Το σύνθημα που επέλεξαν να βροντοφωνάξουν οι οπαδοί του Αρη μετά την πρόκριση στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας, κοιτάζοντας στα μάτια τους ποδοσφαιριστές, είχε σημειολογικό χαρακτήρα γιατί εξέφρασε παράλληλα την αφοσίωση και την πίστη στη δυναμική του συλλόγου όταν αυτός πάλευε με τα κύματα…
Αναμφίβολα, ήταν η πιο συγκλονιστική εικόνα της προχθεσινής βραδιάς. Χιλιάδες κασκόλ τεντώθηκαν, περισσότερα χέρια υψώθηκαν κι ένας εκκωφαντικός ήχος, βγαλμένος μέσα από χιλιάδες ψυχές, έκοβε την ανάσα. Το σύνθημα που επέλεξαν οι οπαδοί του Αρη τη στιγμή της αποθέωσης των ποδοσφαιριστών βγήκε μέσα από την καρδιά τους, είναι αυτό που συντροφεύει χρόνια τώρα τον σύλλογο και «μεγάλωσε» μέσα από δύσκολες στιγμές και οδυνηρούς αποκλεισμούς.
«Οσο θα ζω, χιλιόμετρα θα γράφω και θα τραγουδώ, πως δεν σ’ άφησα στα δύσκολα, σε ακολούθησα παντού πιστά, ισόβια κι εγώ στην κερκίδα μαζί, ακόμα κι αν πεθάνω θα είμαι εκεί», φώναξαν. Την ίδια στιγμή, οι… νεότεροι ποδοσφαιριστές ένιωσαν εκστασιασμένοι από την εικόνα και οι παλιότεροι έχοντας παλιές αναμνήσεις στο μυαλό, έβγαλαν τα εσώψυχά τους. Οπως ο Χουλιάν Κουέστα ο οποίος χοροπηδούσε σαν μικρό παιδί μαζί με τον Φαμπιάνο Λέισμαν και τον Γιάκουμπ Μπράμπετς. Γνωρίζουν εξάλλου ότι αυτό το σύνθημα είναι το πλέον ενδεικτικό της σχέσης που υπάρχει μεταξύ της ομάδας και του κόσμου.