Η ομάδα που δεν χαρακτηρίζεται από την περσινή άρτια λειτουργία, στερείται ομοιογένειας, έχει στιγμές στη διάρκεια των οποίων είναι ικανή να σε… βγάλει από τα ρούχα σου, κανονικά, έχει 11 βαθμούς. Τρεις λιγότερους από τον πρωτοπόρο Ολυμπιακό και απέχει δύο από τους υπόλοιπους οι οποίοι πορεύονται με σύμμαχο την ηρεμία και τη σιγουριά ότι θα είναι στην κούρσα της κορυφής μέχρι τέλους. Αυτή είναι η αλήθεια και δεν αμφισβητείται.
Αυτός ο Άρης ο οποίος δεν σε γεμίζει με την αγωνιστική εικόνα του, όπως εξάλλου δε γέμισε το μάτι ούτε στη Λαμία. Μια ομάδα η οποία δίνει την εντύπωση ότι μπαίνει στον αγωνιστικό χώρο κουβαλώντας φορτίο εκατό κιλών γιατί δεν έχει αποκτήσει αυτοπεποίθηση, ίσως επειδή δεν έχει καταγράψει σερί νικών ούτως ώστε να πιστεύει περισσότερο στον εαυτό της για να βγάλει τα ποιοτικά χαρακτηριστικά της. Γιατί η ποιότητα των ποδοσφαιριστών που χρησιμοποιήθηκαν χθες, επίσης, δεν αμφισβητείται, αλλά είναι φανερό ότι δεν έχουν καθαρό μυαλό. Είναι τσαπατσούληδες και δεν μπορούν να διαχειριστούν την πίεση. Φοβούνται το λάθος το οποίο μπορεί να τους βγάλει εκτός 11αδας κι όταν φοβάσαι κάτι σε τόσο έντονο βαθμό, είναι δεδομένο ότι δεν θα το αποφύγεις.
Σαν αυτά που έκανε ο Χαβιέρ Ματίγια στον άξονα της μεσαίας γραμμής με πιο σοβαρό αυτό της φάσης του 61ου λεπτού. Εκεί που η Λαμία από το πουθενά θα μπορούσε να βρει γκολ ισοφάρισης και να δημιουργηθούν νέα δεδομένα. Πέραν της νίκης, ο Αρης δεν μπορεί να κρατήσει κάτι άλλο από το παιχνίδι με την ελπίδα ότι θα ξεμπλοκάρει τους ποδοσφαιριστές, θα τους ενισχύσει το αίσθημα ηρεμίας και θα τους οδηγήσει στο να σταματήσουν να αδικούν τους εαυτούς τους.
Και κάτι τελευταίο. Τα παράπονα της Λαμίας για τη διαιτησία δεν έχουν την παραμικρή βάση, ίσα-ίσα που εξυπηρετούν μια πατροπαράδοτη τακτική του… «φωνάζω σήμερα για νε εξασφαλίσω κάτι αύριο». Καθοριστική αλλά και σωστή η αποβολή του Ελευθεριάδη η οποία προφανώς έπαιξε ρόλο στο να αποκτήσει ο Άρης ηγετικό ρόλο στο παιχνίδι.