Στον ΠΑΟΚ, κάθε χρόνο τέτοια εποχή, το καράβι αρμενίζει θεόστραβα. Το πληρώνει συνήθως και πολύ ακριβά μάλιστα. Πέφτει σε ξέρες. Μένει εκτός Ευρώπης. Κι ύστερα, οι αμετανόητοι καπετάνιοι τρέχουν να το επισκευάσουν, μήπως και περισώσουν την υπόλοιπη διαδρομή, το Πρωτάθλημα και το Κύπελλο. Μετά το 2019 αποτυγχάνουν πάντα. Με μία μόνο εξαίρεση, το Κύπελλο του 2021.
Μία από τα ίδια και φέτος. Αρχισαν οι προπονήσεις χωρίς ούτε ένας παίκτης να προστεθεί στο ρόστερ. Και τίποτε δεν δείχνει ότι οι τέσσερις που ζήτησε, σε πρώτη φάση, ο Λουτσέσκου θα προλάβουν να συμφωνήσουν, να έρθουν, να περάσουν εξετάσεις, να υπογράψουν, να ανακοινωθούν, να επιστρέψουν στις πατρίδες τους και να μπουν από την αρχή στην προετοιμασία στην Ολλανδία.
Ολες οι υπόλοιπες ομάδες, μεγάλες και μικρές, έχουν κάνει τις πρώτες μεταγραφές τους. Αλλες πολλές, άλλες λίγες, όλες πάντως κινούνται και παράγουν αποτελέσματα. Καλά ή όχι, θα φανεί στο χόρτο. Φέρνουν, όμως, παίκτες. Καλύπτουν τα κενά τους. Προσπαθούν να αναβαθμιστούν. Ειδικά οι μεγάλες, που παίζουν και στην Ευρώπη, προσπαθούν να μπουν στα προκριματικά με όσο το δυνατόν πληρέστερο και έτοιμο ρόστερ. Φαίνεται ότι μόνο για τον ΠΑΟΚ το αυτονόητο παραμένει ζητούμενο. Λες και όλοι εκεί εφαρμόζουν πιστά έναν άγραφο νόμο που λέει… “ποτέ δεν βιαζόμαστε, όσο αργά κι αν είναι. Κι ας μας έχει κοστίσει τόσο πολύ αυτή η κακή συνήθεια”.
Το ξέρω. Δεν ιδρώνει το αυτί κανενός. Μόνοι μας τα λέμε, μόνοι μας τα ακούμε. Μόνοι μας τα γράφουμε, μόνοι μας τα διαβάζουμε. Μόνοι σας τα λέτε κι εσείς, γιατί, φυσικά, βλέπετε τι γίνεται κάθε καλοκαίρι, μόνοι σας τα ακούτε. Ολοι μας έχουμε την αίσθηση ότι πιέζουμε την κατάσταση για να μη γίνεται συνεχώς αυτό το λάθος με την παροιμιώδη πλέον καθυστέρηση του ΠΑΟΚ στις μεταγραφές, αλλά κάθε χρόνο συμβαίνει ακριβώς το ίδιο. Πέρσι που μπήκε φουριόζος ο Μπότο και υποσχέθηκε να είναι κομπλέ το ρόστερ στο 90% πριν από την έναρξη της προετοιμασίας, πράγματι έφερε τον ένα παίκτη πίσω από τον άλλο, αλλά αν εξαιρέσεις τον Κοτάρσκι και τον Νάρει, όλες τις άλλες μεταγραφές θα ήταν καλύτερα όχι να τις καθυστερούσε αλλά να μην τις έκανε ποτέ.
Στις 27 Ιουλίου ο ΠΑΟΚ θα πάει να παίξει στην Ιερουσαλήμ με την Μπεϊτάρ. Μια εβδομάδα μετά θα γίνει η ρεβάνς. Κι ακολουθούν, αν περάσει, δύο ακόμη διπλές συναντήσεις για να μπει σε όμιλο του Κόνφερενς Λιγκ. Τι είδους ομάδα θα προλάβει να “στρώσει” μέσα σε ένα μήνα ο Λουτσέσκου αν δεν έχει από τώρα τους νέους παίκτες που πρόκειται να αποκτηθούν; Πώς να προλάβουν να προσαρμοστούν αυτοί οι παίκτες στο νέο περιβάλλον; Πότε θα προλάβουν να αφομοιώσουν αυτά που ζητάει ο προπονητής; Πότε θα προλάβουν να γνωριστούν καλά με τους συμπαίκτες τους και να “δέσουν” μαζί τους;
Πέρσι, στο πρώτο ματς με τη Λέφκσι, στη Σόφια, τόλμησε ο Λουτσέσκου να χρησιμοποιήσει έξι νεοφερμένους (Κουαλιάτα, Κάργας, Ντάντας, Νάρει, Τόμας, Ράφα Σοάρες), επτά μαζί με τον Κοτάρσκι και ο ΠΑΟΚ δεν βλεπόταν. Ηταν μια ομάδα που ντρεπόσουν να λες ότι είναι ο ΠΑΟΚ. Το ίδιο και στη ρεβάνς. Ακόμη δηλαδή και νωρίς που ήρθαν οι νέοι παίκτες, η ομάδα δεν πρόλαβε να γίνει ένα “δεμένο” σύνολο. Πώς θα προλάβει να γίνει αν οι νέοι παίκτες έρθουν φέτος πολύ αργότερα; Εκτός κι αν πιστεύουν στον ΠΑΟΚ ότι μια χαρά μπορεί να εξασφαλιστεί η πρόκριση μόνο με όσους έμειναν και θα μείνουν από το περσινό ρόστερ. Αν όντως το πιστεύουν… νέα ξέρα εμφανίζεται στον ορίζοντα.
ΥΓ. Μ’ αρέσει που περιμένουμε όλοι εναγωνίως εξαγγελίες για το πρότζεκτ και τους στόχους της νέας σεζόν. Ας γίνει πρώτα καμιά μεταγραφή και έχει ο Θεός...