Κανέναν δεν τιμάει που το ελληνικό ποδόσφαιρο έχει ακόμη ανάγκη η ΟΥΕΦΑ να παίζει τον ρόλο του τοποτηρητή. Εχουν περάσει άλλωστε πολλά χρόνια από την ημέρα που ορίσθηκε Προσωρινή Διοικούσα Επιτροπή σε μία προσπάθεια να ξεκαθαρίσει το μολυσμένο τοπίο.
Πέρασαν σχεδόν έξι χρόνια από την ημέρα εκείνη, αλλά παρ’ όλα αυτά η τοξικότητα παραμένει. Οι δυνάμεις του παρασκηνίου συνεχίζουν να προσφέρουν πολύτιμες υπηρεσίες στο σύστημα, αλλά στο τέλος να αποδεικνύεται ότι κάνουν μία τρύπα στο νερό. Αποτέλεσμα; Να εκτίθενται, να μεγεθύνουν την αμφισβήτηση για τις όποιες αποφάσεις παίρνουν οι επιτροπές και να γελούν στην ΟΥΕΦΑ. Είναι πολύς ο χρόνος που πέρασε χωρίς να αλλάξει η εικόνα της ΕΠΟ. Ακόμη και το γεγονός ότι η ελληνική διαιτησία εξακολουθεί να χρειάζεται το «καπέλο» τού ξένου αρχιδιαιτητή, δεν τιμά το ποδόσφαιρο μας.
Τελευταίο κρούσμα η έφεση που κατέθεσε κατά της απόφασης αδειοδότησης της ΠΑΕ Αρης ο προϊστάμενος της Επιτροπής κ. Σαράκης. Καμία έκπληξη, καθώς είναι γνωστή η ρήση ότι «εκεί που σταματάει η λογική αρχίζει η ΕΠΟ». Ο κ. Σαράκης με την έφεση που κατέθεσε, πράξη με την οποία ήταν ολοφάνερο ότι ήθελε να βάλει σε περιπέτειες τον Αρη, προφανώς για να ευνοηθεί η ΑΕΚ, στην ουσία «άδειαζε» τα μέλη της Επιτροπής η οποία με πλειοψηφία έδωσαν άδεια συμμετοχής του Αρη στο Conference League. Οι «κίτρινοι» έκαναν το αυτονόητο. Προσέφυγαν στην ΟΥΕΦΑ ζητώντας στην ουσία να τους προστατεύσει από το επιχειρούμενο πραξικόπημα και τελικώς δικαιώθηκαν.
Η δικαίωση αυτή του Αρη έχει δύο αναγνώσεις: Πρώτον αποτελεί μήνυμα ότι είναι ένας σημαντικός παίκτης του εγχώριου ποδοσφαίρου και όχι η ομάδα την οποία μπορούν οι αντίπαλοι της να της βάζουν τρικλοποδιές. Η χθεσινή νίκη του Αρη σε επίπεδο αποφάσεων είναι η δεύτερη μετά από αυτή για τον Λάσκοφ, στην οποία απέδειξε ισχυρή εξωαγωνιστική δυναμική. Νίκες τις οποίες τις έχει μεγάλη ανάγκη η κάθε ομάδα καθώς παραδοσιακά παραβιάζονται οι κανόνες της ισονομίας στο ελληνικό ποδόσφαιρο και αφαιρούνται επιτυχίες οι οποίες κατακτήθηκαν μέσα στο χορτάρι. Οπως επιχειρήθηκε στην περίπτωση της έφεσης του κ. Σαράκη, πράξη η οποία γκρεμίστηκε ως χάρτινος πύργος. Η ΠΑΕ Αρης όμως δεν θα πρέπει να βάλει τελεία και παύλα στην προσπάθεια του κ. Σαράκη να πλήξει τα συμφέροντα της. Αντιθέτως θα πρέπει να αξιοποιήσει όλα τα έννομα μέσα ώστε αν προκύπτουν αξιόποινες πράξεις να του επιβληθούν και οι ανάλογες ποινές.
Οι ομάδες δεν μεγαλώνουν μόνο αγωνιστικά, αλλά και σ’ όλα τα άλλα επίπεδα τα οποία επηρεάζουν το αγωνιστικό τους αποτέλεσμα. Και ο Αρης κρινόμενος εκ του αποτελέσματος αποδεικνύει ότι έχει βάλει γερές βάσεις και στο κομμάτι αυτό.
Η τελευταία μεγάλη μάχη του Αρη είναι η απόφαση του CAS για την υπόθεση Ντουρμισάι. Το Αθλητικό Δικαστήριο της Λοζάνης ενημέρωσε ότι θα κάνει γνωστή την απόφαση του για την προσφυγή των «κίτρινων», στις 10 Ιουνίου. Τα σενάρια τα οποία υπάρχουν είναι η ποινή να έχει ανασταλτικό χαρακτήρα ή να είναι χρηματικό πρόστιμο. Αν ο Αρης καταφέρει να βγάλει και αυτή τη θηλιά από τον λαιμό του, θα έχει καταγράψει τρεις μεγάλες επιτυχίες σε δικαστικό επίπεδο που ενισχύουν σημαντικά τη θέση στη Super League.