Τελικά η υπεράσπιση του γοήτρου της ομάδας και της υστεροφημίας τους, δεν αποτελεί κίνητρο για τους ποδοσφαιριστές του Αρη. Αυτό τουλάχιστον έχουν δείξει στους δύο εκτός έδρας αγώνες των πλεί οφ: Στο «Γ. Καραϊσκάκης» και χθες στην «OPAP Arena” όπου ο Αρης πριν καλά καλά καταλάβει τι γίνεται βρέθηκε να χάνει με 2-0. Σκορ που αποδείχθηκε αρκετό για να φύγει με άδεια χέρια από το γήπεδο και χωρίς να έχει κάνει κάτι το οποίο αξίζει να το θυμάται. Ο Αρης ήταν τραγικός στον χθεσινό αγώνα. Σχεδόν δεν… κατέβηκε στο γήπεδο. Ηταν ομάδα η οποία δεν έδωσε την αίσθηση ότι ήταν πνευματικά προετοιμασμένη για αυτόν τον αγώνα. Αιφνιδιάστηκε με τα δύο γκολ του Πόνσε ο οποίος εκμεταλλεύτηκε τη δυσλειτουργία του Μπράμπετς με τον Ρόουζ και τρυπώνοντας στην άμυνα του Αρη σκόραρε δύο φορές σε πέντε λεπτά (9ο και 14ο).
Ηταν ένα ακόμη στοίχημα η συμπεριφορά των δύο κεντρικών αμυντικών του Αρη, λόγω της απουσίας του Φαμπιάνο. Στο πρόσφατο παρελθόν φάνηκε ότι δεν έχουν βρει τον βηματισμό τους. Χθες επιβεβαιώθηκε ότι ο Ρόουζ δεν μπορεί να καλύψει την απουσία του Φαμπιάνο.
Ο Αρης δεν αντέδρασε μετά το 2-0. Εδινε την εικόνα ομάδας η οποία παρασύρονταν σαν το φτερό στον άνεμο, από την ορμή της ΑΕΚ. Ούτε τα μαρκαρίσματα τού έβγαιναν, ούτε οι ποδοσφαιριστές του Μάντζιου κρατούσαν την μπάλα. Κι όταν μία ομάδα δεν λειτουργεί καλά ούτε ανασταλτικά ούτε δημιουργικά, επόμενο είναι να δώσει το δικαίωμα στον αντίπαλο της να πετύχει δύο γκολ, να έχει 10 τελικές σ’ ένα ημίχρονο και 70% κατοχή. Αριθμοί οι οποίοι αποτυπώνουν όλη την αλήθεια του τι πέρασε ο Αρης στο πρώτο ημίχρονο του αγώνα με την ΑΕΚ. Τι πέτυχε; Να έχει μία όλο κι όλο τελική, ένα σουτ του Σαβέριο στο 16ο λεπτό που απέκρουσε ο Αθανασιάδης.
Κι όμως ο Αρης είχε δημιουργήσει φέτος μία καλή παράδοση με την ΑΕΚ.
Εφερε 3-3 στην τελευταία αγωνιστική του πρωταθλήματος και δεν έχασε στους δύο αγώνες Κυπέλλου (μέσα-έξω).
Τίποτε όμως χθες δε θύμιζε τον Αρη των προηγούμενων αναμετρήσεων με την ΑΕΚ κατά τη φετινή αγωνιστική περίοδο. Οι απουσίες των Φαμπιάνο, Φεράρι και Σουλεϊμάνοφ που σήκωσε πυρετό και η ανάγκη να πάρουν κάποιες ανάσες Μορόν, Μανού και Νταρίντα, οδήγησαν τον Μάντζιο να κάνει ροτέισον. Εκτός από τον Ρόουζ, φανέλα βασικού πήραν ο Φετφατζίδης, ο Παναγίδης και ο Ανσαριφάρντ. Επιλογές οι οποίες όμως πρόσφεραν λίγα πράγματα. Ο Φετφατζίδης δεν κράτησε την μπάλα, ούτε βοήθησε στο δημιουργικό κομμάτι, οπότε ο Ιρανός προσπάθησε να βοηθήσει ανασταλτικά. Ο Παναγίδης έτρεξε, έδωσε βοήθειες ανασταλτικά, αλλά δεν πέτυχε τίποτε στο δημιουργικό κομμάτι. Ο Αρης είχε πολλά προβλήματα στα άκρα. Τόσο ο Μοντόγια, όσο και ο Οντουμπάζιο δέχτηκαν μεγάλη πίεση γιατί ανέβαιναν οι ακραίοι αμυντικοί της ΑΕΚ και είχε υπεράριθμα στις πτέρυγες. Οι ποδοσφαιριστές της ΑΕΚ, άλλαζαν με ταχύτητα την μπάλα, έκαναν επιθέσεις απ’ όλα τα σημεία του γηπέδου, χωρίς να βρίσκουν αντίσταση από τον Αρη. Βερστράτε και Ζουλ, έχαναν τους αντιπάλους και η ΑΕΚ «χόρευε» στην επίθεση.
Ο Μάντζιος προσπάθησε να αλλάξει την εικόνα του Αρη κι έβαλε το Νταρίντα στη θέση του Ζουλ (46ο) και τον Φατόρε στο ίδιο λεπτό στη θέση του Μοντόγια. Οι κινήσεις δεν άλλαξαν κάτι θεαματικά στο παιχνίδι του Αρη. Ο Φατόρε ήταν τόσο κακό που περίπου στο 70ο ο Μάντζιος τον άλλαξε πλευρά με τον Οντουμπάτζο γιατί η ΑΕΚ είχε δημιουργήσει από τα δεξιά πέντε ευκαιρίες για γκολ.
Λίγο αργότερα μπήκαν στον αγώνα ο Μορόν και ο Μανού Γκαρθία, οι οποίοι υποχρέωσαν τους αμυντικούς της ΑΕΚ να μην ανεβαίνουν ψηλά και ο Αρης κρατούσε λίγο περισσότερο την μπάλα. Βελτίωσε την εικόνα του, ελάχιστα, αλλά σοβαρή τελική δεν έκανε.