Το ήθελαν, το προσπάθησαν, το πέτυχαν. Εστω στο φινάλε του Πρωταθλήματος, ο ΠΑΟΚ, με τη νίκη επί του Παναθηναικού, έβαλε τα πράγματα στη θέση τους, παίρνοντας τη δεύτερη θέση, αφήνοντας στην τρίτη τον Αρη και στην τέταρτη τον Παναθηναικό. Τώρα, μετά τη διευθέτηση του… αυτονόητου, απομένει να κερδηθεί ο δεύτερος τελικός, ο πιο σημαντικός, ο τελικός του Κυπέλλου, το Σάββατο στο ΟΑΚΑ, για να θεωρηθεί η χρονιά πετυχημένη με ένα τρόπαιο, τη δεύτερη θέση στο Πρωτάθλημα και τη συμμετοχή στους 8 του Κόνφερενς Λιγκ.
Από το ξεκίνημα του αγώνα ο ΠΑΟΚ ήταν η ομάδα που είχε την κατοχή της μπάλας και έκλεισε τον Παναθηναικό στα καρέ του. Μετά την κοντινή κεφαλιά του Ακπομ που απέκρουσε ο Διούδης, ήρθε η ωραία κομπίνα στην εκτέλεση του φάουλ, η κεφαλιά-πάσα του Ινγκασον και η παρεμβολή του Σβαμπ, που έστειλε την μπάλα στα δίχτυα, ενώ οι παίκτες του Παναθηναικού, αιφνιδιασμένοι και σαστισμένοι, απλώς παρακολουθούσαν. Οπως έγινε και λίγο μετά, μετά την πάσα του Σβαμπ, τη σέντρα του Λύρατζη, την κεφαλιά του Σίντκλει, την απόκρουση του Διούδη και το ριμπάουντ που πήρε ο Ακπομ για να “γράψει” το 2-0, πριν καν συμπληρωθεί το 22ο λεπτό. Κι αν λίγο πριν από τη λήξη του πρώτου ημιχρόνου ο Σοάρες δεν έχανε το “άχαστο”, η νίκη του ΠΑΟΚ θα είχε πάρει από τότε διαστάσεις θριάμβου. Ηδη οι τελικές ήταν 7-0 και η κατοχή μπάλας στο 72%-28%! Ουσιαστικά, σ’ αυτό το πρώτο ημίχρονο, δεν υπήρχε κανένας Παναθηναικός στο γήπεδο. Υπήρχε μόνο ο ΠΑΟΚ με παίκτες που είχαν διάθεση να υπερασπιστούν τη δεύτερη θέση και το έκαναν με τον καλύτερο τρόπο.
Το δεύτερο ημίχρονο ήταν… σα να μην έγινε. Ο ΠΑΟΚ δεν είχε λόγο να φορτσάρει, ο Παναθηναικός δεν μπορούσε να αντιδράσει και το παιχνίδι κύλησε έχοντας καθαρά διαδικαστικό χαρακτήρα. Πολύ λογικά οι φίλαθλοι του ΠΑΟΚ ασχολήθηκαν περισσότερο με τα συνθήματα και τα τραγούδια τους και λιγότερο με το ματς. Τρεις καλές στιγμές είχε ο Παναθηναικός, οι δύο από λάθη παικτών του ΠΑΟΚ, άλλες τόσες είχε ο ΠΑΟΚ (με Ολιβέιρα, Σβαμπ και Ζίβκοβιτς), αλλά τίποτε δεν άλλαξε ως προς την ουσία, πέρα από το γεγονός ότι ο Μακέντα “κατάφερε” μέσα σε 10 λεπτά να δει δύο κίτρινες κάρτες και να αποβληθεί, για δύο σκληρά μαρκαρίσματα πάνω στον Σβαμπ.
ΥΓ. Συγχαρητήρια στον Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Οι δηλώσεις του αμέσως μετά τη λήξη του αγώνα αποτελούν σεμινάριο για προπονητές που ψάχνουν να βρουν δικαιολογίες για τις ήττες και για προπονητές που έχουν μεγάλη ιδέα για τη σημασία του έργου τους σε μια ομάδα...