – ετών, να πασχίζουμε, να καταλάβουμε, τι εννοούσε ο… ποιητής (στην προκειμένη περίπτωση, ο Μέγας, ο ένας και μοναδικός κι άλλος κανένας, Στέλιος Καζαντζίδης) όταν τραγουδούσε: «Ας είχα την υγειά μου κι ας ήμουν φτωχός». Μας εξηγούσε, ο συγχωρεμένος παππούς Αριστείδης καθώς έπαιζε στο ηλεκτρικό γραμμόφωνο ( πιστοί Μπαμπινιωτικοί, γαρ) ή «πικ απ» ξενικά, τον 45άρι δίσκο. Εμείς όμως… Τι δεν καταλαβαίναμε;
Και πέρασαν δεκάδες – που επίσης, λέει ο λόγος - χρόνια μετά, για να το καταλάβουμε. Στην ουσία; Για να νιώσουμε βαθιά πέρα από το πνεύμα και στην ψυχή μας πως και γιατί!
Κόστισε πάντως, ακριβά. Κόστισε την απώλεια τριών δικών μας ανθρώπων. Πολύ καλών φίλων γεμάτων ζωής και χαράς. Χάθηκαν μόνοι τους από το κτύπημα της κατάρας του αιώνα. Δίχως έναν από όσους στήριζαν απλόχερα κι έκτιζαν κουράγιο και ήταν παντού και πάντοτε διπλά τους… Να ήταν τώρα αυτός δίπλα τους! Ακόμη και στο «Δεῦτε τελευταῖον ἀσπασμόν, δῶμεν ἀδελφοί τῷ θανόντι»… Εκ του (πολύ…) μακρόθεν ήμασταν!
Δεν αρκεί λοιπόν, να ευχόμαστε Υγεία. Οφείλουμε, να μαχόμαστε και να προσευχόμαστε γι αυτήν. Κυρίως δε, να προσέχουμε εαυτούς κι αλλήλους…
Η ζωή συνεχίζεται. Κι εμείς τραβάμε την ανηφόρα της!
Ανηφόρα τραβά κι ο ΠΑΟΚ. Το λέμε και το ξαναλέμε. Την τραβά επειδή ως ομάδα κορυφής με τίτλους δε νοεί οτιδήποτε άλλη διάκριση ως επιτυχία από την κατάκτηση κι άλλων τίτλων. Αυτού του επιπέδου ομάδα είναι ο ΠΑΟΚ. Ήτοι ανωτέρου επιπέδου.
Άλλες ομάδας θεωρούν επιτυχία ένα ευρωπαϊκό εισιτήριο. Την δεύτερη, την τρίτη, την τέταρτη θέση της βαθμολογίας. Αυτή είναι η ουσιαστική… Η ειδοποιός διαφορά τους με τον ΠΑΟΚ. Έτσι είναι η ζωή και πώς να την αλλάξεις…
Σε αυτό το επίπεδο ομάδας όπως ο ΠΑΟΚ λοιπόν, θεωρείται αποτυχία κι η μη πρόκριση στις 32 του Γιουρόπα Λιγκ. Θεωρείται αποτυχία κι η δεύτερη, η τρίτη, η τέταρτη θέση μεσούσης της αγωνιστικής περιόδου. Με άλλα λόγια; Δεν μπορούμε επί του παρόντος, να μην κατανοήσουμε απόλυτα την έλλειψη ικανοποίησης των φίλων του «δικέφαλου» για τη πορεία της ομάδας τους. Και κατανοητή είναι κι εύλογη και φυσιολογική!
Η μη ικανοποίηση τους προκαλεί αγωνία και λαχτάρα για τη συνέχεια του Πρωταθλήματος. Ελεγχόμενες αμφότερες, φυσικά. Τούτο επειδή τα ηνία της τεχνικής ηγεσίας είναι στα χέρια του Πάμπλο Γκαρσία. Δεν είναι ακόμη καταξιωμένος προπονητής ο «Τσε». Είναι καταξιωμένος ΠΑΟΚτσής. Αυτό μετρά πολύ και για την ομάδα και για τον κόσμο του «δικέφαλου». Μετρά επειδή κατά κανόνα (μία εξαίρεση του, ο Άγγελος Αναστασιάδης) τόσο βαθιά και πλατιά σχέση προπονητή ομάδα (αν μας βοηθά ο σκληρός μας δίσκος!) δε θυμόμαστε.
Οι φίλοι του «δικέφαλου» ελέγχουν την αγωνία και τη λαχτάρα τους κι επειδή είναι δεδομένη η απόφαση της ΠΑΕ (του Ιβάν Σαββίδη, δηλαδή) να στηριχθεί πανταχόθεν ο Πάμπλο Γκαρσία. Με λίγα λόγια; Να γίνουν πάραυτα όσα θεωρεί ο «Τσε» χρειάζεται ο ΠΑΟΚ. Μεταγραφές δηλαδή, ουσίας κι ουχί θεωρίας…
Και μπορεί λεφτά, να υπάρχουν (που υπάρχουν) αλλά... δεν είναι για πέταμα. Ναι, δεν είναι δικά μας. Τού ΠΑΟΚ είναι. Στον ΠΑΟΚ τα δίνει ο Ιβάν Σαββίδης. Και πετιούνται δίχως να δίνεται λογαριασμός αλλά και να γίνεται απολογισμός!