Καιρός
είναι ο ηγέτης του ΠΑΟΚ που έχει την
εμπιστοσύνη του κόσμου, να αντιληφθεί
πως η μεγαλοθυμία και τα συγχωροχάρτια
σε όσους σε βάθος χρόνου αποδείχθηκαν
ελάχιστοι μπροστά στο μέγεθος του ΠΑΟΚ
και αυτοκαταστροφικοί λόγω ανικανότητας
και ασχετοσύνης, θα πρέπει να κλείσουν
τον κύκλο τους.
Δεν είναι λίγοι οι ΠΑΟΚτσήδες που σήμερα υψώνουν το βλέμμα τους και θέλουν να απευθύνουν τον λόγο στην ηγεσία της δοκιμαζόμενης ομάδας τους. Και το κάνουν προσδοκώντας σε μια απάντηση. Στο αν δηλαδή υπάρχει ελπίδα να σταματήσει επιτέλους αυτός ο δραματικός κατήφορος. Απογοητευμένοι ως εκ τούτου και προβληματισμένοι οι οπαδοί του λαοφιλέστατου συλλόγου, στρέφονται προς τη μοναδική πλέον «καταφυγή» τους. Η οποία δεν είναι άλλη από τον ηγέτη της ασπρόμαυρης οικογένειας.
Και την χαρακτηρίζουμε μοναδική την «καταφυγή» γιατί πέραν αυτής το απόλυτο πληροφοριακό χάος, όπως έχει διαμορφωθεί από τη γνωστή κουστοδία των σιτιζόμενων (παπαγαλάκια και βαποράκια). Ανήσυχος και φοβισμένος πλέον ο ΠΑΟΚτσής, θα προσθέταμε και προδωμένος απο εκείνους που όφειλαν να του πουν και να του γράψουν αλήθειες, δεν έχει καμία άλλη επιλογή από τη νοερή επικοινωνία του με τον Ιβάν. Από αυτόν θέλει να ακούσει τι ακριβώς συνέβη, ποια είναι η άποψη του και ποια η πιθανή αντίδραση του.
Στον ΠΑΟΚ λίγο – πολύ τα τελευταία δύο χρόνια είχαν μια ευκαιρία να μαθαίνουν από κάποιες ελάχιστες θαρραλέες γραφίδες και εξίσου αχειραγώγητα (όχι πολλά) μικρόφωνα, τα όσα εγκληματικά και αντιποδοσφαιρικά γινόντουσαν, πριν αυτά ενταφιαστούν από τους εργολάβους νεκροθάφτες της ενημέρωσης που συγκάλυπταν για τους δικούς τους λόγους, συγκεκριμένα ανουσιουργήματα. Το ότι από πλευράς της ηγεσίας υπήρχε πάντοτε μία που δεν θα τη λέγαμε αδιάφορη αντιμετώπιση αλλά αφελή, οι περισσότεροι από εμάς το αποδίδαμε στην ανυπαρξία ενημέρωσης του μεγαλομετόχου ή της παραπληροφόρησης του, από τους στενούς συνεργάτες του. Οι οποίοι σχεδόν επί μονίμου βάσεως απολάμβαναν μία ανεξήγητη ασυλία και μια ατιμωρησία, η οποία διόγκωνε το θράσσος τους και τους ενθάρρυνε στις περαιτέρω αδέξιες και αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές τους.
Ο Ιβάν ήταν μακριά. Οι μέσω skype συζητήσεις και ενημερώσεις του, δυστυχώς γινόντουσαν στα πλαίσια των όσων βόλευαν τους συμμετέχοντες που συγκεκριμένα μοιράζονταν και τις ευθύνες, για όσα απαράδεκτα γινόντουσαν. Βέβαια υπήρξαν κάποια πολύ σοβαρά γεγονότα τα οποία ήταν λίγο δύσκολο να διαστρεβλωθούν ή να αποσιωπηθούν. Περισσότερα των οποίων αποκαλύφθηκαν από καραμπόλες, όπως η απίστευτη εκείνη ιστορία με ένα σενάριο εκβιασμού που επιχείρησαν οι διοικούντες να πλασάρουν στην περίπτωση Βιεϊρίνια.
