Οι ελληνικές ομάδες κάθε χρόνο, η κάθε μία για δικό της λογαριασμό, κάνουν όνειρα για το ευρωπαϊκό ταξίδι. Άλλωστε τα όνειρα δε στοιχίζουν τίποτε. Όλα ξεκινούν από τις… παρακλήσεις για «μία καλή κλήρωση» και από εκεί και πέρα αναλόγως με τη δυναμική των ομάδων εξελίσσεται η ευρωπαϊκή πορεία.
Φέτος είναι αλήθεια ότι τα συναισθήματα έχουν αύρα αισιοδοξίας. Μετά τα πλέι οφ έχουμε τρεις ομάδες στο Europa Cup και μία στο Conference League. Mια χαρά είναι η συμμετοχή τεσσάρων ομάδων σε δύο ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Έχουν περάσει οι χρονιές που η Ελλάδα ήταν ψηλά το ranking της ΟΥΕΦΑ και οι ομάδες που έπαιρναν ευρωπαϊκό εισιτήριο, απολάμβαναν όλα τα προνόμια αυτής της θέσης. Πλέον έχουμε κατρακυλήσει στην 20η θέση, ανεβήκαμε μία θέση μετά τα όσα πέτυχαν στους προκριματικούς γύρους οι ελληνικές ομάδες και υπάρχει ακόμη καλύτερη προοπτική. Κι αυτός θα πρέπει να είναι ο πρώτος στόχος του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Να κερδίσουμε στο ranking της ΟΥΕΦΑ όσο το δυνατόν περισσότερες θέσεις προς τα πάνω. Είναι λοιπόν υπόθεση του ελληνικού ποδοσφαίρου το να πάνε καλά ΑΕΚ, Παναθηναϊκός, Ολυμπιακός και ΠΑΟΚ. Για όσους δεν θέλουν να το καταλάβουν κακό του κεφαλιού τους. Θα το καταλάβουν τις επόμενες χρονιές. Ο Ολυμπιακός για παράδειγμα, είχε και φέτος την ευκολότερη διαδρομή για τους ομίλους του Europa Cup γιατί είχε καλές ευρωπαϊκές πορείες, την τελευταία πενταετία.
Είναι λογικό οι φίλοι της ΑΕΚ και του Παναθηναϊκού να αισθάνονται απογοήτευση που δεν κατάφεραν οι ομάδες τους να προκριθούν στους ομίλους του Champions League. Όταν όμως ξεφύγουν από την… απογοήτευση και τα βάλουν κάτω, θα καταλάβουν ότι οι ομάδες τους πήραν ό,τι άξιζαν. Πέτυχαν μικρά θαύματα στην προηγούμενη φάση της διοργάνωσης, αλλά αυτό ήταν το pick τους. Οι επόμενοι αγώνες για τα πλέι οφ, όπου τα μεγέθη της Αντβέρπ και της Μπράγκα ήταν τουλάχιστον ένα επίπεδο παραπάνω, ανέδειξαν τις αδυναμίες των ελληνικών ομάδων. Βρήκαν απέναντι τους αντιπάλους που ήταν καλύτερα αθλητικά προετοιμασμένες και είχαν περισσότερες εμπειρίες από ευρωπαϊκούς αγώνες. Το σημαντικότερο; Αγωνίζονται σε Πρωταθλήματα με μεγάλο ανταγωνισμό, κάτι που τις υποχρεώνει να έχουν δυνατό ρόστερ και τις βελτιώνει σε αγωνιστικό επίπεδο. Οπότε τα… δάκρια δεν ωφελούν.
Οι ελληνικές ομάδες παίρνουν αυτό που αξίζουν σ’ αυτή τη χρονική περίοδο από τις ευρωπαϊκές τους συμμετοχές. Θα πρέπει λοιπόν να αξιοποιήσουν τα μηνύματα και κυρίως να φροντίσουν να ανεβάσουν την ανταγωνιστικότητα στο εγχώριο Πρωτάθλημα. Γιατί όσο νιώθουν ικανοποίηση επειδή κερδίζουν τις μικρομεσαίες ομάδες ή κερδίζουν τίτλους με τη βοήθεια της διαιτησίας, κάθε χρόνο τέτοια εποχή θα ζουν την ίδια απογοήτευση. Η Ρώμη δεν φτιάχτηκε σε μία νύχτα και οι ομάδες δεν φτιάχνονται σε μία μεταγραφική περίοδο.