Ποδοσφαιρκή πανδαισία χθες στην Τούμπα, με μια συγκλονιστική εμφάνιση από τον ΠΑΟΚ και μια ιστορική νίκη-πρόκριση, σε μια υπέροχη ατμόσφαιρα που δημιούργησαν οι οπαδοί του. Αυτό το βράδυ δύσκολα θα ξεχαστεί. Και θα είναι όλα όσα έγιναν χθες ένα πολύ διδακτικό μάθημα για τους παίκτες του ΠΑΟΚ. Τώρα ξέρουν πολύ καλά ότι είναι τραγικό να αδικούν τους εαυτούς τους και την ομάδα τους. Οτι από τη στιγμή που έχουν αυτές τις δυνατότητες που έδειξαν χθες είναι ασυγχώρητο να πετούν βαθμούς στο Πρωτάθλημα με αντιπάλους σαφώς υποδεέστερους από την Ντινάμο Ζάγκρεμπ. Και ότι αν παίζουν πάντα όπως χθες, δύσκολα θα βρεθεί ομάδα να τους νικήσει, τουλάχιστον στην Ελλάδα.
Από πού να αρχίσει κανείς και πού να τελειώσει. Ο ΠΑΟΚ του πρώτου ημιχρόνου ήταν φανταστικός με όλη τη σημασία της λέξης. Προσωπικά, δεν θυμάμαι καλύτερο ημίχρονο από τον ΠΑΟΚ τα τελευταία 40-45 χρόνια. Επνιξε την Ντινάμο και την τσάκισε. Δεν την άφησε να πάρει αναπνοή. Φοβερά τρεξίματα, απίστευτο πρέσινγκ, συνεχές κυνηγητό της μπάλας, πάρα πολλές κερδισμένες μονομαχίες, πολλές και καλές επιθέσεις, 12 τελικές απέναντι πάλι σε μια “σφιχτή” πολυπρόσωπη άμυνα, τεράστιες χαμένες ευκαιρίες και, φυσικά, τρία γκολ με τα οποία ήδη είχαν μπει οι βάσεις για τη θριαμβευτική πρόκριση.
Ολοι λειτούργησαν υποδειγματικά, σε μια... κανονική ενδεκάδα, που, αυτή τη φορά, παρέταξε ο Ραζβάν Λουτσέσκου με βάση την κοινή λογική και τις αληθινές δυνατότητες κάθε παίκτη. Πολύ πιο χρήσιμος ο Βιειρίνια από τον Οτο, πολύ καλύτερα “δεμένος” με τον Μειτέ ο Σβαμπ, αντί του Οζντόεφ ή του Μάρκος Αντόνιο, πολύ πιο δημιουργικός και ουσιώδης ο Κωνσταντέλιας από τον Μουργκ.
Κορυφαία μορφή ο Κουλιεράκης που θα μπορούσε να σκοράρει τρεις φορές αλλά σκόραρε μία, ο Μπάμπα πάλι πέτυχε γκολ, ο Μπράντον σκόραρε κι αυτός με μαεστρική κεφαλιά, αλλά όλοι ανεξαίρετα έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους και μάλιστα σε έναν τρελό και αδιάκοπο ρυθμό. Θα βλέπουμε αυτό το ημίχρονο στο βίντεο, θα το ξαναβλέπουμε και δεν θα πιστεύουμε πώς κατάφεραν οι παίκτες του ΠΑΟΚ να “βγάλουν” τόση ένταση, τόση ενέργεια, τόσο πάθος και τόσες φυσικές δυνάμεις.
Το μόνο δύσκολο διάστημα ήταν το πρώτο 15λεπτο του δεύτερου ημιχρόνου. Ο ΠΑΟΚ μπήκε με διάθεση να ρίξει τον ρυθμό, καθώς δεν είχε λόγο πλέον να ρισκάρει υπερβολικά, αλλά δεν πρόλαβε να χαρεί πολύ τη διαφορά των τριών γκολ. Μια απρόσεκτη απόκρουση του Κετζιόρα ήταν αρκετή για να μειώσουν οι Κροάτες και να ζωντανέψουν προσωρινά την κατάρα της αυτοκαταστροφής που “δέρνει” συχνά τον ΠΑΟΚ. Το γκολ έφερε εκνευρισμό, ο εκνευρισμός έφερε άγχος, αλλά τότε ήταν που ο Κοτάρσκι κράτησε όρθιο τον ΠΑΟΚ με δύο υπέροχες αποκρούσεις σε ισάριθμα σουτ του Χότζα. Από το 60' και μετά ο ΠΑΟΚ πάτησε πάλι καλά και με μεγάλη ψυχραιμία έψαξε το γκολ που θα “κλείδωνε” την πρόκριση. Το πέτυχε ο Κουλιεράκης με το στήθος, μετά έχασε το άχαστο ο Μουργκ για να μη μείνει καμιά αμφιβολία για την πρόκριση, ο Κοτάρσκι απέκρουσε πάλι ένα δυνατό σουτ του Μίσιτς, για να έρθει η οριστική λύτρωση με τη θαυμάσια πάσα του Σαμάτα, το άριστο κοντρόλ του Ντεσπόντοφ, το πέναλτι που του έκανε ο Μίσιτς και την υποδειγματική εκτέλεσή του από τον Ζίβκοβιτς, που “έγραψε” το 5-1. Και τότε άρχισε το γλέντι...
ΥΓ. Μεγαλείο ο Γιόζιπ Μίσιτς. Χειροκρότησε τους οπαδούς του ΠΑΟΚ, χειροκρότησε τους νικητές, παρά την πίκρα του για τον ταπεινωτικό αποκλεισμό της ομάδας του και, γενικά, έδειξε τεράστιο σεβασμό στην οικογένεια του ΠΑΟΚ, μολονότι κάποιοι δεν του φέρθηκαν όπως θα έπρεπε στην πιο κρίσιμη φάση της ζωής του. Με συγκίνησε ο Κροάτης. Εδειξε πόσο ωραίος άνθρωπος είναι.