Το ήθελε, το χρειαζόταν, το πίστευε και το πήρε. Στο πρώτο εντός έδρας ντέρμπι της φετινής σεζόν ο Αρης πανηγύρισε με αντίπαλο τον πρωτοπόρο Παναθηναϊκό και έβαλε φωτιά στο Πρωτάθλημα, διατηρώντας παράλληλα ασφαλής τη δική του απόσταση από την πρώτη 4άδα.
Σε ένα παιχνίδι το οποίο οδήγησε στα μέτρα του μέσα από την έξυπνη διαχείριση και την τακτική συνέπεια στο πλάνο που είχε καταστρώσει ο Άκης Μάντζιος.
Ένα πλάνο θριάμβου δομημένο στα δυνατά σημεία της ομάδας του και με στόχο να χτυπήσει τον αντίπαλο εκεί που “πονάει”, το οποίο, ακόμα και σε καταστάσεις πίεσης, λειτούργησε άρτια. Μπορεί ο Παναθηναϊκός να φαινόταν ότι ελέγχει το ντέρμπι, λόγω κατοχής μπάλας, αλλά με βάση τη συνολική εικόνα ο Αρης ήταν καλύτερος, ήταν διαβασμένος και άριστα στημένος στον αγωνιστικό χώρο. Επικράτησε δίκαια, όπως παραδέχτηκε (και) ο Γιοβάνοβιτς. Κι αυτό αποδείχθηκε στην πράξη.
Η “Μ” εξηγεί σήμερα μερικούς από τους βασικούς λόγους που οι Κιτρινόμαυροι κατάφεραν κι έβαλαν φρένο στον Παναθηναϊκό….
1) Η απόφαση του Μάντζιου να ισχυροποιήσει τον άξονα με τη χρησιμοποίηση του Ζαν Ζουλ δίπλα στον Βερστράτε λειτούργησε εξαιρετικά και είχε στόχο να στείλει τον Παναθηναϊκό στα άκρα επενδύοντας τόσο στις βοήθειες των winger όσο και στις γρήγορες αντιδράσεις του κεντρικού αμυντικού διδύμου. Η επιστροφή του Καμερουνέζου χαφ αποδείχθηκε “χρυσάφι” καθώς σε ένα τόσο απαιτητικό ματς ήταν παραπάνω από απαραίτητο για τον Αρη με να παίξει με δύο αμυντικούς μέσους, ώστε να εγκλωβίσει τον αντίπαλο από τον άξονα. Όπως κι έγινε.
Ο Ζουλ έκανε εξαιρετική δουλειά διευκολύνοντας και το παιχνίδι του Βερστράτε, ενώ σχεδόν αλάνθαστο ήταν το κεντρικό αμυντικό δίδυμο, Φαμπιάνο-Μπράμπετς. Ο Κουέστα όποτε χρειάστηκε ήταν εκεί, ο Οντουμπάτζο έδωσε ένταση στην πλευρά του και ο Μοντόγια με εξαίρεση κάποια λάθη, που θα μπορούσε ο Αρης να τα πληρώσει, περιόρισε αρκετά τη δραστηριότητα του Μαντσίνι. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Ισπανός ήταν ο πρώτος παίκτης στα κλεψίματα, με επτά στον αριθμό.
2) Παίρνοντας τη μάχη του κέντρου η ομάδα του Μάντζιου πήγε το ντέρμπι στα μέτρα της, με τους Πράσινους να έχουν απλά μια φλύαρη κατοχή, και με παιχνίδι δεύτερου ρόλου έπαιξε πολύ έξυπνα το τρανζίσιον. Ο Αρης αποδείχθηκε πιο γρήγορος σε σκέψη και κίνηση, περισσότερο πιεστικός στον νευραλγικό χώρο και μέσα από τα κλεψίματα απείλησε και ήταν αποτελεσματικός στο ανοιχτό γήπεδο, έχοντας συνολικά τις πιο κλασσικές ευκαιρίες. Αυτό φανερώνουν και οι αριθμοί. Δημιούργησε τελικές που αντιστοιχούν σε 1,83 xG και έγινε η ομάδα που απείλησε φέτος τον Παναθηναϊκό όσο καμία άλλη. Πριν το προχθεσινό ντέρμπι, οι Πράσινοι είχαν απειληθεί περισσότερο μόνο από την ΑΕΚ (1,59 xG).
3) Η πίεση που άσκησε ο Αρης πάνω στην μπάλα ήταν ένα από τα βασικά κλειδιά που έδωσαν τη νίκη στο προχθεσινό ντέρμπι. Για πρώτη φορά ίσως η ομάδα του Μάντζιου λειτούργησε τόσο συνολικά και δεν περίμενε να αναδειχθεί μέσα από τα ατομικά στοιχεία και την ποιότητα κάποιων παικτών της. Για πρώτη φορά επίσης είδαμε μια τόσο aggressive ομάδα, που έμπαινε με τρομερό πάθος και τρομερή αποφασιστικότητα στις μονομαχίες. Δεν είναι τυχαίο ότι σε 11 αγωνιστικές οι Κιτρινόμαυροι είχαν μέσο όρο 26 κλεψίματα και στο παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό έκαναν συνολικά 42!
Ούτε τα 18 φάουλ, με μέσο όρο μέχρι προχθές τα 15. Ο Αρης ξέφυγε σε πολλά από τα στάνταρ του και το ενθαρρυντικό είναι ότι το έκανε συνολικά. Για παράδειγμα, παίκτες όπως ο Σουλεϊμάνοφ ο οποίος δε… φημίζεται για τις επιστροφές του, προχθές ανταποκρίθηκε σε αυτόν τον ρόλο και τελείωσε το ματς με 6 κλεψίματα. Αυτή η πίεση από πλευράς Αρη ήταν που ανάγκασε τον Παναθηναϊκό να υποπέσει σε ολέθρια λάθη και να τα πληρώσει. Με αποκορύφωμα εκείνο του Μπρινιόλι στο 1-0 του Μορόν ο οποίος είχε εντολή από τον Μάντζιο να πιέζει τόσο ψηλά, μέχρι τον επιρρεπή Ιταλό γκολκίπερ. Και δικαιώθηκε.
Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news