Είναι τυχερές οι νέες γενεές παικτών - σάρκες εκ σαρκών- του ΠΑΟΚ. Πολύ τυχερές είναι. Γαλουχήθηκαν κι ανδρώθηκαν στα τμήματα Υποδομών της ΠΑΕ εμπνεόμενα από την αύρα των παμμέγιστων του ΠΑΟΚ. Ο Σταύρος Σαράφης κι ο Κώστας Ιωσηφίδης, περί ων ο λόγος, εμφύσησαν στα παιδιά τα οποία διακρίθηκαν και διακρίνονται εντός κι εκτός τειχών της Τούμπας, το πνεύμα του ΠΑΟΚ.
Είχαν βέβαια, και την εμπνευσμένη τεχνική ηγεσία του “Τσε”. Ο Πάμπλο Γκαρσία κι εάν διακατέχεται από αυτό το πνεύμα του ΠΑΟΚ. Τεράστιας σημασίας κι η δική του παρουσία στην άνθηση των τμημάτων Υποδομών της ΠΑΕ.
Συμφωνείτε η διαφωνείτε (αναφαίρετο δικαίωμα σας), εμείς θεωρούμε πως η λάμψη των παραχθέντων ταλέντων από τα Τμήματα αυτά οφείλεται, κατά σημαντικό ποσοστό, και στους δυο θρύλους του ΠΑΟΚ. Ξέρετε, πως η ανάπτυξη κάθε ζώντος οργανισμού διαμορφώνεται από το περιβάλλον του. Ως εκ τούτου μετά το οικογενειακό περιβάλλον των ανατελλόντων - ήδη ορισμένα λάμπουν ήδη έχοντας καθιερωθεί - αστέρων, είναι το περιβάλλον της ομάδας τους. Όταν δε, σε αυτό το περιβάλλον κυριαρχούν μορφές - μνημεία ήθους και αγωνιστικού μεγαλείου - είναι φυσιολογικό, η ανάπτυξη των ταλέντων να είναι εξαιρετική. Δεν το λέμε εμείς αυτό. Το λένε τα αποτελέσματα. Το λένε τα δεδομένα!
Οι δύο θρύλοι του ΠΑΟΚ, ο Σταύρος Σαράφης κι ο Κώστας Ιωσηφίδης βέβαια, ουδέποτε διεκδίκησαν επαίνους για το πολύτιμο ΄έργο το οποίο παρήγαγαν αφ’ ότου κρέμασαν τα παπούτσια τους. Δεν το παρήγαγαν, βλέπετε, ως επαγγελματίες. Το παρήγαγαν ως αισθηματίες. Οι απύθμενης λατρείας για τον ΠΑΟΚ ψυχές τους ήταν οδηγός τους. Σε αυτές υπάκουαν. Δε χωρά δεύτερη κουβέντα περί τούτου.
Το θέμα όμως, είναι τι έπραξε ή τι πράττει ο ΠΑΟΚ γι’ αυτούς, τους διακόνους της ιδέας του; Ουδέν. Ναι, όπως το διαβάζετε: Ουδέν! Δεν τους τιμά, με λίγα λόγια. Τι έπραξε ο ΠΑΟΚ, για να τιμήσει τον αποδημήσαντα “Καίσαρᔨ; Τι πράττει ο ΠΑΟΚ, για να τιμήσει την “αυτού υψηλή ταπεινότητα” του Κώστα;
Θα πείτε φυσικά -και θα έχετε δίκιο βουνό - πως αυτούς δεν τους τιμούν οι ίδιοι οι παλαιότεροι και νεότεροι συμπαίκτες τους. Στον Σύνδεσμό Βετεράνων αναφερόμαστε με τον προσήκοντα σεβασμό. Με τους περισσότερους από αυτούς, εάν όχι με ΄όλους - συνυπήρξαμε. Ο καθείς μας στον χώρο του. Θεωρούμε πως πέρα από τον προσήκοντα σεβασμό και τον χρόνια εκδηλωμένο θαυμασμό, οφείλουμε, να στηλιτεύσουμε (για πολλοστή φορά...) το κενό του Συνδέσμου τους στην απότιση τιμής σε ζώντες και μη βετεράνους!
Από την άλλη πλευρά, στηλιτεύουμε (επίσης, για πολλοστή φορά) την αδυναμία του ΠΑΟΚ, να αποδώσει τα δέοντα στην ιστορία του. Ο ΠΑΟΚ -ως οργανισμός Ερασιτέχνης και ΠΑΕ - δεν τιμά την ιστορία του καταγράφοντας την , αποτυπώνοντας την και προβάλλοντας την (στις νέες γενεές) δια ενός Μουσείου ή έστω ενός Ιδρύματος.
Νιοι ήμασταν και γερνούμε - που λέει ο λόγος - προσδοκώντας από Ερασιτέχνη και ΠΑΕ ΠΑΟΚ την ανταπόκριση στην ιερή υποχρέωση τους. Την απόδοση των δεόντων στην ιστορία. Την δημιουργία μίας “κιβωτού” της, η οποία να περισώσει την ιστορία από τον κατακλυσμό του χρόνου...