Στην Αγγλία η Premier League δείχνει τεράστιο σεβασμό στην Premiership. Δεν θεωρεί τις ομάδες που αγωνίζονται στη δεύτερη τη τάξη κατηγορία «ομάδες ενός κατώτερου Θεού». Είτε γιατί είναι θέμα ποδοσφαιρικής κουλτούρας, είτε γιατί έχουν μπει από πολύ νωρίς οι κανόνες συνεργασίας των δύο λιγκών, είτε γιατί θεωρούν ότι οι ομάδες της Premiership είναι αυτές που δημιουργούν έμψυχο υλικό για την Premier League υπάρχει μία αλληλουχία.
Το σημαντικότερο; Επειδή θέλουν οι ομάδες που προβιβάζονται να είναι ανταγωνιστικές τις πριμοδοτούν. Από 200 εκατ. ευρώ εισπράττει η κάθε μία, προκειμένου να ισχυροποιηθούν και να έχουν αξιοπρεπή παρουσία. Ετσι σκέφτονται το επαγγελματικό ποδόσφαιρο στις χώρες όπου υπάρχει ποδοσφαιρική οργάνωση και τεχνοκρατική αντίληψη στη διοίκηση του επαγγελματικού ποδοσφαίρου. Εκεί όπου δεν πρωταγωνιστούν τα μικροσυμφέροντα και οι αναποτελεσματικοί εγωισμοί και οι πολιτικοί δεν χώνουν τη μούρη τους.
Στην Ελλάδα η Super League2 είναι ένα Πρωτάθλημα για το οποίο δεν πολυνοιάζεται η Super League1. Το αντίθετο μάλιστα. Πάρα τις όποιες κορώνες του προέδρου Βαγγέλη Μαρινάκη, δεν έγινε από την ημέρα που ανέλαβε την προεδρία της λίγκας καμία κίνηση ώστε να υπάρξει ένα restart στην Super League2. Αντί αυτού κουνούσε και κουνάει το δάχτυλο στη διοίκηση της, δημιουργώντας την αίσθηση ότι όλη η πρεμούρα του έχει να κάνει με την αλλαγή του προέδρου κ. Λεουτσάκου ο οποίος είναι φίλα προσκείμενος στην ΑΕΚ.
Ετσι δεν γίνεται δουλειά. Το φύγε εσύ έλα εσύ, προκειμένου να εξυπηρετηθούν κάποια μικροσυμφέροντα δεν μπορεί να αποτελέσει κομμάτι μίας σοβαρής πολιτικής που θα οδηγήσει την Super League2 σ’ ένα restart.
Mερίδιο ευθύνης βεβαίως έχουν και οι παράγοντες των ομάδων της κατηγορίας. Όχι όλοι, καθώς υπάρχουν και νοικοκυραίοι, αλλά κοντά στα ξερά καίγονται και τα χλωρά. Για παράδειγμα η Καλλιθέα, ο Μακεδονικός, η Λάρισα και η Καλαμάτα, έτσι πρόχειρα μου έρχονται στο μυαλό, είναι τέσσερις ΠΑΕ οι οποίες έχουν όλες τις προϋποθέσεις για να συμμετάσχουν σ’ ένα αξιόπιστο Πρωτάθλημα της Super League2. Υπάρχουν όμως και ομάδες οι οποίες ευνοήθηκαν από τις καραμπόλες της αναδιάρθρωσης και βρέθηκαν σε επαγγελματική κατηγορία χωρίς να έχουν τις απαιτούμενες προϋποθέσεις για να αγωνιστούν σ’ αυτήν.
Με τον άλφα ή τον βήτα τρόπο εκτιμώ ότι θα βρεθεί ένα σημείο επαφής μεταξύ της λίγκας και του αρμόδιου υφυπουργού. Αυτή όμως θα είναι μία εφήμερη λύση. Οι ΠΑΕ θα πάρουν μία βαθιά οικονομική ανάσα αλλά το πρόβλημα θα βγει και πάλι στην επιφάνεια σε λίγους μήνες.
Σ’ όποιους αρέσει ένα Πρωτάθλημα το οποίο θα μοιάζει με σχοινοβασία, μπορούν να συνεχίσουν χωρίς αλλαγές γιατί βρίσκονται στον σωστό δρόμο. Οι υπόλοιποι όμως που επιθυμούν να αποβάλει η Super League2 την τοξικότητα, οραματίζονται ένα καλύτερο Πρωτάθλημα, περισσότερο αξιόπιστο και με μεγαλύτερα έσοδα θα πρέπει να δρομολογήσουν εξελίξεις όσο είναι νωρίς. Είναι ντροπή θέματα χορηγίας και τηλεοπτικών δικαιωμάτων να λύνονται τον Σεπτέμβριο, όταν πλέον οι ομάδες έχουν κάνει το μπάτζετ της νέα χρονιάς. Αυτοί είναι ερασιτεχνισμοί ή ανικανότητα.
Ποια μπορεί να είναι η λύση; Αφού ξεπεραστεί η κρίση που δημιουργήθηκε λόγω του ποσοστού από το στοίχημα, να καθίσουν όλες οι εμπλεκόμενες πλευρές και με ειλικρίνεια να συζητήσουν την επόμενη ημέρα της λίγκας. Με ειλικρίνεια και όχι με δεύτερες και τρίτες σκέψεις.
Θα μου πείτε όμως πώς μπορεί κάποιος να περιμένει συμπαράσταση από τη Super League1 που μέχρι πέρυσι υποχρέωνε τις ομάδες να παίζουν δύο μπαράζ για να ανέβει μία από τους δύο ομίλους;