Ακούω πολλές φορές από συναδέλφους να λένε ή διαβάζω να γράφουν ότι η δυναμική του πρωταθλήματός μας είναι αποτρεπτική προκειμένου να πάρουν την απόφαση και να έρθουν για να παίξουν στην Super League ξένοι ποδοσφαιριστές υψηλού επιπέδου. Ακόμη κι αν μπορούν οι ιδιοκτήτες των ομάδων να τους καλύψουν οικονομικά...
Το λένε, ή το γράφουν αυτό το πράγμα οι συνάδελφοι για να εξηγήσουν τον λόγο για τον οποίο οι μεγάλες ελληνικές ομάδες είναι περιορισμένες σε μια συγκεκριμένη κατηγορία ποδοσφαιριστών και είναι απαγορευτικές γι' αυτές κάποιες άλλες κατηγορίες.
Θα μου πείτε πού το θυμήθηκα τώρα αυτό το ζήτημα, όταν αυτές τις μέρες το κυρίαρχο είναι η διακοπή στο ντέρμπι εξαιτίας της ρίψης κροτίδας και τον τραυματισμό του Χουάνκαρ.
Μα, γι' αυτόν ακριβώς το λόγο το θυμήθηκα. Επειδή πέρα από οτιδήποτε άλλο, πέραν από οποιονδήποτε άλλον λόγο, ένας πολύ σημαντικός παράγοντας που λειτουργεί αποτρεπτικά και διώχνει κάθε σκέψη που, ενδεχομένως, θα έκαναν ορισμένοι ποδοσφαιριστές υψηλού επιπέδου να έρθουν στην Ελλάδα, είναι αυτό ακριβώς που συνέβη στο γήπεδο του Ολυμπιακού. Είναι κάθε παρόμοια κατάσταση που δημιουργείται στα ελληνικά γήπεδα.
Είναι αυτά που έλεγα και ανέλυα χθες σε αυτή εδώ τη γωνία. Τα επεισόδια, οι πολεμικές συνθήκες στα γήπεδα, ο κίνδυνος για έναν ποδοσφαιριστή να πάει σε ένα ντέρμπι για να παίξει ποδόσφαιρο και να φύγει τραυματισμένος, ή και με πολύ πιο σοβαρό κίνδυνο για την σωματική του ακεραιότητα, επειδή έσκασε πάνω του μια κροτίδα, ή έφαγε στο πρόσωπο ένα καπνογόνο και κάηκε ζωντανός.
Όλα αυτά που συμβαίνουν στα ελληνικά γήπεδα, κάθε φορά που συμβαίνουν, κάνουν τον γύρο του κόσμου. Τα ξέρουν παντού. Σε όλο τον ποδοσφαιρικό πλανήτη. Τα ξέρουν, φυσικά, και οι ποδοσφαιριστές που θα δεχτούν μια πρόταση για να παίξουν στην ελληνική Super League, τα ξέρουν και οι εκπρόσωποί τους, τα συνυπολογίζουν όταν θα δεχτούν μια πρόταση και μας κλείνουν την πόρτα.
Όμως, ούτε αυτή η παράμετρος ενδιαφέρει αυτούς που θα μπορούσαν να παρέμβουν αποφασιστικά και να βάλουν τέλος σε αυτή την τρομερή παθογένεια. Όπως δεν τους ενδιαφέρει κι ότι όλο και λιγότεροι άνθρωποι ενδιαφέρονται να πάνε στο γήπεδο, όλο και λιγότεροι άνθρωποι κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν τι συμβαίνει γύρω τους, επειδή αγαπάνε παθολογικά την ομάδα τους και θέλουν να πηγαίνουν στο γήπεδο ό,τι κι αν γίνει...
Οι υπόλοιποι; Κρατάνε αποστάσεις, όλο και μεγαλύτερες. Όμως, όπως είπαμε και χθες, κανενός το αυτό δεν ιδρώνει...