Εκ των πραγμάτων, οι ιδιαιτερότητες του παιχνιδιού με τον Παναθηναϊκό περιλάμβαναν δύο χρώματα. Άσπρο (νίκη) ή μαύρο (ήττα). Το γκρίζο (ισοπαλία) δεν χωρούσε ούτως ή άλλως.
Κατά τη διάρκεια του 90λεπτου, το φόντο άλλαξε αρκετές φορές -και βάσει εικόνας- το πολύ να πήγαινε προς το γκρίζο, το οποίο όμως δεν βόλευε ούτε την ομάδα, ούτε τον Άκη Μάντζιο.
Ο Άρης πέτυχε 100% τον σκοπό του. Σε καμία περίπτωση δεν απαλλάχθηκε, μετά από ένα μόνο ματς των παθογενειών του, αλλά η μετάβαση στην ηρεμία έγινε με τον καλύτερο τρόπο κι αυτός ήταν μόνο η νίκη.
Οι τρεις βαθμοί αποτελούν το πρώτο μαξιλαράκι ασφαλείας για τον προπονητή της ομάδας, ο οποίος αποτελούσε από τα κεντρικά πρόσωπα της αναμέτρησης, ωστόσο δεν βάζουν κάτω από το χαλάκι τις αγωνιστικές αρρυθμίες. Ο Άρης δεν θα κριθεί από το ματς με τον Παναθηναϊκό, γιατί ήταν ειδικών συνθηκών, είχε μεγάλες δόσεις άγχους και μαζεμένα "πρέπει".
Προφανώς, και ανά διαστήματα οι "κιτρινόμαυροι" έβγαλαν θετικά στοιχεία στο παιχνίδι τους, τα οποία δεν εμφάνισαν στις δύο πρώτες αγωνιστικές, κυρίως εξαιτίας του ανομοιογενούς συνόλου, που επέλεξε ο Μάντζιος.
Η μπαγκέτα εξακολουθεί να βρίσκεται στα (πιο σταθερά τώρα) χέρια του και -πιο άνετος πλέον- θα συνεχίσει να δίνει ρυθμό από τον πάγκο, διώχνοντας από πάνω του τα σύννεφα που έδειχναν τον δρόμο προς την έξοδο.
Ο Μάντζιος έκανε το σωστό και το δίκαιο, διότι έριξε στο ματς τους πιο έτοιμους και όχι τους πιο ακριβοπληρωμένους. Κι αυτό είναι στοιχείο πάνω στο οποίο μπορεί ο ίδιος να "πατήσει" και στα επόμενα παιχνίδια, κρατώντας δεμένη την ομάδα, ώστε όλοι να έχουν την αίσθηση ότι είναι χρήσιμοι.
Οι "παλιοί" κράτησαν τον προπονητή τους στη θέση του κι ας τους γύρισε εκείνος την πλάτη, προτιμώντας να παίξει έχοντας κάτι άλλο στο μυαλό του.
Αυτό το "κάτι άλλο", που δεν διαπιστώσαμε μέχρι στιγμής, γιατί ήταν τόσο ακαθόριστο και ασαφές, όσο και η απόδοση με ΟΦΗ και Ιωνικό.
Την Τετάρτη (22/9) το βράδυ, η ίδια η ομάδα και ο τεχνικός της ηγέτης πήραν και έδωσαν ορισμένες απαντήσεις στους εαυτούς τους, σχετικά με τους λόγους που έφτασαν στη νίκη.
Οι ποδοσφαιριστές δικαίωσαν τον Μάντζιο, αρκεί ο τελευταίος να μην τους ξεχάσει μετά από λίγες μέρες.
Η παραδοχή των λαθών είναι αρετή και η διόρθωσή τους, δείγμα προσαρμογής στην πραγματικότητα.
Υ.Γ: Το ελληνικό Πρωτάθλημα δεν είναι παιδική χαρά, όπου κερδίζεις ανάλογα με το ύψος του συμβολαίου. Η παρουσία και η εμπειρία σε προηγμένες λίγκες δεν σημαίνει ότι κάποιοι δεν χρειάζεται να ιδρώσουν. Η εμφάνιση του Καμαρά και ειδικά η εμφάνιση στο τελευταίο 10λεπτο είναι από μόνη της highlight. Τα αντανακλαστικά του Μαυριτανού δούλεψαν καλά. Ας αποτελέσει, λοιπόν, πηγή έμπνευσης και γι' άλλους...
Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news.