Ο Αρης κλώτσησε την ευκαιρία να κλείσει με εκτός έδρας νίκη, τον μήνα που είχε 10 αγώνες μέσα-έξω. Κάτι που θα κρατούσε την ψυχολογία σε υψηλά επίπεδα, καθώς η σούμα από τη διαδρομή των 30 ημερών έχει θετικό πρόσημο. Δεν το κατάφερε όμως γιατί στις καθυστερήσεις του αγώνα με τον Πανσερραϊκό, δέχτηκε την ισοφάριση από τον Αλεξιτς. Γκολ, σε χρονική στιγμή που όλοι πίστεψαν ότι ο Αρης θα είναι ο νικητής και μειώνει τη χαρά από το γκολ-ζωγραφιά με το οποίο οι «κίτρινοι» προηγήθηκαν στο σκορ.
Ηταν το 52ο λεπτό, όταν ο Μορόν πήρε την μπάλα στη γωνία της μεγάλης περιοχής του Πανσερραϊκού, απαλλάχθηκε από τα μαρκαρίσματα και με πλασέ έστειλε την μπάλα στο παραθυράκι της εστίας του Χόβαν. Ολη η ομορφιά του ποδοσφαίρου σε μία και μόνο φάση. Ένα γκολ που όσες φορές κι αν το δεις δεν το χορταίνεις. Γκολ που αποτελεί το ISO της ποδοσφαιρικής αξίας του Ισπανού, που κάνει τη διαφορά φέτος στον Αρη. Ποδοσφαιριστής με πολλές εμπνεύσεις, συμμετοχικός τόσο στο ανασταλτικό κομμάτι, όταν αυτό χρειάζεται, όσο και στο εκτελεστικό. Συνολικά 11 γκολ σημείωσε ο Ισπανός, πολλά εκ των οποίων είχαν την σφραγίδα της εκτελεστικής του ικανότητας. Ποδοσφαιριστής της μίας επαφής, σκοράρει απ’ όλα τα σημεία της αντίπαλης περιοχής. Είναι ο ποδοσφαιριστής που έψαχνε ο Αρης τα τελευταία χρόνια για τη θέση του φορ.
Ο Μορόν λοιπόν, έδωσε στην ομάδα το δικαίωμα να αναπτύξει έντονο φλερτ με τη νίκη. Κι αυτό κράτησε μέχρι το 95ο λεπτό. Ο Πανσερραϊκός με την είσοδο στον αγώνα του Αλεξιτς (79ο), του Σοφιανού (72ο) και του Οικονόμου (72ο) και μπροστά στον κίνδυνο της ήττας ανέβασε την απόδοση του και τις γραμμές. Σ’ αυτό τον βοήθησε και επιστροφή του Νταρίντα δίπλα στον Τζούρασεκ, λόγω της αλλαγής του Βερστράτε και την είσοδο του Φετφατζίδη.
Οι γηπεδούχοι λοιπόν ανέβασαν τις γραμμές, πήραν μέτρα και έγιναν περισσότερο πιεστικοί. Είχαν δύο πολύ καλές ευκαιρίες με τον Μπετανκόρ και τον Πλήκα μέσα σε ένα λεπτό στο 60ο, φάσεις οι οποίες απαίτησαν την εξαιρετική αντίδραση του Κουέστα. Οι Σερραίοι δεν κατέθεσαν τα όπλα, παρότι ο αγώνας πήγε στις καθυστερήσεις. Συνολικά εννέα λεπτά, δικαιολογημένα, λόγω αλλαγών και τραυματισμών. Σ’ αυτό το διάστημα, όπως έκανε και ο Αρης στον πρώτο αγώνα με τον Φαμπιάνο, ο Πανσερραϊκός σκόραρε με τον Αλεξιτς που νίκησε στον αέρα τον Μοντόγια. Μία φάση από την οποία απουσίαζαν οι κεντρικοί αμυντικοί Μπράμπετς και Ροζ. Κι έτσι διαμορφώθηκε το τελικό αποτέλεσμα. Γι’ αυτό ευθύνη φέρνει αποκλειστικά ο Αρης ο οποίος θα μπορούσε να είχε τελειώσει νωρίτερα τον αγώνα, αν αξιοποιούσε την κατοχή της μπάλας και τις ευκαιρίες που δημιούργησε.
Ο Μάντζιος προτίμησε στο ξεκίνημα του αγώνα τον Βέλεθ δίπλα στον Μπράμπετς, αντί του Ροζ. Στις υπόλοιπες θέσεις δεν υπήρξαν αλλαγές. Ο Νταρίντα για μία ακόμη φορά πήρε ρόλο πίσω από τον Μορόν κι ήταν μαζί με τον Ισπανό ο ποδοσφαιριστής που είχε την μεγαλύτερη προσφορά. Ετρεξε πολλά χιλιόμετρα, βοήθησε ανασταλτικά και δημιουργικά και πρόσθεσε στο ενεργητικό του ακόμη μία πολύτιμη προσφορά. Στην ίδια και ο Κουέστα. Ο Ισπανός είχε τα απαιτούμενα αντανακλαστικά σ’ όλες τις φάσεις. Νικήθηκε από την κεφαλιά του Αλεξιτς, αλλά η εξέλιξη της φάσης δεν του έδωσε ευκαιρία αντίδρασης.
Ο Αρης είχε ηρεμία στο παιχνίδι του. Απέναντι σ’ έναν Πανεσερραϊκό ο οποίος είχε πολύ καλή μεσοαμυντική λειτουργία και καλό αμυντικό τρανζίσιον, δεν εύρισκε εύκολα διαδρόμους για να γίνει απειλητικός. Οι περισσότερες προσπάθειες ξεκινούσαν από τον Οντουμπάτζο που ανέβαινε από την πλευρά του και είχε συνεργασίες με τον Σουλεϊμάνοφ. Αυτές οι συνεργασίες απέφεραν και μία καλή ευκαιρία στο πρώτο ημίχρονο με εκφραστή της τον Σουλεϊμάνοφ, αλλά ο Χόβαν έδωσε τη λύση για τον Πανσερραϊκό. Το πρώτο ημίχρονο τελείωσε με τον Αρη να έχει 60% κατοχή και επτά τελικές από τις οποίες δύο φορές η μπάλα πήγε στην εστία. Το πρώτο ημίχρονο, λοιπόν, δεν είχε ούτε ρυθμό, ούτε μεγάλες συγκινήσεις, τις οποίες τηρουμένων των αναλογιών θα έπρεπε να τις δημιουργήσει ο Αρης. Εντελώς διαφορετική ήταν η εικόνα του δευτέρου ημιχρόνου, μετά μάλιστα το γκολ του Μορόν. Ο Αρης πάντως, σε αντίθεση με τον Πανσερραϊκό, δεν κέρδισε τίποτε από την είσοδο του Φετφατζίδη και του Σαμόρα.
Γενικά ήταν ένας αγώνας από τον οποίο, παρότι η ομάδα του Μάντζιου δεν έκανε σπουδαία πράγματα μέσα στο γήπεδο, θα μπορούσε να φύγει με τη νίκη. Δεν το πέτυχε και έχει την αποκλειστική ευθύνη. Αν αναζητήσουν οι «κίτρινοι» τους λόγους, ίσως κερδίσουν κάποια πράγματα για το μέλλον.