Συνήθεια για τον ΠΑΟΚ τα εύκολα να γίνονται δύσκολα κι η καθιερωμένη... «κωλοτούμπα» του Λουτσέσκου

Τα εύκολα να γίνονται δύσκολα για τον ΠΑΟΚ, αποτελούν πλέον ένα συνηθισμένο φαινόμενο.

 Όπως επίσης και η καθιερωμένη «κωλοτούμπα» του κόουτς, να διορθώνει τα λάθη που διαπράττει στο πρώτο ημίχρονο, στην επανάληψη. Δεν ξέρω κατά πόσο ο ίδιος θεωρεί ότι δεν είναι λάθος το να βάζει στην ίδια πτέρυγα παίκτες που δεν «δένουν» μεταξύ τους, αχρηστεύοντας στην κυριολεξία και τους ίδιους, αλλά και την όλη προσπάθεια. Πως αλλιώς μπορεί να εξηγηθεί η σωστή λειτουργία ενός διδύμου σαφέστατα υψηλής ποιότητας, όπως είναι ο Βιεϊρίνια με τον Μπίσεσβαρ. Εξυπακούεται ότι ο φιλότιμος αρχηγός παίζει περισσότερο με την ψυχή του και λιγότερο με τις αντοχές που διαθέτει. Η παρουσία του ως εκ τούτου και η προσδοκία σου να εισπράξεις την πολύτιμη εμπειρία του, απαιτεί να τον στηρίξεις. 

Το ερώτημα λοιπόν που προκύπτει επί του προκειμένου είναι γιατί δεν βάζεις στην πλευρά του έναν παίκτη γρήγορο και δυνατό, αλλά κάνεις ακριβώς το αντίθετο. Τοποθετείς έναν αποδεδειγμένα ποιοτικό και χαρισματικό, αλλα δυστυχώς μακριά ακόμη και από την υποψία να μαρκάρει αποτελεσματικά (ή καθόλου) αντίπαλο. Ας μου επιτρέψει ο συμπαθέστατος καθόλα Ραζβάν να διαφωνήσω κάθετα με τέτοιου είδους επινοήσεις που επιστρατεύει αρκετές φορές, αιφνιδιάζοντας όλους μας αλλά και τον ίδιο του τον εαυτό, που προφανώς διαπιστώνει αλλά κάπως αργά τα σφάλματα του. Προσεγγίζοντας το παιχνίδι, διαπιστώσαμε για μια ακόμη φορά ότι οι γηπεδούχοι, παρότι πήραν από την αρχή τα ηνία, παρουσίασαν αρκετές από τις παγιωμένες κατά κάποιο τρόπο παθογένειες, από τις οποίες δυστυχώς δυσκολεύονται να απαλλαγούν. 

Η εμφανέστερη όλων; Ο βασανιστικός, αργός ρυθμός με τον οποίο επιχειρεί η ομάδα να οργανώσει το παιχνίδι της. Κάτι που το είδαμε και χθες, με μια σχετική βελτίωση στο β΄ ημίχρονο. Μη έχοντας στο ρόστερ τους παίκτες μπουκαδόρους για να σπάσουν την αντίπαλη και πολυπληθέστατη άμυνα, δεν κατάφεραν να δημιουργήσουν κλασικές ευκαιρίες. Ο κινητικότατος Νάρεϊ έτρεχε πότε εδώ – πότε εκεί, από τη μια πλευρά στην άλλη, άσκοπα και χωρίς να καταφέρει κάτι το ουσιαστικό. Στη συγκεκριμένη περίπτωση το πράγμα εξισορροπήθηκε με την είσοδο του Ζίβκοβιτς. Τότε μόνον φάνηκε να λειτουργεί σωστά το βασικό σχήμα, με τις δύο πλευρές να πιέζουν και σχετικά να απειλούν. Συνοψίζοντας, καταλήγουμε ότι ο ΠΑΟΚ για μια ακόμη φορά νίκησε με την ίδια συνταγή. 

Ήταν καλύτερος, έκανε όμως και πάλι τα εύκολα – δύσκολα, αγχώνοντας τον κόσμο του. Ο οποίος όμως επιβράβευσε με ένα θερμό χειροκρότημα στο τέλος του αγώνα την ομάδα για το νέο πολύτιμο τρίβαθμο. Χωρίς να γνωρίζουμε βέβαια τι συνέβη και τι μπορεί να συμβεί στην υπόθεση της μεταγραφής του Φερνάντες, μένουμε σε αυτό που έχουμε μπροστά μας αυτή τη στιγμή. Κι αυτό, δεν είναι άλλο από την απόλυτη ανάγκη να ενισχυθεί άμεσα η ομάδα.

Σε ότι αφορά την ατομική απόδοση των νικητών, να ξεκινήσουμε με την ευχή ο Κοτάρσκι να είναι γερός και να τον ξαναδούμε στο επόμενο παιχνίδι να υπερασπίζεται με επιτυχία, όπως το κάνει ως τώρα, την εστία του. Ο Λύρατζης επιφυλακτικός στο πρώτο ημίχρονο, κάπως δραστηριοποιήθηκε στο δεύτερο μέρος. Σταθερή η απόδοση του Ίνγκασον. Πολύ καλός ο Κουλιεράκης. Σπουδαία εμφάνιση από τον Ντάντας. Εξαιρετικό το γκολ που πέτυχε ο Κούρτιτς. 

Χαμένος στο διάστημα ο Αουγκούστο, το ίδιο και ο Μπίσεσβαρ. Κινητικός αλλά απρόσεκτος στις φάσεις που μπορούσε να σκοράρει ο Νάρεϊ. Μπορεί να μην είχε μεγάλη συμμετοχή ο Ολιβέιρα, αλλά κακά τα ψέμματα, είναι ο καλύτερος φορ που διαθέτει το ρόστερ. Ο Μπράντον Τόμας μόνο σε βοηθητικούς ρόλους μπορεί να επιστρατευτεί. Οπως προαναφέραμε, η είσοδος του Ζίβκοβιτς ισορρόπησε τα «ζύγια» και έδωσε φλόγα εκεί που δεν υπήρχε ούτε σπίθα. 

Οσο για τον διαιτητή, επικίνδυνα ανίκανος και ανεξήγητα εχθρικός για τον ΠΑΟΚ. Τα επεισόδια: Απαράδεκτα όποιοι και αν τα ξεκίνησαν. Κι αυτό για έναν ιδιαίτερο ακόμη λόγο. Μας έδωσε την ευκαιρία να ξεχωρίσουμε ανάμεσα στους πρωταγωνιστές μια γνώριμη φιγούρα και ανατριχιάσαμε. Ηταν σαν να είδαμε ένα έργο από τα παλιά: Ο δολόφονος επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος. Ο απίθανος Κασναφέρης στην Τούμπα. Αλήθεια πόσοι από εσάς ξαναφέρατε στο μυαλό σας τις «εγχειρήσεις» (χωρίς αναισθητικό) από τον αρχιχειρούργο της ερυθρόλευκης διαιτητικής παράγκας;

ΥΓ: Από ότι φαίνεται η μεταγραφή του Φερνάντες παρά το ότι είχε κλείσει και φαινόταν ότι δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα, αιφνιδιαστικά ναυαγεί. Το τι φταίει; Θα το μάθουμε γρήγορα. Είναι ο ψυχρός και ανέντιμος εκβιασμός του ατζέντη του ή και κάτι άλλο ακόμη;