Η αναρχία που υπάρχει στο ελληνικό ποδόσφαιρο είναι γνωστή και δεν είναι πρόσφατο το φαινόμενο. Ακόμη κι όταν στα τέλη της δεκαετίας του ’70 οι Αθλητικοί Σύλλογοι μετατράπηκαν σε Ποδοσφαιρικές Ανώνυμες Εταιρείες οι παθογένειες παρέμειναν.
Τώρα 40 και πλέον χρόνια μετά, το σκηνικό μοιάζει με κινούμενη άμμο. Το κακό είναι ότι οι παθογένειες γιγαντώνονται αντί θα βρεθεί λύση ώστε να εξαφανιστούν. Για παράδειγμα στη Super League2 μετρημένες στα δάχτυλα των δύο χεριών είναι οι ομάδες που έχουν τη minimum συνέπεια στις οικονομικές τους υποχρεώσεις απέναντι στους επαγγελματίες ποδοσφαιριστές.
Κι από τη στιγμή που οι περισσότερες ομάδες κάνουν νόμο το να γράφουν στο χιόνι τα δεδουλευμένα, επόμενο είναι οι ποδοσφαιριστές να υπογράφουν συμβόλαια στη λογική του «πάμε κι όπου βγει». Η πίεση που υπάρχει για το επαγγελματικό τους μέλλον, με δεδομένο ότι το περιβάλλον της κατηγορίας είναι νεφελώδες, προτιμούν το ρίσκο από την ανεργία.
Το φαινόμενο μπορεί να είναι έντονο στη Super League2 αλλά και στη Super League1 υπάρχουν φαινόμενα ασυνέπειας των διοικήσεων απέναντι σε επαγγελματίες αθλητές. Οι παράγοντες αδιαφορούν για την εξόφληση των υποχρεώσεων τους προς τους ποδοσφαιριστές κι έτσι η «μαύρη τρύπα» της ΠΑΕ μεγαλώνει. Συνήθως πάνε σε ρυθμίσεις προκειμένου αν αδειοδοτηθούν και μετά μία από τα ίδια. Η ιστορία όμως μοιάζει με «γαϊτανάκι». Οι διάδοχοι τους πιστεύουν ότι με τον νέο ΑΦΜ θα γλιτώσουν τα χρωστούμενα, αλλά ο νομοθέτης είχε άλλη άποψη. Διαπιστώνοντας ΦΙΦΑ/ΟΥΕΦΑ το τρικ που είχε γίνει κανόνας, σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, αυστηροποίησε τον κανονισμό, γιατί ενδιαφέρεται για τους εργαζόμενους που είναι οι ποδοσφαιριστές/εργαζόμενους.
Μπορεί να μη δίνουν μία για τα χρέη των ΠΑΕ σε προμηθευτές και δημόσιο, αλλά για τις εργατικές αντιδικίες είναι κάθετες. Αυτός είναι και λόγος που χθες το Διαιτητικό Δικαστήριο έβγαλε απόφαση υπέρ του Μπόγκνταν Μάρα, παρότι η οφειλή αφορά την ΠΑΕ του Αντώνη Ρέμου και είναι μία ιστορία που έχει «αραχνιάσει». Δώδεκα ολόκληρα χρόνια πέρασαν από τότε, ο Ηρακλής αν δεν κάνω λάθος έχει αλλάξει τρία ΑΦΜ, αλλά χθες κλήθηκε να πληρώσει τον ποδοσφαιριστή. Ο Στράτος Ευγενίου δικαίως εξοργίζεται από τη στιγμή που δεν έχει καμία ευθύνη.Οι Δικαστές όμως προφανώς και στηρίχθηκαν πάνω στον νόμο και έβγαλαν την απόφαση. Ξέροντας πλέον καλά τα τρικ των παραγόντων για να γλιτώσουν τα χρέη, κάνουν αυτό που επιβάλει ο νόμος. Καταστροφικό για τις νέες ΠΑΕ; Βεβαίως. Αλά εδώ ισχύει το «δεν ήξερες, δε ρώταγες;». Γιατί αν για παράδειγμα ο κ. Ευγενίου πριν «παντρέψει» την Τρίγλια με τον Ηρακλή είχε πάρει μία αξιόπιστη νομική συμβουλή, ίσως να χαλούσε τον «γάμο». Συνήθως όμως οι παράγοντες αποφασίζουν με το θυμικό ή συμβουλεύονται λάθος ανθρώπους. Κι αυτός είναι ο λόγος που τα εγχειρήματα εξελίσσονται σε τραγωδίες.