Η είδηση μπορεί να έσκασε σαν «βόμβα», ωστόσο από ότι φάνηκε δεν «ενόχλησε» αυτούς που έπρεπε και οι οποίοι είχαν υποχρέωση, όχι απλά να ανησυχήσουν, αλλά και να αντιδράσουν άμεσα. «Αποπειράθηκαν να ανατινάξουν το μαγαζί του διαιτητή Ανδρέα Γκάμαρη», ε και τι έγινε; Σαν να μην συνέβη τίποτα. Ούτε μια απλή ανακοίνωση από τις Διωκτικές Αρχές, με μια μικρή διευκρίνιση και την έστω και τυπική διαβεβαίωση ότι θα δραστηριοποιηθούν προκειμένου να βρουν τους δράστες.
Επί του προκειμένου εμείς (και όχι μόνο) αναφερόμαστε στο περιστατικό χαρακτηρίζοντας το σαν «βόμβα», χωρίς την παραμικρή πρόθεση υπερβολής και μεγέθυνσης. Και οι αρμόδιες Αρχές με την περίεργη σιωπή τους, μάλλον θέλουν να μας πείσουν ότι η «έκρηξη» δεν ήταν «βόμβας» αλλά το σκάσιμο μιας… τσιχλόφουσκας. Θα μου πείτε βέβαια ή μάλλον θα μου θυμίσετε πως το ίδιο συνέβη και σε άλλες παρόμοιες περιπτώσεις, για τις οποίες έπρεπε να εξεγερθεί τελικά η κοινή γνώμη για να υπάρξουν κάποιες τυπικές έρευνες, οι οποίες τελικά - και περίεργα θα προσθέταμε – δεν οδήγησαν πουθενά. Χάθηκαν τα ίχνη των εμπρηστών στην Καλαμάτα, μπουρλότο ο φούρνος του διαιτητή Κωνσταντινέα.
Ήταν μια καραμπινάτη περίπτωση, με τους φυσικούς και ηθικούς αυτουργούς να αυτοσυστήνονται. Ολοφάνεροι και οι ηθικοί και οι φυσικοί δράστες. Επίσης δεν κινήθηκαν ποτέ διαδικασίες ούτε στην περίπτωση του Ηπειρώτη διαιτητή που είχε καταγγείλει την επίθεση την οποία δέχθηκε από συγκεκριμένους οπαδούς, παρά το γεγονός ότι τόσο ο ίδιος όσο και η Ασφάλεια Ιωαννίνων αποκάλυψε την ταυτότητα τους. Το ίδιο συνέβη και με την επίθεση στο σπίτι του Ευαγγέλου. Όλα τα γεγονότα έδειχναν από μόνα τους ποιοι βρισκόντουσαν πίσω από αυτές τις εγκληματικές ενέργειες. Σε φιάσκο εξελίχθηκε και η υπόθεση της απόπειρας λιντσαρίσματος (γιατί όχι και δολοφονίας) του Θεσσαλού διαιτητή Τζήλου.
Το τραγικό της ιστορίας είναι ότι όλες οι εγκληματικές ενέργειες από μόνες τους, το επαναλαμβάνουμε, αποκάλυπταν τους ενόχους. Κατά κύριο λόγο και τους ηθικούς αυτουργούς. Δυστυχώς σε καμία περίπτωση δεν υπήρξαν σοβαρές έρευνες και συλλήψεις των κακοποιών. Εξαίρεση μία μόνον, αυτή που αφορούσε τον Τζήλο, στην οποία είχαμε εντοπισμό, αλλά και σύλληψη υπόπτων. Σε αυτήν σημειώθηκαν θεσμικές εκτροπές και κενά στις ανακρίσεις, με συνέπεια τον εκφυλισμό της υπόθεσης, με αποδράσεις στο εξωτερικό και εξαφάνιση του συνόλου σχεδόν των κατηγορουμένων.
Είναι βέβαιο ότι την ίδια τύχη προφανώς θα έχει και η νέα υπόθεση, με την απόπειρα ανατίναξης επαγγελματικής στέγης του Ανδρέα Γκάμαρη. Το υπογράφουμε με τα δύο χέρια. Όπως το είχαμε κάνει και μετά τον εμπρησμό της Καλαμάτας και το αντίστοιχο του σπιτιού του Μπίκα. Η περίπτωση Κωνσταντινέα ήταν σαφέστατα η χαρακτηριστικότερη όλων.
ΥΓ1: Συνεχίζει τις… «αποκαλύψεις» του ο Κομίνης. Τώρα μετατοπίζει τις ευθύνες του στον επόπτη, ο οποίος ενώ στην αρχή έδειξε ότι το γκολ του Βαρέλα ήταν έγκυρο, στη συνέχεια ανακάλεσε. Θαρρείς και δεν ήταν αυτός ο πρώτος διαιτητής του αγώνα. Παράλληλα αρχίζει ύστερα από τόσο καιρό να μιλάει για κινδύνους που διέτρεξε, βλέποντας σκιές γύρω από το σπίτι του να τον απειλούν. Μάλλον θα ήταν οι ερινύες, που του θύμιζαν το έγκλημα που διέπραξε.
ΥΓ2: Η «Γκαγκατσιάδα» καλά κρατεί. Την ξεκίνησαν, θα την συνεχίσουν και όπου βγάλει. Δεν ξέρουμε και ούτε μπορούμε να προβλέψουμε που θα καταλήξει αυτή η υπόθεση, διατηρώντας σοβαρές επιφυλάξεις στο αν ο ΠΑΟΚ έχει ουσιαστικά το πάνω χέρι, από κάποια παλιά συμφωνία.