Ο ΠΑΟΚ “ναυάγησε” στο Ζάγκρεμπ, πληρώνοντας μια γκάφα του Οτο, μια ολιγωρία της άμυνάς του, αλλά και την αδυναμία του να δημιουργήσει αξιόλογες ευκαιρίες για να σκοράρει. Είναι χαρακτηριστικό ότι καμία από τις λίγες καλές τελικές δεν βρήκε εστία, πράγμα που σημαίνει ότι ο τερματοφύλακας της Ντινάμο δεν χρειάστηκε να επέμβει παρά μόνο μία φορά σε μια σέντρα σουτ του Μουργκ λίγο πριν τη λήξη.
Το 2-0 δεν είναι καταστροφικό σκορ, αλλά για να το ανατρέψει ο ΠΑΟΚ στη ρεβάνς, απέναντι σε μια ομάδα πάρα πολύ καλά οργανωμένη, πρέπει να κάνει μια εμφάνιση κυριαρχική, που δεν θα έχει καμία σχέση με τη χθεσινή και, φυσικά, να είναι αποτελεσματικός, χωρίς να επιστρέψει ταυτόχρονα στους Κροάτες να σκοράρουν εκείνοι. Κι όλα αυτά, προφανώς, είναι αρκετά δύσκολα...
O ΠΑΟΚ ήταν από το ξεκίνημα η ομάδα που ήλεγξε το παιχνίδι, που το έφερε στα μέτρα της, που είχε στο πρώτο ημίχρονο κατοχή μπάλας 58%, που οργάνωσε αρκετές καλές επιθέσεις, αλλά και που υποχρέωθηκε να πάει στα αποδυτήρια με ένα γκολ στην πλάτη της, για τρεις λόγους.
Ο πρώτος, το βλακώδες λάθος του Οτο που έδωσε το δικαίωμα στον Πέτκοβιτςε να σκοράρει από το πουθενά και κόντρα στη ροή του αγώνα. Ο Κοτάρσκι τον νίκησε στο τετ α τετ μετά την παιδαιριώδη... ασίστ του Οτο, αλλά στάθηκε τυχερός, αφού η μπάλα στρώθηκε πάλι σ' αυτόν και δεν δυσκολεύτηκε να τη στείλει στα δίχτυα με δεύτερο πλασέ σε άδεια πλέον εστία.
Ο δεύτερος, η ανυπαρξία του Οζντόεφ, που μαζί με τον Οτο, ήταν οι δύο αδύναμοι κρίκοι του ΠΑΟΚ. Ο Ρώσος δεν πρόσφερε τίποτε ούτε ανασταλτικά, ούτε δημιουργικά. Ο Μείτέ δίπλα του “ξεσκιζόταν” κι εκείνος απλά... περιφερόταν άσκοπα.
Ο τρίτος, το γεγονός ότι σε όλες τις επιθέσεις του ΠΑΟΚ έλειπε η σωστή τελική απόφαση. Και στο σουτ και στη σέντρα και στην πάσα, ακόμη και στην εκτέλεση των “στημένων”. Ετσι, ουσιαστικά απείλησε μόνο μία φορά την Ντινάμο με τη γυριστή κεφαλιά του Ζίβκοβιτς από καλή θέση που έφυγε λίγο άουτ.
Αμυντικά, δεν υπήρχε ιδιαίτερο πρόβλημα. Ενα σουτ από πλάγια του Χότζα έφυγε απελπιστικά άουτ στην αρχή, ο Κοτάρσκι χρειάστηκε μόνο μία φορά να επέμβει κι αυτή ήταν όλη κι όλη η Ντινάμο επιθετικά. Τη διαφορά την έκανε μόνο το δώρο του Οτο.
Ο Λουτσέσκου δεν έκανε καμία αλλαγή με το ξεκίνημα του δεύτερου ημιχρόνου, ενώ ο προπονητής της Ντινάμο πέταξε έξω τον δικό του αδύναμο κρίκο, τον Χότζα. Ο ΠΑΟΚ συνέχισε ψύχραιμα και υπομονετικά στο ίδιο μοτίβο, κινδύνευσε σε μία περίπτωση μετά από λάθος του Μεϊτέ και στο 60' ο Ρουμάνος κόουτς, ακολυθώντας τυφλά το πρωτόκολλο το δικό του, πέρασε στο ματς τον Ντεσπόντοφ για να παίξει φορ αντί του Μπράντον και στο 69' άλλαξε Κωνσταντέλια και Οζντόεφ με Μουργκ και Σβαμπ, ενώ φαινόταν ότι ο ΠΑΟΚ δεν μπορούσε να απειλήσει εξ' αιτίας της απροσεξίας στις μεταβιβάσεις, ακόμη και σε ελεύθερους χώρους.
Πριν, όμως, προλάβουμε να δούμε τι μπορεί να αλλάξει, ήρθε μια από τις ελάχιστες μέχρι τότε καλά οργανωμένες επιθέσεις της Ντινάμο για να βρει κοιμώμενη όλη την άμυνα του ΠΑΟΚ και να γίνει το 2-0 πάλι από τον Πέτκοβιτς, που έμεινε αμαρκάριστος ανάμεσα σε Κεντζιόρα και Κουλιεράκη.
Στο 82' ο Λουτσέσκου θυμήθηκε ότι υπάρχει και ο Τζίμας. Τον πέρασε στο ματς αντί του Ζίβκοβιτς και ο... φορ Ντεσπόντοφ, που δεν είχε ακουμπήσει την μπάλα επί 20 λεπτά, πήγε στη φυσική του θέση. Ο πιτσιρικάς έκανε αμέσως μια ωραία ενέργεια, η μπάλα στρώθηκε στον Μουργκ, εκείνος, όμως, από καλή θέση, ζύγισε με την άνεσή του το σουτ και αστόχησε, χάνοντας τη μοναδική κλασική ευκαιρία που δημιούργησε ο ΠΑΟΚ σε όλο τον αγώνα. Στο φινάλε η σέντρα σουτ του Μουργκ δεν βρήκε αποδέκτη, τα δύο σερί κόρνερ που κερδήθηκαν πέρασαν άκαρπα και έτσι έληξε το ματς χωρίς να αλλάξει τίποτε.
ΥΓ. Αδύναμο κρίκο είχε ο ΠΑΟΚ και στο τελευταίο 15λεπτο, όταν προσπάθησε με πείσμα να πετύχει έστω ένα γκολ. Τον έλεγαν Μουργκ. Οχι μόνο για την ευκαιρία που έχασε, αλλά και γιατί “πουλούσε” συνεχώς την μπάλα στους αντιπάλους.