Του ενός, το ένα πόδι μόνον κοστολογείται με μυθικό ποσό. Του άλλου , η μητέρα πατρίδα δεν είναι η Ελλάδα αλλά η Βραζιλία. Στου τρίτου την ποδιά θα σφαχθούν ομάδες… Αυτά κι άλλα τέτοια ορθά ακούονται επίκαιρα αλλά – κατά την πάντα, ταπεινή μας άποψη – δεν πρέπει να εισακούονται διαχρονικά!
Έχουμε ακούσει πολλά χρόνια, πολλά τέτοια. Δεν είναι λίγα τα χαρισματικά παιδιά, βλέπετε. Χαρισματικά κι επειδή ο Θεός τους χάρισε ταλέντο κι επειδή βρέθηκαν σε μία ομάδα υψηλότατου επιπέδου αλλά κυρίως, επειδή μεγάλωσαν σε εξαιρετικές οικογένειες. Αυτές ανατρέφουν τα παιδιά στα οποία ο Θεός χαρίζει ταλέντο. Δίχως την δική τους ανατροφή θα πήγαινε τζάμπα το ταλέντο.
Ακόμη όμως, και σε μία εξαιρετική οικογένεια ένα μεγάλο ταλέντο, παρά την ανατροφή του, δεν δικαιώνει το θείο δώρο, το ταλέντο του. Ένα πρόχειρο ξεφύλλισμα της ιστορίας κι… Η ιστορία βρίθει τέτοιων περιπτώσεων!
Δε λέμε ονόματα. Δεν ξύνουμε πληγές αλλά… Και στον ΠΑΟΚ και σε άλλες ομάδες του τόπου μας έλαμψαν εκτυφλωτικά παιδιά χαρισματικά. Δεν έλαμψαν για πολύ. Τυφλώθηκαν αυτά τα παιδιά από την ίδια τους, τη λάμψη . Δεν έκαναν καλή διαχείριση της. Τους πήραν τα μυαλά – για να έρθουμε στο… ψητό – γνωστοί, συγγενείς και φίλοι. Δίχως μυαλά βρέθηκαν μετέωρα στον ουρανό της δόξας. Και προσγειώθηκαν ανώμαλα στη γη της αλήθειας.
Μια ματιά ακόμη και στο σύγχρονο περιβάλλον του ελληνικού ποδοσφαίρου, για των λόγων μας το αληθές… Αρκεί!. Και δε θα φθάνουν τα δάκτυλα των δυο χεριών, για να μετρήσετε αυτά τα ανόητα παιδιά.
Δε θα διαφωνήσουμε με την προβολή του Ζοσέ Μπότο σε χαρισματικά παιδιά του ΠΑΟΚ. Θα διαφωνήσουμε εάν κι εφ’ όσον στον ΠΑΟΚ παίζουν μόνον με το καρότο. Κι αφήνουν το μαστίγιο…
Δεν καθίστασαι «πυλώνας» μιας ομάδας με μια σειρά αγώνων στους οποίους η λάμψη του ταλέντου σου… τυφλώνει. Για να καταστείς «πυλώνας» πρέπει, να βλέπεις το είδωλο σου στον καθρέφτη και να μην τυφλώνεσαι εσύ.
Σε αυτό ναι μεν, είναι απαραίτητη η γονική στήριξη. Για να επιμείνουμε εδώ πως η οικογένεια αποτελεί – κατά κανόνα – το μυστικό της επιτυχίας όσων ανεβαίνουν και μένουν στην κορυφή. Είναι απαραίτητη κι η διαμόρφωση αγωνιστικού χαρακτήρα. Το «εγώ» πίσω και το «εμείς» μπροστά. Είναι απαραίτητη κι η στεγανότητα τού εγκεφάλου αυτών των χαρισματικών παιδιών.
Κάποτε τα νέα ταλέντα ήθελαν, να γίνουν… Κούδας, Σαράφης, Ιωσηφίδης. Σκαρτάδος, Κωστίκος, Τερζανίδης. Τώρα θέλουν να γίνουν… Νεϊμάρ, Εμπαπέ, Μέσι, Ρονάλντο. Ξέρετε γιατί; Πολύ απλά επειδή τους έλκει η γοητεία των ειδώλων τους κι εντός κι εκτός αγωνιστικού χώρου. Κι εδώ είναι η παγίδα!
Αυτήν πρέπει να αποφύγουν τα ανατέλλοντα αστέρια. Αυτή δεν απέφυγαν αστέρια τα οποία ανέτειλαν αλλά σύντομα έσβησαν. Χάρηκαν κι αυτά μεγάλη ζωή, γρήγορα αυτοκίνητα, κορίτσια να κόβουν φλέβες για πάρτη τους. Μέχρι εδώ. Μετά; Περασμένα μεγαλεία…
Το θέμα λοιπόν, δεν είναι τι λέγεται και τι ακούγεται για τα πολλά χαρισματικά παιδιά του ΠΑΟΚ. Το θέμα είναι τι ακούνε και τι λένε αυτά! Και να ξέρουν πως η ταπεινότητα προηγείται της δόξας. Ο εγωισμός της καταστροφής.
Και κάτι ακόμη… Σε μία ομάδα, όπως σε μία οικογένεια, το σύμπαν δεν είναι το «εγώ». Το «εμείς» είναι…
ΥΓ 1: Εάν κι εφ’ όσον κάποιοι βλέπουν τον εαυτόν τους στα όσα αναφέρονται… Καλά κάνουν και τον βλέπουν. Σε αυτούς αναφερόμαστε!
ΥΓ 2 : Σε όσους, δεν τον βλέπουν; Καλά θα κάνουν, ουδέποτε να τον δουν…