Η πανδημία έχει προκαλέσει ανυπολόγιστες ζημίες σε όλα τα σπορ, που είναι άγνωστο αν θα μπορέσουν να τις αντιμετωπίσουν και να επανεκκινήσουν όταν θα τους δοθεί και πάλι η δυνατότητα.
Είναι αδιανόητο για ομάδες και αθλητές να έχουν περάσει μια περίοδο 7-8 μηνών μακριά από την αγωνιστική δράση, χωρις συμμετοχή σε επίσημους αγώνες, μόνο με προπονήσεις, κι αυτές όχι συνεχόμενα αλλά με διακοπές. Τον περισσότερο καιρό, δηλαδή, μακριά και από τις προπονήσεις.
Δεν είναι μόνο οι αγωνιστικές συνέπειες για όλους αυτούς τους αθλητές. Είναι οι ψυχολογικές περισσότερο. Χάνουν τη διάθεση, την ενέργεια, το μεράκι για το άθλημα που αγαπάνε, όταν υποχρεώνονται για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα να μείνουν μακριά από τα γήπεδα.
Και δεν συζητάμε, βέβαια, για το οικονομικό. Διότι σε αυτό το σκέλος είναι, πραγματικά, καταστροφικές οι συνέπειες για τους αθλητές.
Οχι μόνο για τους επαγγελματίες, που αντιμετωπίζουν και τα σοβαρότερα προβλήματα, αλλά και για τους ημιεπαγγελματίες και τους ερασιτέχνες. Ολους αυτούς, δηλαδή, που έχουν ένα χαρτζιλίκι από τον αθλητισμό, με το οποίο συμπληρώνουν το εισόδημά τους από τη βασική τους δουλειά.
Αυτό το έσοδο, για άλλους βασικό για άλλους συμπληρωματικό, έχει χαθεί το τελευταίο οκτάμηνο.
Και θα περάσουν, τουλάχιστον, δύο μήνες ακόμη μέχρι να φανεί... φως στο βάθος του τούνελ. Επισήμως, τα μέτρα επεκτάθηκαν μέχρι τις 7 Ιανουαρίου, αλλά, μοιάζει πάρα πολύ δύσκολο, σχεδόν απίθανο, να επαναλειτουργήσει πλήρως ο αθλητισμός πριν τα τέλη Φεβρουαρίου.
Ολα έχουν πάει πίσω. Ολα εξαρτώνται από την πανδημία και τις συνέπειες της. Δυστυχώς, αυτό ισχύει και για τον αθλητισμό.
Καταλαβαίνω όσους λένε γιατί να παίζουν η Super League και η Basket League και να μην παίζουν οι υπόλοιποι. Οπως καταλαβαίνω και όσους λένε γιατί μένουν κλειστά τα σχολεία, γιατί μένει κλειστό το λιανεμπόριο.
Ομως, πώς να τα ανοίξεις με τόσους ανθρώπους στα νοσοκομεία, με τόσους νεκρούς κάθε μέρα. Ποιος μπορεί να πάρει την ευθύνη μιας νέας έξαρσης, ενός τρίτου κύματος, μιας ανεξέλεγκτης κατάστασης με πολύ μεγαλύτερες συνέπειες από αυτές που ήδη υπάρχουν;
Μοιραία, λοιπόν, ο αθλητισμός θα χάσει μια ολόκληρη, κυριολεκτικά, σεζόν. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται ως προς το κόστος που θα πληρώσει εξαιτίας αυτής της μακράς περιόδου αδράνειας...