Αρθρογραφεί ο Θάνος Μπούζας
Όπως και να το εξετάσει κανείς η ήττα από τον Παναθηναϊκό σηματοδοτεί μια νέα αγωνιστική αρνητική προοπτική για την ομάδα του ΠΑΟΚ.
Η απώλεια των τριών βαθμών όπως ήρθε και για τους λόγους τους οποίους σημειώθηκε, δεν χωνεύεται με τίποτε. Συμπυκνώνει μέσα της όλον τον αρνητισμό και τις δυσοίωνες προβλέψεις που τόσο εμείς όσο και οι περισσότεροι που ασχολούνται στενά με το ποδοσφαιρικό τμήμα τις ομάδος είχαν διαβλέψει. Ο ΠΑΟΚ θέλησε να στηριχθεί για τρίτη συνεχόμενη χρονιά σ’ ένα μοντέλο ανάπτυξης προχειροδουλεμένο, που είχε λίγο απ’ όλα αλλά τίποτε ουσιαστικό και προγραμματισμένο. Το πρόγραμμα που εκπονήθηκε, με δυο κουβέντες, ανά χρονιά, ήταν ελλιπές , μη τεχνοκρατικό, μη ρεαλιστικό και διάτρητο.
Αποτέλεσμα αυτού ήταν η ομάδα να οδηγείται σε πορείες καθοδικές που δε συνάδουν ούτε με την ιστορία της, ούτε με αυτά που είχε πετύχει μέχρι το 2018-19 αλλά ούτε και με τα ονόματα των κ.κ. Σαββίδη Λουτσέσκου. Για τους τεχνικούς διευθυντές και τους υπολοίπους της διοίκησης, επικοινωνιολόγους, νομικό τμήμα δεν θα αναφερθούμε διότι απλά έπονται σε διαβάθμιση όσο αναφορά την αξία και τη δυνατότητα αλλαγής προς το καλύτερο ή το χειρότερο της αγωνιστικής διαδρομής του ΠΑΟΚ.
Για να μην μασάμε τα λόγια μας, αποτελούσε μια επερχόμενη βεβαιότητα ότι ο ΠΑΟΚ μέχρι να διακοπεί το πρωτάθλημα θα αντιμετωπίσει προβλήματα που ίσως τον θέσουν και εκτός διεκδίκησης οποιουδήποτε σοβαρού στόχου. Το στοίχημα Λουτσέσκου δεν ήταν τίποτε άλλο παρά να μπορέσει σύμφωνα με την δική του οπτική και αντιμετώπιση των καταστάσεων, να μπορέσει να δημιουργήσει ένα συμπαγές σύνολο που θα αντέξει μέχρι αυτή την πρώτη διακοπή ώστε να διαπιστώσει πως θα λειτουργήσει η διοίκηση στη συνέχεια.
Ωστόσο αυτή ακριβώς η δική του οπτική ήταν τελικά που γκρέμισε και τις όποιες πιθανότητες είχε ο ΠΑΟΚ να πετύχει τον προαναφερθέντα στόχο. Δημιούργησε εδώ και καιρό μια δική του ποδοσφαιρική πραγματικότητα η οποία βάσιζε το όλο οικοδόμημα σε μια ομάδα παικτών οι οποίοι επί το πλείστον είναι έμπειροι και δοκιμασμένοι. Αυτή η πραγματικότητα προήλθε και από τη μη συνδρομή της διοίκησης να πάρει επιπλέον παίκτες κυρίως πρώτης γραμμής, με αποτέλεσμα να παρατηρούμαι έναν ΠΑΟΚ να μειώνει την δυναμική του μέσα στο ίδιο το παιχνίδι χωρίς να έχει εναλλακτικές λύσεις. Όμως σ’ αυτό ως ένα σημαντικό μέρος φταίει και ο ίδιος. Όσοι παίκτες δεν έκαναν για τον ίδιο και όχι για τον ΠΑΟΚ έφυγαν ενώ θα μπορούσαν να προσφέρουν σημαντικά αφού μπορεί να είναι και καλύτεροι από αυτούς που υπάρχουν και παίζουν ενδεκάδα (Ουάρντα, Τσιγγάρας, Κούτσιας).
Συμπερασματικά ο κ. Σαββίδης δε συναινεί ώστε να έρθουν παίκτες άνω του εκατομμυρίου, αργεί για κάποιες χιλιάδες ευρώ να έρθει ο Νάρεϊ και πληρώνει 1 εκατομμύριο για Αογκούστο. Πράγματα που δεν εξηγούνται με την ποδοσφαιρική λογική. Ο δε Λουτσέσκου λαμβάνει τα μηνύματα από τη διοίκηση και αντί πράγματι να μπει φέτος και να χτίσει ομάδα επιμένει σε παίκτες που δεν μπορούν να βγάλουν δεύτερο ημίχρονο (θα έπρεπε να γίνουν αλλαγή , π.χ. Κούρτιτς, Βιερίνια τουλάχιστον), δεν κρατά παίκτες που θα του χρησιμέψουν (Τσιγγάρας, Κούτσιας) και δεν βάζει τους μικρούς ακόμη κι όταν δεν έχει εναλλακτικές λύσεις (Κωνσταντέλια, Γκορτεζιάνι και περνά Μπίσεσβαρ φορ).
Όλα τα παραπάνω είναι αστοχίες που τις αντιλαμβάνεται και το πιο μέτριο ποδοσφαιρικό μυαλό. Και όταν έχεις όλες αυτές τις αστοχίες είναι μοιραίο ότι εκτός από την περίπτωση θαύματος κάποια στιγμή θα καταρρεύσεις. Η κατάρρευση ήρθε και είναι συνεχής. Ο ΠΑΟΚ, αλήθεια είναι, ότι ναι μεν δείχνει σημάδια βελτίωσης αλλά μέσα στο ίδιο το παιχνίδι οι ίδιοι και οι ίδιοι παίκτες δεν αντέχουν, οι λύσεις που προκρίνει ο Λουτσέσκου είναι αποτυχημένες τη στιγμή μάλιστα που ακολουθούν δύο εκτός έδρας ματς με Λεβαδειακό και Ολυμπιακό.
Τι θα κάνει ο Ρουμάνος; Είναι μόνος του. Η διοίκηση έκανε ή δεν έκανε αυτά που έπρεπε, δεν θα παίξει μπάλα! Θα δοκιμάσει κάποιο νέο και ίσως ελπιδοφόρο σχήμα ή θα επιμείνει στο παλιό και αποτυχημένο βγάζοντας και τον πιο υπομονετικό παοκτσή έξω από τα ρούχα του.
Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news.