Είναι γνωστό το μέγεθος της αδικίας που είναι συσσωρευμένη στην πλάτη του ποδοσφαιρικού Ηρακλή. Ομάδας με τεράστια ιστορία, την οποία όμως δεν τη σεβάστηκαν οι κατά καιρούς διοικητικοί της ηγέτες. Με ευκαιριακές πολιτικές, χωρίς όραμα και οικονομικό υπόβαθρο προσπάθησαν να επιβιώσουν διοικητικά, κι όταν πλέον έχαναν τη μάχη αποχωρούσαν αφήνοντας πίσω τους καμένη γη. Ιστορίες οι οποίες γεμίζουν με θυμό τους φίλους της ομάδας, οι οποίοι σε μία προσπάθεια να την κρατήσουν όρθια την οδήγησαν να συμμετάσχει ακόμη και στο Πρωτάθλημα της Γ’ Κατηγορίας της ΕΠΣΜ. Ετσι για να υπάρχει το ελάχιστο σημείο αναφοράς στον ποδοσφαιρικό Ηρακλή.
Τα τελευταία χρόνια, έγιναν πολλές προσπάθειες ώστε οι «κυανόλευκοι» να επιστρέψουν στον φυσικό τους χώρο, που είναι η Super League αλλά απέτυχαν. Είτε γιατί ήταν προσπάθειες οι οποίες γεννήθηκαν κάτω από την πίεση να «ζωντανέψει» και πάλι ο ποδοσφαιρικός Ηρακλής, είτε γιατί τις προσπάθειες τις ανέλαβαν ακατάλληλοι άνθρωποι. Το σίγουρο είναι ότι οι «κυανόλευκοι» δεν κατάφεραν να ριζώσουν και πάλι στη μεγάλη κατηγορία. Το χειρότερο, ότι όσοι εγκατέλειπαν το καράβι άφηναν πίσω τους και χρέη τα οποία κυνηγούν ακόμη την ομάδα. Και φυσικά δεν είναι μόνο αυτά που άφησε ο Αντώνης Ρέμος. Υπάρχουν χρέη και από τις επόμενες διοικήσεις, τα οποία ακόμη κι αν είναι διαχειρίσιμα για έναν ισχυρό οικονομικά παράγοντα, δεν παύουν τα τρομάζουν. Είναι αυτονόητο ότι λίγοι είναι εκείνοι οι οποίοι θα έχουν τη διάθεση να αναλάβουν τον Ηρακλή και να «παίξουν» με τον κίνδυνο να αναγκαστούν να πληρώσουν δύο-τρία εκατομμύρια ευρώ για να «ξεπλύνουν" τις αμαρτίες του παρελθόντος. Χρήματα τα οποία θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν για το αγωνιστικό μπάτζετ και η ομάδα να… «πετάει».
Δυστυχώς όμως ο Ηρακλής θα πρέπει να συμβιβαστεί με την πραγματικότητα και να προσπαθήσει με ρεαλισμό και μεθοδικότητα να βρει μία βιώσιμη λύση. Εγχείρημα που έχει υψηλό βαθμό δυσκολίας, αλλά είναι υποχρέωση των ανθρώπων του να το παλέψουν.
Αυτή τη στιγμή είναι δεδομένο ότι ο Μάρα πρέπει να πληρωθεί 200.000 ευρώ ώστε ο Ηρακλής να γλιτώσει την αποβολή από το Πρωτάθλημα. Εχει χρόνο να το διαχειριστεί η ΠΑΕ; Το πιθανότερο είναι ναι, γιατί το τρίτο στάδιο της ποινής θα επιβληθεί την επόμενη αγωνιστική περίοδο.
Αρα ο Ηρακλής υπό μία έννοια, «αγοράζει» χρόνο, αλλά θα συνεχίσει να περπατάει στην κόψη του ξυραφιού.
Ποιες είναι οι ελπίδες του; Να πετύχει με τη νέα Κυβέρνηση μία νομοθετική ρύθμιση η οποία θα του δώσει ανάσα τουλάχιστον από τους Ελληνες ποδοσφαιριστές που έχουν λαμβάνειν. Είναι εύκολο να βρεθεί αυτή η λύση; Από τη στιγμή που δεν έχει άλλη πρόχειρη λύση οφείλει να το παλέψει κι όπου βγει. Η άλλη λύση είναι να προκύψει ενδιαφερόμενος που θα «θαμπωθεί» από την ακίνητη περιουσία της ομάδας και θα θέλει να συνδυάσει επένδυση και ποδόσφαιρο. Εχει ενδιαφέρον μία τέτοια εξέλιξη αλλά ό,τι είναι να γίνει θα πρέπει να γίνει σύντομα. Ο χρόνος δεν είναι απεριόριστος και αυτός είναι ο πρώτος μεγάλος εχθρός της προσπάθειας. Σε κάθε περίπτωση πάντως χρειάζονται καθαρές κουβέντες και όχι επικοινωνιακοί ακροβατισμοί. Ο κόσμος του Ηρακλή αγωνιά για την επόμενη ημέρα της ομάδας και κανείς δεν δικαιούται να «παίζει» μ’ αυτή την αγωνία του.