Με την ισοπαλία στο Περιστέρι ο Αρης διεύρυνε το σερί δίχως νίκη στα τρία παιχνίδι, δεν κατάφερε – αν και ανώτερος αγωνιστικά – να βελτιώσει τη βαθμολογική του θέση, καταγράφοντας έτσι ακόμη ένα αρνητικό ρεκόρ. Τελευταία φορά που δεν είχε νίκη σε τρεις διαδοχικές αγωνιστικές ήταν πέρυσι, στη διαδικασία των play off, με τον Χερμάν Μπούργος στον πάγκο.
Εκείνο που πρέπει να προβληματίσει τους ιθύνοντες του αγωνιστικού τμήματος, με πρώτον απ’ όλους τον Άλαν Πάρντιου, είναι πως η ομάδα συνεχίζει να βαδίζει σε μια επαναλαμβανόμενη κατάσταση για την οποία όμως δεν βρίσκει τον τρόπο ν’ αλλάξει. Όπως στον αγώνα της προηγούμενης αγωνιστικής με τον ΟΦΗ έτσι και στο Περιστέρι ο Αρης ήταν η ομάδα που είχε τα ηνία, αλλά και πάλι δίχως αντίκρισμα.
Βάσει στατιστικής και αριθμών οι κιτρινόμαυροι άλλαξαν 511 πάσες έναντι μόλις 184 του Ατρόμητου, έχοντας μάλιστα 268 στο μισό του αντιπάλου σε αντίθεση με τους παίκτες του Κόουλμαν που άλλαξαν μόλις 76 σε εκείνο του Αρη. Κέρδισαν 28 μονομαχίες χαμηλά, έναντι 19 του Ατρόμητου, δημιούργησαν 10 τελικές έναντι έξι των Περιστεριωτών. Τι να το κάνεις όμως, όταν δεν υπάρχει η απαιτούμενη ουσία; Ο Αρης έφτασε σε σημείο να καταγράψει σε πολλές κατηγορίες καλύτερα στατιστικά ακόμη και από το ματς με τον ΟΦΗ, αλλά πάλι άφησε δύο βαθμούς.
Είναι ολοφάνερο πως η ομάδα του Άλαν Πάρντιου συνεχίζει να αδικεί τον εαυτό της και να πληρώνει τις αγωνιστικές της παθογένειες. Λύνει το ένα πρόβλημα (αμυντική λειτουργία) και δημιουργείται ένα άλλο (επιθετική δυστοκία). Με ένα γκολ σε τρεις αγώνες δεν πας πουθενά.
Κι έτσι, ο στόχος του 4Χ4, μετά την ήττα από την Λεωφόρο και πριν από τη διακοπή για το Παγκόσμιο Κύπελλο, έγινε πάση θυσία “δύο στα δύο”. Με την αυριανή εντός έδρας αναμέτρηση με αντίπαλο την Λαμία και το ματς της Κυριακής στα Γιάννινα να έχουν εξελιχθεί σε δύο τελικούς για την ομάδα του Πάρντιου.