Ναι, η αντίπαλος δεν ήταν μια υπερομάδα, ναι ήταν σαφώς κατώτερή του, αλλά όποιος μπορούσε να προσεγγίσει με ρεαλισμό τη ρεβάνς, ήξερε ότι η αποστολή του ΠΑΟΚ εκεί ήταν πολύ δύσκολη. Και το κακό ήταν ότι έγινε ακόμη δυσκολότερη, αφού την ώρα που έπρεπε να “καθαρίσει” την πρόκριση με ένα δεύτερο γκολ, βρέθηκε με παίκτη λιγότερο και με την Μπεϊτάρ να εκτελεί πέναλτι. Η περιπέτεια είχε αρχίσει και ξέραμε ότι το ματς θα έχει ενδιαφέρον και αγωνία μέχρι το φινάλε.
Με το δώρο του Γκότιβ ο ΠΑΟΚ προηγήθηκε χωρίς να έχει ακόμη τελική, απειλήθηκε στη συνέχεια μόνο μία φορά από την κεφαλιά άουτ του Φράιντει, αλλά δεν έκανε και τίποτε για να πετύχει το 0-2, πέρα από ένα δυνατό σουτ του Νάρει που απέκρουσε ο Σίλβα. Στα καλά καθούμενα, ήρθε το λάθος του Σβαμπ, το μαρκάρισμα του Αουγκούστο στον Σούα εκτός μεγάλης περιοχής, η καθυστερημένη πτώση του επιθετικού της Μπειτάρ που ξεγέλασε τον Γάλλο ρέφερι, που σφύριξε πέναλτι και απέβαλε τον Αουγκούστο. Με VAR η Μπειτάρ θα είχε κερδίσει απλώς φάουλ και είναι κωμικοτραγικό το γεγονός ότι η ΟΥΕΦΑ δεν έχει επιβάλει τη χρήση του σε όλους τους αγώνες όλων των διοργανώσεών της. Τότε ήταν, όμως, που “μίλησε” ο ένας από τους μεγάλους πρωταγωνιστές τπυ χθεσινού αγώνα. Ο Κοτάρσκι απέκρουσε εντυπωσιακά το πέναλτι και λίγο μετά όλα έγιναν ακόμη πιο ωραία με το κλέψιμο του Ζίβκοβιτς και τον εξαιρετικό συνδυασμό με τον Μπράντον, ο οποίος έστειλε την μπάλα στα δίχτυα. Ομως… ΠΑΟΚ είσαι. Η περιπέτεια έπρεπε να συνεχιστεί. Μια σέντρα του Σούα μια εύκολη κεφαλιά του Φράντει στην καρδιά της άμυνας του ΠΑΟΚ και το 1-2 ήταν γεγονός για να επανέλθει η αγωνία.
Στο δεύτερο ημίχρονο ο ΠΑΟΚ οπισθοχώρησε, έδωσε χώρο στην Μπειτάρ, η οποία σκόραρε με τον Σούα, αλλά το γκολ ακυρώθηκε ως οφ σάιντ και μόλις κατάφεραν οι παίκτες του αντί μόνο να διώχνουν την μπάλα, να την κρατούν και να επιχειρούν επιθέσεις, όλα έγιναν εύκολα κι απλά. Χρειάστηκε, όμως, να περάσει ο Λουτσέσκου στο παιχνίδι αρχικά τον Σαμάτα και ύστερα τον Κωνσταντέλια, ο οποίος με τη μορφή που είχε πάρει ο αγώνας ήταν ό,τι έπρεπε για να καθορίσει την έκβασή του. Και αυτό ακριβώς έκανε. Αφού χάθηκαν τρεις καλές ευκαιρίες με Τσιγγάρα και Σαμάτα, ο Κωνσταντέλιας με μια μαγική επιτόπια ντρίπλα σούταρε, απέκρουσε ο Σίλβα, αλλά από καραμπόλα σε συμπαίκτη του η μπάλα κύλησε στα δίχτυα και στις καθυστερήσεις έγινε και σκόρερ χάρη στο κλέψιμο του Τσιγγάρα και την πάσα που του έβγαλε την κατάλληλη στιγμή.
Τελικά, χάρη στο πάθος όλων των παικτών του ΠΑΟΚ και την ποιότητα ορισμένων από αυτούς, δικαιώθηκαν οι… “έλα μωρέ, ποια Μπεϊτάρ”, αλλά η αλήθεια είναι ότι τίποτε δεν θα ήταν δεδομένο και αυτονόητο, κάτω από πραγματικά δύσκολες συνθήκες, αν δεν έλαμπε το άστρο του Κοτάρσκι και του Ντέλια κι αν δεν είχαν τόσο καλές στιγμές ο Ζίβκοβιτς και οι φοβερά φιλότιμοι Μπράντον και Νάρει.
Οπως και νάχει, η δουλειά έγινε και τώρα μπορεί ο ΠΑΟΚ να ηρεμήσει, να προετοιμαστεί για τις επόμενες μάχες με τη Χάιντουκ Σπλιτ, η οποία φυσικά δεν είναι Μπειτάρ και να περιμένει νε ενισχύσει το συντομότερο δυνατό το ρόστερ του με ποιοιτικές μεταγραφές...
ΥΓ. «Ολους τους βοήθησε, όλοι έτρεχαν από πίσω του και όλοι τον πρόδωσαν», είπε για τον Ιβάν Σαββίδη ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων. Μπορώ να το καταλάβω κι ας μη γνωρίζω λεπτομέρειες. Συνήθως στη ζωή αυτό συμβαίνει. Οσοι ευεργετούν, ή όσοι απλά βοηθούν, τελικά εισπράττουν αχαριστία. Νομίζω, όμως, ότι ο ΠΑΟΚ και ο κόσμος του ποτέ δεν πρόδωσαν τον Ιβάν και ποτέ δεν του έδειξαν αχαριστία. Αρα, εξακολουθούν να δικαιούνται τη φροντίδα του.