Αρθρογραφεί ο Θάνος Μπούζας
Ο Άγιος Βασίλης είναι μια σημειολογική μινιατούρα μπροστά στο αίσχος και τις διακρίσεις στις οποίες προχωρά σχεδόν εν κρυπτώ το Ελληνικό κράτος δωρίζοντας την περιουσία μας. Διακρίσεις οι οποίες προέρχονται από χαριστικές διατάξεις οι οποίες είναι έτοιμες να ψηφισθούν από την κυβέρνηση και το μόνο εμπόδιο είναι το ότι γίνεται παζάρι στο πόσο χαριστικές θα είναι. Τελευταίο παράδειγμα ο Παναθηναϊκός.
Μετά την ποδοσφαιρική ομάδα της οποίας ετοιμάζονται να χτίσουν γήπεδο με κονδύλια τα οποία μόνο από παράγοντες του Παναθηναϊκού δεν θα προέρχονται και της νοικιάζουν το ΟΑΚΑ με 250 χιλιάδες ευρώ το χρόνο , προχωρούν σέ μια ακόμη «δωρεά» κρατικής περιουσίας που στοιχίζει εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ. Θέλουν να παραχωρήσουν για 99 χρόνια του κλειστό γήπεδο μπάσκετ που βρίσκεται δίπλα σε αυτό του ποδοσφαίρου, με χωρητικότητα κοντά στις 20.000 , που ολοκληρώθηκε το 1995. Αυτή η παραχώρηση χρήσης για 99 χρόνια κατά τη γνώμη μας είναι καταχρηστική αφού στην ουσία δωρίζει το στάδιο στον Παναθηναϊκό.
Το παζάρι που αναφέραμε προηγουμένως έχει να κάνει με το πάρκινγκ του γηπέδου το οποίο το ήθελε και αυτό ο Παναθηναϊκός και πιθανότατα η πολιτεία θα του το παραχωρήσει. Συνολικά στην Αττική στο τέλος του επόμενου έτους θα έχουμε τρία μεγάλα γήπεδα εκ των οποίων τα δύο είναι του Ολυμπιακού και της ΑΕΚ (ένα το ΟΑΚΑ), τρία γήπεδα μπάσκετ και ένα γήπεδο στον Βοτανικό που θα γίνει με κοινοτικά αλλά και κρατικά κονδύλια εξ’ ολοκλήρου. Μάλιστα στα δημοσιογραφικά κανάλια αλλά και στις συζητήσεις των φιλάθλων στα στέκια της Αθήνας, έντονα έρπει η φήμη της απειλής της οριστικής αποχώρησης του Γιαννακόπουλου εφόσον δεν ακολουθηθεί το παραπάνω πλάνο. Αντιθέτως στη Θεσσαλονίκη διαθέτουμε από ποδοσφαιρικά γήπεδα το ερειπωμένο Καυτατζόγλειο , την Τούμπα και το Βικελίδης που είναι «αρχαία» στάδια και τα συντηρούν οι ομάδες τους. Από γήπεδα μπάσκετ υπάρχει το σεισμόπληκτο Παλαί Ντε Σπορ που χωρά με το ζόρι 5.000 θεατές και το γήπεδο του ΠΑΟΚ .
Δεν θα συγκρίνουμε τα γήπεδα διότι απλώς δεν υπάρχει σύγκριση. Δεν είναι μόνο τα γήπεδα. Είναι το μετρό, οι συγκοινωνίες γενικότερα, οι δρόμοι και τα έργα υποδομής. Η Θεσσαλονίκη είναι παρατημένη. Οι πολιτευτές της μοιάζουν με ανήμπορα όντα με μηδενική παρέμβαση στα σημαντικά ζητήματα. Όσο καιρό προσπαθούν να φτιάξουν μια γραμμή μετρό στην Θεσσαλονίκη έχουν δημιουργήσει προεκτάσεις πολλών γραμμών πολλαπλάσιας αξίας στην Αθήνα. Μια γέφυρα στο δήμο Θέρμης μεταξύ Τριλόφου και Πλαγιαρίου κάτω από 50 μέτρα δεν μπορεί να γίνει εδώ και χρόνια. Από μια φτυαριά μπετόν τη μέρα να βάζανε θα είχε χτιστεί η γέφυρα 10 φορές.
Αυτό που βλέπουμε και διαπιστώνουμε εδώ και δεκαετίες είναι ότι η Θεσσαλονίκη είναι άφωνη. Ποτέ δεν είχε άξιους εκπροσώπους. Οι περισσότεροι από αυτοί δεν τολμούν να κοντράρουν τις γραμμές του κόμματος και ακολουθούν πειθήνια το πρόγραμμα που θα τους επανεκλέξει. Ο λαός μαλώνει και επαναστατεί τις περισσότερες φορές για λάθος λόγους. Αντί να ζητά και να απαιτεί υποδομές, κοινωνικές παροχές, καλύτερη παιδία … μαλώνει για τα εμβόλια. Αντί να ξεσηκωθεί για την ακρίβεια ξεσηκώνεται επειδή δεν μπορεί να διασκεδάσει. Είναι κρίμα διότι όσο ευθύνη έχουν «αυτοί» που δεν τα κάνουν , άλλη τόση έχουμε και μεις που δεν τα «διεκδικούμε» δυναμικά.