Ανάμεσα στις καταστροφικές πλημμύρες και τις ελληνικές ποδοσφαιρικές αντιπαραθέσεις, πέρασε στα ψιλά μια είδηση που ήρθε από την Ελβετία: Η UEFA αποφάσισε να επιδοτήσει με γενναιότητα τους μικρούς συλλόγους της Ευρώπης.
Ανακοινώθηκε επισήμως ότι η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία θα δίνει το 7% των εσόδων της από το Champions League, το Europa League και το Conference League σε όσες ομάδες δεν μετέχουν στις διεθνείς διοργανώσεις. Είναι μια πρωτοποριακή απόφαση που δείχνει ότι οι αξιωματούχοι της UEFA αντιλήφθηκαν επιτέλους το αυτονόητο και το εφαρμόζουν: Χωρίς τους μικρούς, δεν υπάρχουν ούτε οι μεγάλοι.
Στην Ελλάδα αυτή η συζήτηση είχε γεννηθεί επί μονοκρατορίας Ολυμπιακού. Όταν η ομάδα του Πειραιά έπαιρνε το ένα πρωτάθλημα μετά το άλλο και απολάμβανε το προνόμιο των χρυσοφόρων εσόδων του Champions League, οι υγιώς σκεπτόμενοι έθεσαν επί τάπητος το θέμα: Κάποια από τα έσοδα αυτά να κατευθύνονται και προς τις μικρότερες ομάδες.
Η τότε διοίκηση του Ολυμπιακού ούτε καν δέχτηκε να το συζητήσει. Αντέτεινε το επιχείρημα πως μια τέτοια παραδοχή δεν καλύπτει την επιχειρηματική λογική. Ούτε την καπιταλιστική αντίληψη. Όμως όσο δεν το έκανε αποδεκτό, άλλο τόσο η ίδια, η ομάδα του Ολυμπιακού, δεν μπορούσε να ορθοποδήσει στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις.
Ο λόγος;
Εχοντας καθηλώσει τους αντιπάλους της σε ευτελή ποδοσφαιρικά μεγέθη, έπαψε ο ανταγωνισμός. Κι όταν δεν έχεις ανταγωνισμό, γίνεσαι κι εσύ ολοένα και χειρότερος.
Η συζήτηση στην Ελλάδα άνοιξε όταν η κατάσταση ισορρόπησε και τα πρωταθλήματα άρχισαν να μοιράζονται. Τίτλο η ΑΕΚ, τίτλο ο ΠΑΟΚ, τίτλο και ο Ολυμπιακός. Ηδη στη Λίγκα επεξεργάζονται ένα σχέδιο αναδιανομής των εσόδων με μεγαλύτερη οικονομική ενίσχυση προς τις μικρότερες ομάδες.
Θα μπορούσαν να ακολουθήσουν με ευκολία το μεγάλο βήμα της UEFA, το οποίο κάποιος μπορεί να το χαρακτηρίσει και άλμα. Να συμφωνήσουν δηλαδή ότι όσες εθνικές ομάδες μετέχουν στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, οφείλουν να δίνουν ένα ποσοστό 5% από τα έσοδά τους στις ομάδες που δεν μετέχουν. Είναι τόσο απλό.
Για να υπάρξει τέτοια συμφωνία, πρέπει να χαθεί το νέφος τοξικότητας που είναι επικυρίαρχο στο ελληνικό ποδόσφαιρο εδώ και τριάντα περίπου χρόνια. Πρώτη κίνηση καλής θέλησης και ακρογωνιαίος λίθος; Να υπάρξει επιτέλους κοινός τόπος στο αυτονόητο αίτημα για διεύρυνση της εκλεκτορικής βάσης στην ΕΠΟ. Από κει οφείλουμε ν’ αρχίσουμε.