Μία ιστορία η οποία αποκάλυψε με ποιο τρόπο ενεργούσαν στελέχη του «όλου οργανισμού». Κάτι που ήρθε στην επιφάνεια μετά την απευθείας τηλεφωνική επικοινωνία που είχε ο εμβληματικός αρχηγός του ΠΑΟΚ με τον Ιβάν. Στο σκοτάδι ωστόσο έμειναν απαράδεκτες συμπεριφορές όπως στις υποθέσεις Μίσιτς, Μάτος, Μαουρίσιο, του σκανδάλου της μεταγραφής Πέλκα και όλων των περήφανων πωλήσεων και στις αιτίες οι οποίες οδήγησαν στην διάψευση σοβαρών εξαγγελιών για μια πολύ σημαντική μεταγραφική ενίσχυση που ποτέ δεν έγινε. Για να μην χάνουμε όμως το δάσος βλέποντας το δέντρο, στη συγκεκριμένη περίπτωση και αφού όλος ο κόσμος πλέον έχει αντιληφθεί τι ακριβώς συμβαίνει, θα μείνουμε στην ασυλία που παρέχει ο Ιβάν σε όλους αυτούς που είναι στενοί και χαρακτηρίζονται και έμπιστοι συνεργάτες του, από τα λάθη τα τραγικά των οποίων, έχει οδηγηθεί όχι μόνο η ομάδα αλλά και «όλος ο οργανισμός» σε ένα τραγικό αδιέξοδο.
Θα λέγαμε λοιπόν ότι όπως
εξελίχθηκαν τα πράγματα, αν κάτι
επιβάλλεται αυτή τη στιγμή και μάλιστα
κατεπειγόντως, είναι η αλλαγή τακτικής
από μέρους του Ιβάν, απέναντι σε όλους
όσους θεωρούνται και είναι συνένοχοι
κατά συρροή τραγικών λαθών. Ο μεγαλομέτοχος
με δυο λόγια να ασκήσει επιτέλους εξουσία
εκ του σύνεγγυς και αν χρειαστεί να
«πάρει κεφάλια» και να κλείσει με
αστραπιαίες κινήσεις τον φαύλο κύκλο
της μακάβριας εσωστρέφειας και της
διαφαινόμενης αδιέξοδης κατάστασης. Η
ατιμωρησία και τα συγχωροχάρτια οδήγησαν
τον ΠΑΟΚ και τον «όλο οργανισμό» σε μία
διάβρωση και αποσύνθεση διαρκείας. Δεν
πάει άλλο. Ο Ιβάν έχει από εδώ και πέρα
τον πρώτο και κύριο λόγο.
ΥΓ:
Οι ευθύνες είναι τόσο φανερές που δεν
χρειάζονται άλλες διευκρινήσεις. Τα
περί απουσίας αθλητικών διευθυντών
είναι άνευ ουσίας, από τη στιγμή που οι
τελευταίοι τρεις έγραψαν ο καθένας
ξεχωριστά την δική τους ιστορία. Ο ένας
(Μπράνκο) απολύθηκε λόγω ακαταλληλότητας.
Ο άλλος (Ρέμπε) τρόμαξε τους πάντες κι
έφυγε κι αυτός πριν την ώρα του μετά τις
περήφανες πωλήσεις και το ύποπτο σκάνδαλο
της μεταγραφής του Πέλκα. Και ο τρίτος
(Μίχελ) τον οποίο κάποιοι θεωρούν
επιτυχημένο, ήταν ο αθλητικός διευθυντής
που με νύχια και με δόντια προσπάθησε
να μην γίνει η μεταγραφή του Βιεϊρίνια
από τη Βόλφσμπουργκ στον ΠΑΟΚ. Απλά
σκεφτείτε τι θα γινόταν εάν ο Σαββίδης
τον άκουγε και δεν ερχόταν στην Τούμπα,
ο παίκτης που άλλαξε το επίπεδο της
ομάδας και ήταν ο βασικότερος συντελεστής
μιας περιόδου που θα μπορούσε να
χαρακτηριστεί η καλύτερη των τελευταίων
ετών.