Μάλλιασε … η γλώσσα μας, να το λέμε. Σε αυτόν ΠΑΟΚ δεν έχει σημασία ποιοί παίκτες παίζουν. Σημασία έχει πως παίζουν! Με μισή ενδεκάδα εκτός δράσης στάθηκε όρθιος κόντρα στον Παναθηναϊκό. Παίζοντας μάλιστα, καλή μπάλα. Για να μην πούμε… Που το λέμε… Ήταν και κυρίαρχος – στο μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, τουλάχιστον - του παιγνιδιού.
Για να ανατρέξει ο νους των ΠΑΟΚτσήδων στο πλήθος… Βουνό ολάκερο… Χαμένων ή χαρισμένων ευκαιριών του εφέτος στο Πρωτάθλημα. Χαμένων επειδή η ομάδα τους – ουκ ολίγες φορές σχεδόν πλήρης – δεν κατέθεσε ψυχή. Και με τα λάθη του χάρισε βαθμούς!
Λάθη έκανε και χθες. Στο 1-0 η ελλιπής (και με πρωτόγνωρη σύνθεση) άμυνα του έπαθε τρικυμία. Ο Ντάντας, του μακρόθεν μάλιστα, μάρκαρε με τα μάτια τον Μαντσίνι. Κι ο Αργεντινός σκόραρε…
Κάτι έπιασαν οι κεραίες μας περί απόδοσης ευθύνης του Κοτάρσκι στο 1-0. Διαφωνούμε οριζοντίως και καθέτως. Εάν γινόταν ακριβής καταμερισμός ο Κροάτης με το άστοχο βολέ του, θα είχε τις λιγότερες. Εξάλλου ο Κοτάρσκι πιστώθηκε πάλι, με όχι μία, όχι δυο αλλά τέσσερις εκπληκτικές επεμβάσεις. Ίσως δε, ήταν κι από τους πολυτιμότερους παίκτες χθες, του ΠΑΟΚ!
Αν κι όσο και να αναζητήσετε παίκτη του, ο οποίος δεν κατέβαλε και την τελευταία ικμάδα των δυνάμεων της, δε θα βρείτε. Υπερέβαλαν εαυτούς όσοι έπαιξαν χθες, στο «Απόστολος Νικολαΐδης». Κι έτσι ο ΠΑΟΚ πιστώθηκε μια εξαιρετική εμφάνιση. Δίχως αυτή να αποφέρει τη νίκη του. Πλήρωσε για μία ακόμη φορά ατομικά λάθη σε μία φάση για το 1-0…
Ο Λουτσέσκου, για να λέμε και του στραβού (σε άλλους αγώνες) το δίκιο, ενορχήστρωσε εντυπωσιακά τον ΠΑΟΚ. Διηύθυνε με μαεστρία όσους παίκτες είχε στην διάθεση. Κέρδισε την παρτίδα. Δικαιούται το (μεγάλο…) μερτικό του από τη χαρά. Χαρά ναι, αλλά κι από τη λύπη. Με δυο, τρεις τέτοιες εμφανίσεις – με τις δικαιούμενες νίκες, φυσικά - δε θα έπαιζε για την τρίτη θέση. Για την πρώτη θα έπαιζε ο Ρουμάνος προπονητής
Με λίγα λόγια; Ο ΠΑΟΚ, αυτός ο ΠΑΟΚ με την έλλειψη μισής ενδεκάδας του θα μπορούσε, να νικήσει τον πρωτοπόρο Παναθηναϊκό. Είχε το momentum που λέμε στα χωριά μας! Δε νίκησε μεν, αλλά η ισοπαλία είναι… Νίκη ψυχής του, δε!
Με τους φίλους του «δικέφαλου» να χαίρονται για όσα είδαν χθες. Και να λυπούνται με όσα δεν είδαν μέχρι προχθές. Το πιάσατε το υπονοούμενο…