Ο ΠΑΟΚ πίεσε και δημιούργησε ευκαιρίες μόνο μετά το 0-1. Στα τελευταία λεπτά, έκανε περισσότερα από όσα στο υπόλοιπο ματς. Αλλά έτσι δεν κερδίζονται τα παιχνίδια. Ελειπε το πάθος, έλειπε το καθαρό μυαλό, έλειπε η ένταση, έλειπε η φρεσκάδα, έλειπαν οι περισσότεροι από τους παίκτες του ΠΑΟΚ. Οι χαφ πρόσφεραν ένα τεράστιο μηδενικό, οι πλάγιοι μπακ δεν βοήθησαν καθόλου επιθετικά, οι επιθετικοί πάλευαν μάταια ανάμεσα στους μπακ της ΑΕΚ και όλη η ομάδα υπέφερε από τις λανθασμένες επιλογές εντός της αντίπαλης μεγάλης περιοχής.
Η ΑΕΚ δεν είχε καλύτερη απόδοση. Ενα χάλι ήταν κι αυτή. Αλλά σ' αυτό το κακό παιχνίδι ήταν ξεκάθαρο ότι νικητής θα αναδειχθεί αυτός που θα κατορθώσει να σκοράρει. Το έκανε η ΑΕΚ και πήρε μια νίκη χρυσάφι. Ο ΠΑΟΚ δεν το έκανε και το χειρότερο απ' όλα ήταν ότι δεν φαινόταν να έχει τον τρόπο να το κάνει. Το μόνο που μπορεί να επικαλεστεί είναι η ατυχία στη φάση με το ωραίο σουτ του Ολιβέιρα, όταν η η μπάλα βρήκε στο χέρι του Αθανασιάδη αλλά αντί να πάει στα δίχτυα του αποκρούστηκε από το δοκάρι.
Εδώ που τα λέμε, χρειαζόταν να γίνει η προσγείωση. Είναι καλό να έχεις το γνώθι σαυτόν κι όταν το χάνεις και αρχίζεις να πετάς στα σύννεφα, ωφέλιμο είναι να γίνει κάτι για να επανέλθεις στην πραγματικότητα. Δεν ήταν λογικό να περίμενε κανείς τον ΠΑΟΚ πρωταθλητή. Τουλάχιστον, όμως, πρέπει να γίνει προσπάθεια για τη δεύτερη θέση. Οταν είσαι μια φοβερά ασταθής ομάδα είναι πολύ δύσκολο να αφήσεις πίσω τρεις αντιπάλους που βρίσκονται μπροστά σου. Το να αφήσεις δύο είναι επίσης δύσκολο, αλλά έχει περισσότερες πιθανότητες. Γι' αυτές τις πιθανότητες πρέπει να παλέψει από εδώ και πέρα ο ΠΑΟΚ. Αλλά ο... κανονικός ΠΑΟΚ. Οχι ο χθεσινός.
ΥΓ. Δεν έπρεπε να “μετρήσει” το γκολ της ΑΕΚ, αυτό είναι βέβαιο. Από την άλλη πλευρά, όμως, ακόμη δεν μπορεί να καταλάβει κανείς γιατί δεν “μέτρησε” το άλλο που πέτυχε στο πρώτο ημίχρονο. Για να τα λέμε όλα.