Η εξασφάλιση σκορ πρόκρισης ήταν ο αντικειμενικός στόχος, αυτός επιτεύχθηκε κι έτσι ο Άρης (για τις επόμενες δύο εβδομάδες) δεν θα έχει λόγο να κάνει δεύτερες σκέψεις ενόψει του δεύτερου αγώνα στην Τρίπολη. Το τελικό σκορ δίνει τη δυνατότητα επικέντρωσης στους αγώνες Πρωταθλήματος για την επιχείρηση ανάκτησης του χαμένου εδάφους με αφετηρία τη Ριζούπολη. Μέχρι τότε, ακόμη κι αν έχει ενισχυθεί η ομάδα στη θέση του φορ (καθώς οι τελευταίες πληροφορίες τον να βρίσκεται μια ανάσα από την απόκτηση του Κώστα Μήτρογλου), θα παραταχθεί με το υπάρχον ρόστερ και το… γνωστό πρόβλημα.
Αυτό διαπιστώθηκε και χθες, δηλαδή η ανάγκη ενίσχυσης στην κορυφή της επίθεσης, καθώς η κατάσταση θα μπορούσε να είχε απλοποιηθεί από το 25πτο όταν ο Δημήτρης Μάνος πέταξε στα σκουπίδια μια μοναδική ευκαιρία εξιλέωσης. Τελικώς αυτή ήρθε στο δεύτερο ημίχρονο από τον Ντάνιελ Μαντσίνι ο οποίος σε επίπεδο προσφοράς, δίνει στους «κίτρινους» αυτά που περίμεναν από τον Ματέο Γκαρσία. Από τη μεσοεπιθετική γραμμή, ο Μαντσίνι (φέτος) είναι ο πιο αδικημένος (σε παροχή χρόνου) κι αυτό έγινε συνειδητά, στο πλαίσιο της προσπάθειας ουσιαστικής ένταξης του Ματέο Γκαρσία στην ομάδα. Πέρυσι, ο Μαντσίνι βάδισε στο μονοπάτι της μετριότητας υπό την έννοια ότι αποφασίστηκε μια ισχυρή επένδυση για την απόκτηση των δικαιωμάτων του από την Οσέρ, αλλά αυτή δεν βγήκε στο χορτάρι.
Φέτος, θα πρέπει να ψάξει πολύ κανείς για να βρει ένα ψεγάδι. Είναι δεδομένο ότι δίνει περισσότερα πράγματα σε σχέση με αυτά που περίμεναν (αντικειμενικά) στον Άρη και δεν αποκλείεται να πάρει τη θέση του συμπατριώτη του στη βιτρίνα της ομάδας γιατί το αξίζει βάσει αγωνιστικής παρουσίας. Γιατί ήταν εξαιρετική η κίνηση και εκτέλεσή του στο γκολ που «ξεκλείδωσε» την άμυνα του Αστέρα Τρίπολης όπως και η αντίδρασή του στο δεύτερο γκολ με την ασίστ στον Μπερτόγλιο