Ο αγώνας με τον Πανσερραϊκό ήταν ακόμη ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα ότι ο Αρης φέτος δεν έχει μάθει από τα λάθη του. Συνεχίζει να βάζει τα χέρια του και να βγάζει τα μάτια του. Μια στιγμιαία αδράνεια στο τέλος και μια αλληλουχία λαθών, με τη συμμετοχή αρκετών παικτών, στέρησε από την ομάδα το δεύτερο σερί “διπλό”.
Δεν είναι όμως η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι παρόμοιο και οι Κιτρινόμαυροι δεν μπορούν να διαχειριστούν το προβάδισμα που αποκτούν στα παιχνίδια τους. Λες και τους πιάνει… πανικός ή ένας (αδικαιολόγητος) εφησυχασμός τον οποίον πληρώνουν με το ίδιο νόμισμα. Σε σημείο που τέτοιες ολιγωρίες από το ξεκίνημα τις σεζόν έχουν στερήσει από την ομάδα τη δυνατότητα να κυνηγήσει με περισσότερες αξιώσεις το κάτι παραπάνω στο Πρωτάθλημα.
Δεν είναι ένα ούτε δύο ούτε τρία τα παιχνίδια που οι Κιτρινόμαυροι βρέθηκαν θεατές σε αυτό το κακοπαιγμένο έργο. Είναι έξι παιχνίδια αυτά που ο Αρης βρέθηκε σε θέση ισχύος και “κατάφερε” να πετάξει στα σκουπίδια το προβάδισμα που είχε, με αποτέλεσμα να έχει 15 χαμένους βαθμούς, από τους 18 διαθέσιμους, με (σχεδόν) πανομοιότυπο τρόπο! Στα δε τέσσερα απ’ αυτά τα ματς τα γκολ των αντιπάλων ήρθαν στο τελευταίο τέταρτο και στα τρία στις καθυστερήσεις!
Στις καθυστερήσεις ισοφαρίστηκε από τη Λαμία, το ίδιο έγινε προχθές, στην Τρίπολη το 0-2 έγινε 3-2, ενώ η πρώτη φορά ήταν στην ήττα από τον ΟΦΗ στην Κρήτη. Ένα κακό δεύτερο ημίχρονο, μία στιγμή αδράνειας και ολιγωρίας σε κομβικά σημεία των αγώνων, έχουν στοιχίσει αρκετά. Στην περίπτωση του Αρη, διψήφιο αριθμό βαθμών και μεγάλη απόσταση από την 4η θέση η οποία αντί να ψαλιδίζεται αυξάνεται. Είναι η πίεση για βαθμούς; Είναι η έλλειψη αυτοσυγκέντρωσης και καθαρού μυαλού; Είναι η συσσωρευμένη κόπωση που υπάρχει τον τελευταίο μήνα στην ομάδα; Είναι όλα μαζί, μα πάνω απ’ όλα το γεγονός ότι ακόμα και οι έμπειροι παίκτες του ρόστερ δείχνουν να κολλάνε σε κομβικά σημεία. Είναι βέβαια και θέμα διαχείρισης από τον πάγκο κάποιες φορές και οι εναλλακτικές που (δεν) υπάρχουν για να αλλάξει η ομάδα όταν φτάνει σε σημείο να κολλάει.
